On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Egils saga Skalla-Grímssonar26r-54v
- Egils saga Skalla-Grímssonar26v-54v
ok helt fyrir útan eyjar en stundum var sǽr í miðjum hlíðum létu svá ganga suðr fyrir landit unds þeir kómu í Vík
austr Þá spurðu þeir at Haraldr konungr var í Víkinni Ekki vissu menn til ferða Þórolfs Hánum byrjaði vel ok heldu suðr til Dan
markar
þaðan í austrveg ok herjaði þar um sumarit ok varð ekki gott til fjár Um haustit helt hann austan ok kom
í þann tíma er menn leystu af Skáneyri Þar var fjǫldi manna af Nóregi Þórolfr lét lið þat allt sigla fyrir ok gerði ekki
vart við sik Hann sigldi til Mostrarsunds ok sá þar fyrir knǫrr einn mikinn er kominn var af Skáneyri
Þórir þruma hét maðr Hann stýrði knerrinum Hann var ármaðr Haralds konungs ok réð fyrir búi í Þrumu Þat var mikit bú ok þar sat
konungr jafnan þá er hann var í Víkinni ok þurfti til þess bús mikil Hafði Þórir fyrir þá sǫk farit at
hann hafði þá keypt malt ok hveiti vin ok hunang ok varit til allmiklu fé Þeir Þórolfr lǫgðu at ski
pinu
ok buðu þeim kost á at verjask En Þórir hafði eigi lið til varnar ok gáfusk upp Tók Þórolfr fé þat allt
en setti þá upp á eyna Ekki var þetta minna fé en þat er hann hafði látit fyrir konungi Helt Þórolfr skipum
þessum báðum norðr með landi En er þeir kómu fyrir elfina lágu þeir þar ok biðu nǽtr Ok er myrkt var orðit
reru þeir upp í ána ok lǫgðu til bjár þess er þeir brǿðr áttu Sigtryggr ok Hallvarðr ok kómu þar fyrir dag ok
slógu mannhring um bǿinn ok ǿptu heróp Þeir vǫknuðu er inni váru ok hljópu til vápna Fleygði Þorgeirr
sér þegar út ór skemmunni Skíðgarðr var hár um bǿinn Þorgeirr hljóp at skíðgarðinum ok greip hendi
nni
upp á staurinn ok kastaði sér út af garðinum Þar var nǽr staddr Þorgísl gjallandi ok hjó eftir honum
á hǫndina ok af við garðinum Ferr Þorgeirr við þat til skógar en Þórðr bróðir hans var þar drepinn ok 20 menn
Eftir þat rǽntu þeir þar ǫllu en brenndu bǿinn fóru nú út eftir ánni ok svá út til hafs Þeim byrjaði vel ok sigldu
norðr í Víkina Þá hittu þar kaupskip mikit er áttu víkverjar ok var hlaðit af malti Þórolfr lagði at því
En þeir er fyrir váru þóttusk eigi fǫng hafa til varnar ok gáfusk upp ok gengu á land En þeir Þórolfr tóku þar skip með farminum
ok fóru síðan leið sína ok hǫfðu nú þrjú skip er þeir sigldu austr um foldina fóru síðan skyndiliga
ok hjoggu strandhǫgg En er þeir sigldu norðr fyrir Líðandisnes þá fóru þeir útleið ok þar sem þeir kómu við
land þá rǽna þeir En er þeir kómu norðr fyrir Fjǫrðu þá fór Þórolfr á fund fǫður síns ok segir honum hvat til tíðenda
hafði gersk í ferðum þeira Hann var þar lítla hríð ok leiddi faðir hans hann á gǫtu ok mǽlti Eigi hefir þat
fjarri farit því sem ek gat þá er þú fórt til konungs at þat myndi svá út ganga at hvárki þér né oss frǽndum myndi
at hamingju verða Hefir þú nú þat ráðs tekit er ek varaða þik mest við at þú etir kappi við
Harald konung En þótt u sér vel at þér búinn um hreysti ok harðfengi þá hefir þú ekki til þess gǽfu at halda til
móts við hann er ǫngum manni hefir enn í landinu þótt áðr hafi haft mikit ríki Er þat mitt hugboð at sjá
verði fundr okkarr hinn síðasti ok vǽri þat at skipuðu at þú lifðir lengr en þat mun þó eigi vera
Þá sté Þórolfr á skip ok fór leið sína unds hann kom á Sandnes Lét hann þá til bǿjar síns allt herfang þat
er orðit var en setti upp skipin skorti þá eigi tilfǫng at fǿða lið sitt svá stórmannliga sem
hann vildi Sat Þórolfr heima þann vetr ok hafði mikit fjǫlmenni Frá Skalla-Grími ok sonum hans
Maðr hét Yngvarr ríkr ok auðigr Hann hafði verit lendr maðr hinna fyrri konunga En er Haraldr konungr
kom til ríkis þá var Yngvarr heima ok þjónaði ekki konungi Hann var kvángaðr maðr ok átti dóttur eina er
Bera hét Hón var vǽn ok vel at sér Hennar bað Grímr Kveld-Ulfsson ok var þat at ráði gǫrt Þat var þann
sama vetr er þeir Þórolfr skildusk Þá var Grímr hálfþrítugr at aldri ok var þá skǫllóttr Hann var kallaðr
Skalla-Grímr Hann hafði forráð ǫll fyrir búinu en þó var Kveld-Ulfr þá hress maðr Mart hǫfðu þeir manna
austr Þá spurðu þeir at Haraldr konungr var í Víkinni Ekki vissu menn til ferða Þórolfs Hánum byrjaði vel ok heldu suðr til Dan
markar
þaðan í austrveg ok herjaði þar um sumarit ok varð ekki gott til fjár Um haustit helt hann austan ok kom
í þann tíma er menn leystu af Skáneyri Þar var fjǫldi manna af Nóregi Þórolfr lét lið þat allt sigla fyrir ok gerði ekki
vart við sik Hann sigldi til Mostrarsunds ok sá þar fyrir knǫrr einn mikinn er kominn var af Skáneyri
Þórir þruma hét maðr Hann stýrði knerrinum Hann var ármaðr Haralds konungs ok réð fyrir búi í Þrumu Þat var mikit bú ok þar sat
konungr jafnan þá er hann var í Víkinni ok þurfti til þess bús mikil Hafði Þórir fyrir þá sǫk farit at
hann hafði þá keypt malt ok hveiti vin ok hunang ok varit til allmiklu fé Þeir Þórolfr lǫgðu at ski
pinu
ok buðu þeim kost á at verjask En Þórir hafði eigi lið til varnar ok gáfusk upp Tók Þórolfr fé þat allt
en setti þá upp á eyna Ekki var þetta minna fé en þat er hann hafði látit fyrir konungi Helt Þórolfr skipum
þessum báðum norðr með landi En er þeir kómu fyrir elfina lágu þeir þar ok biðu nǽtr Ok er myrkt var orðit
reru þeir upp í ána ok lǫgðu til bjár þess er þeir brǿðr áttu Sigtryggr ok Hallvarðr ok kómu þar fyrir dag ok
slógu mannhring um bǿinn ok ǿptu heróp Þeir vǫknuðu er inni váru ok hljópu til vápna Fleygði Þorgeirr
sér þegar út ór skemmunni Skíðgarðr var hár um bǿinn Þorgeirr hljóp at skíðgarðinum ok greip hendi
nni
upp á staurinn ok kastaði sér út af garðinum Þar var nǽr staddr Þorgísl gjallandi ok hjó eftir honum
á hǫndina ok af við garðinum Ferr Þorgeirr við þat til skógar en Þórðr bróðir hans var þar drepinn ok 20 menn
Eftir þat rǽntu þeir þar ǫllu en brenndu bǿinn fóru nú út eftir ánni ok svá út til hafs Þeim byrjaði vel ok sigldu
norðr í Víkina Þá hittu þar kaupskip mikit er áttu víkverjar ok var hlaðit af malti Þórolfr lagði at því
En þeir er fyrir váru þóttusk eigi fǫng hafa til varnar ok gáfusk upp ok gengu á land En þeir Þórolfr tóku þar skip með farminum
ok fóru síðan leið sína ok hǫfðu nú þrjú skip er þeir sigldu austr um foldina fóru síðan skyndiliga
ok hjoggu strandhǫgg En er þeir sigldu norðr fyrir Líðandisnes þá fóru þeir útleið ok þar sem þeir kómu við
land þá rǽna þeir En er þeir kómu norðr fyrir Fjǫrðu þá fór Þórolfr á fund fǫður síns ok segir honum hvat til tíðenda
hafði gersk í ferðum þeira Hann var þar lítla hríð ok leiddi faðir hans hann á gǫtu ok mǽlti Eigi hefir þat
fjarri farit því sem ek gat þá er þú fórt til konungs at þat myndi svá út ganga at hvárki þér né oss frǽndum myndi
at hamingju verða Hefir þú nú þat ráðs tekit er ek varaða þik mest við at þú etir kappi við
Harald konung En þótt u sér vel at þér búinn um hreysti ok harðfengi þá hefir þú ekki til þess gǽfu at halda til
móts við hann er ǫngum manni hefir enn í landinu þótt áðr hafi haft mikit ríki Er þat mitt hugboð at sjá
verði fundr okkarr hinn síðasti ok vǽri þat at skipuðu at þú lifðir lengr en þat mun þó eigi vera
Þá sté Þórolfr á skip ok fór leið sína unds hann kom á Sandnes Lét hann þá til bǿjar síns allt herfang þat
er orðit var en setti upp skipin skorti þá eigi tilfǫng at fǿða lið sitt svá stórmannliga sem
hann vildi Sat Þórolfr heima þann vetr ok hafði mikit fjǫlmenni Frá Skalla-Grími ok sonum hans
Maðr hét Yngvarr ríkr ok auðigr Hann hafði verit lendr maðr hinna fyrri konunga En er Haraldr konungr
kom til ríkis þá var Yngvarr heima ok þjónaði ekki konungi Hann var kvángaðr maðr ok átti dóttur eina er
Bera hét Hón var vǽn ok vel at sér Hennar bað Grímr Kveld-Ulfsson ok var þat at ráði gǫrt Þat var þann
sama vetr er þeir Þórolfr skildusk Þá var Grímr hálfþrítugr at aldri ok var þá skǫllóttr Hann var kallaðr
Skalla-Grímr Hann hafði forráð ǫll fyrir búinu en þó var Kveld-Ulfr þá hress maðr Mart hǫfðu þeir manna