Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Msona ch. 26

Magnússona saga 26 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Msona ch. 26)

HeimskringlaMagnússona saga
252627

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):



Hallkell húkur, sonur Jóns smjörbalta, var lendur maður á
Mæri. Hann fór vestur um haf og allt til Suðureyja. Þar kom
til fundar við hann utan af Írlandi sá maður er hét
Gillikristur og sagðist vera sonur Magnúss konungs berfætts.
Móðir hans fylgdi honum og sagði að hann hét Haraldur öðru
nafni.



Hallkell tók við þessum mönnum og flutti með sér til Noregs
og þegar á fund Sigurðar konungs með Harald og móður hans.
Þau báru fram sitt erindi fyrir konung. Sigurður konungur
ræddi þetta mál fyrir höfðingjum að hver legði til eftir sínu
skaplyndi en allir báðu hann sjálfan fyrir ráða. Þá lét
Sigurður konungur kalla til sín Harald og segir honum svo að
hann vill eigi synja Haraldi að hann fremji skírslu til
faðernis síns, með því að hann vill það vera láta í festu, þó
að honum berist það faðerni er hann segir, að Haraldur skal
eigi beiðast konungdóms meðan Sigurður konungur eða Magnús
konungsson lifir, og fóru þessar festur fram með svardögum.
Sigurður konungur sagði að Haraldur skyldi troða slár til
faðernis sér en sú skírsla þótti heldur frek því að hann
skyldi þá skírslu fremja til faðernis en eigi til konungdóms.
Hann hafði áður þar fyrir svarið. En Haraldur játti þessu.



Hann fastaði til járns og var sú skírsla ger er mest hefir
verið ger í Noregi að níu plógjárn glóandi voru niður lögð og
gekk Haraldur þar eftir berum fótum og leiddu hann biskupar
tveir. Og þremur dögum síðar var skírslan reynd. Voru þá
fætur hans óbrunnir.



Eftir það tók Sigurður konungur vel við frændsemi Haralds en
Magnús sonur hans óþokkaðist mjög við Harald og margir
höfðingjar sneru eftir honum. Sigurður konungur treystist svo
vinsæld sinni við allt landsfólk að hann beiddist þess að
allir skyldu það sverja að Magnús, sonur Sigurðar konungs,
skyldi vera konungur eftir hann og fékk hann þá svardaga af
öllu landsfólki.

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.