Flóam ch. 9

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá var Þórður fimmtán vetra gamall er hann hugsar um
föðurhefndir. Hrafn var garpur mikill en Þórður þóttist
ungur.

Svo er sagt eitthvert sinn að Þórður frétti að Hrafn var
riðinn út í Einarshöfn til skips og var einn í reið og ætlaði
heim um kveldið. Hrafn var í blárri kápu og gyrður sverði og
hafði spjót mikið í hendi og gullrekinn á falurinn. Þeir
feðgar höfðu átt spjót það. Hann hafði eigi við bardaga
búist. Þórður situr fyrir Hrafni hjá Haugavaði ofan frá
Traðarholti einn samt. Hann hafði spjót í hendi og vill nú
annaðhvort hefna föður síns eða fá bana. Og um kveldið er
Hrafn ríður heim hljóp Þórður að honum óvörum og lagði á
honum spjótinu. Hrafn féll af baki og skildi Þórður við hann
dauðan og er þar haugur hans fyrir austan götuna en fyrir
vestan er Atlahaugur og Ölvishaugur og Hallsteinshaugur.

Þórður fer nú heim og þykir hann vaxið hafa af þessu verki.
Síðan er leitað um sættir við Þórð af mágum Hrafns og
frændum. Þórður kvaðst það mundu sýna að hann var engi
ójafnaðarmaður en kvað sig nauðsyn til reka að hefna föður
síns, kvað það skyldu sína sætt að í faðma féllist allt það
er í hafði gerst. Þessi sætt játtuðu frændur Hrafns því að
þeim þótti þetta engi ójafnaður og sættust heilum sáttum.

Þórður gerðist ágætur maður. Hann fékk Þórunnar, dóttur
Ásgeirs austmannaskelfis. Var hann af því svo kallaður að
hann drap skipshöfn í Grímsárósi fyrir það er hann var áður
ræntur af þeim. Ásgeir var hið mesta mikilmenni. Þórunn var
og skörungur mikill.

Þórður eignaðist skóg þann er þeir höfðu deilt um.

Þá er Þórður hafði tvo vetur og tuttugu þá keypti hann skip í
Knarrarsundi og vildi utan fara og heimta erfðir sínar þær er
frændur hans höfðu átt í Sogni og konungur hélt og kvað
Þórunni fara skyldu en hún kvaðst vilja eftir vera og kvað
það ráðlegra. Þórður reiddist við þessi orð og tók mikið fé
er hann átti og fal í jörðu.

Þórunn mælti þá: "Það máttu gera að fela féið en svo segir
mér hugur um að litlar nytjar munir þú hafa fjár þess er þú
átt í Noregi og svo hér."

Síðan tók hún við öllum eignum þeirra.