ok her eigv kyns menn Skolu við bræðr buner ok boðner til sliks er þu vill hafði faðir okkarr her lengi syslv
ok uard honum val i hǫndum En yðr konungr erv her uandfengner menn til forraða þviatt þer konungr munut her sealldan
koma Kongr reiddiz miok við ræður hans ok mælti þo stilliliga sem hann var vanr ef þav tiðindi
komv til eyrna honum er honum þottu mikils uerð konungr spurði hvart þorolfr væri heima i torgum Haʀekr sagði er þeꜱ
væri engi vn ok er hann ꜱva uitr maðr at hann mun kunna ꜱer at verða æigi fyrir liði yðrv þviatt honum mun þikkía
uǫn at æigi mundi allir ꜱva halldín orðír vera at þeir gerði þik ei varan við þeꜱi svik svo marger sem
kunnv fra at segia ef hit sanna skal uppi vera For hann norðr a sandnes er hann spurði til yðar konungr ræddi ftt
vm þetta fyrir oðrum monnum En þat fanz  at truði sognum haʀeks Leiddv hilldiʀiðar synir konung aburt
með goðum giǫfum ok konungr het þeim uinattv sinni For konungr þaðan ibvrt ferðar sinnar þeir bræðr gafu ꜱer
erendi i naumu dali ok foru i svig uið konung ok þeir hittu hann jafnan ok tok hann þeim val fra þorgilsi giallanda
Þorgisl giallandi het maðr hann var heima maðr þorolfs ok hafði af honum hina mestu uirþíng ok hafði fylgt
þorolfi þa er hann uar i viking ok var þa hans merkiss maðr ok stafn bví hann styrði skipi þorolfs i hafrs firðí ok lagði
val framm ok uar rammr at afli ok hinn mesti fullhugi konungr hafði gefit honum uíngiafer ok heitit honum vinattu
sinni hann var þar bui þorolfs i torgum þa er hann uar æigi heima ok hafði aull rað fyrir bui En er þorolfr hafði farít þa hafdi
þorgils greitt finn skattinn þann allann er konungr atti ok bað þorolfr hann færa konungi skattinn þorgisl bio byrðing
einn mikinn ok goðan ok bar þar  skattinn allan ok hafði  x́x́ menn Sigldi sidan svðr eptir
konungi ok fann hann i naumudal En er þorgisl kom til konungꜱ bar hann honum kuedív þorolfs ok sagði at hann færi þar
með skatt þann er þorolfr sendi honum konungr sa til hans ok svaraði ǫngv Fundv menn at konungr var reiðr Gekk
þorgisl til fundar uið aulfi ok sagði honum hversv farit hafði með þeim konungi ok spurði hveriv gegna
mundi Aulfir kuaz æigi uíta En hitt hefir ek fundit at konungr þagnar i huert sinn er þorolfs er getið
ok grunar mik þat at hann muni rægðr vera ok þat ueit ek at þeir hilldiriðar synir erv jafnan a eínmæli
við konung En þat hefir ek spurt at þeir erv miklír vviner þorolfs En ek mun þeꜱ bratt víss verða
af konungi Eptir þat ge Avlfir til motz við konung ok mællti þorgisl er her kominn vínr yðaʀ með þann
skatt er kominn er af finnmork ok er nu skattrin miklv meiri en fyʀ Er honum ant vm
fǫr sína ok gerit ꜱva val herra ok gakk til ok se konungr svaraði ongv ok gekk þo þangat sem skipit la þorgisl
brautt upp þegar uoruna ok syndi konungi En er konungr sa at skattrin uar miklu meirí ok betrí
en fy hafði verit þa hof hann brun ok matti hann þa tala við þorgisl þa færði hann mikit fe
konungi er þorolfr sendi honum konungr gladdiz þa ok spurði af ferðum þorolfs eðr hvat til tiðenda hefði orðit þorgisl
sagði allt sem farít hafði þa mællti konungr Skaði mikill er at þorolfi at hann skal æigi vera mer trug
eðr vilea uera bana maðr minn þa svaraði marger er hia voru at vera mundi rog vandra manna ef konungi væri
glikt sagt ok þat at þorolfr mundi at slikv osannr kom þa ꜱva þvi mali at konungr truði þvi er satt uar Var
konungr þa lettr í ollum malum við þorgisl ok skilduz þa satter En er þorgisl hitti þorolfr sagði hann honum
allt sem farit hafði með þeim konungi þorolfr let ꜱer fatt vm finnaz ok let val af mundv aꝼ reiða
Þorolfr for þann uetr norðr a morkina ok hafði c. manna En er hann sotti austr komv kuenner
imot honum hann atti kavp uið finna Kvenner sogðv at þeir voru sendir þangat af faravið
konungi ◌orð◌ sogdu at Kirialar herivðv a land hans ok konungr sendi til þeꜱ orð at þorolfr skylldi ueita honum ok hafa
jafn mikit hlut skipti ok konungr sealfr En hverr maðr hans sem tueir konungs menn þorolfr bar þetta