ok villdi æigi gípta hana þa orti Aulfuir mansaung um hana ok letti af herfǫrum en þorolfr ok eyuíndr la
gu
i hernaði sumrum haralldr tok riki Haralldr son halfdanar hins suarta
hafði tekit arf eptir foður sinn i vík austr hann uar kallaðr haralldr lufa hann hafði
þeꜱ heit strengt at lata æigi skera hr sitt fyrr ne kemba en hann uæri einualldz konungr
yfir noregí Eptir þat barðiz hann við þa konunga er honum voru næstir ok sigraði þa ok erv þar
langar fra sogur Eptir þat eignadiz hann upp lǫnd þaðan for hann norðr i þrandheim þa æt
laðiz
hann at fara norðr i naumv dali ahendr þeim bræðrum herlaugi ok hrollaugí er þa uoru
konungar yfir naumu daulvm En er þeir spurði til ferða hans þa gekk hrollaugr konungr i haug þann við
tolfta mann er aðr hofðv þeir bræðr gera latít ok voru at þria vetr var eptir þat apt lokinn hav
grinn
En herlaugr uelltiz or konungdomínum ok tok vpp Jarls rett for þa a ualld haʀallds konungs
ok gaf honum vpp ʀiki sítt Eptir þat for haʀalldr konungr yfir þrandheim með skipa liði suðr a mærí
þar atti hann orrustu við hundþíof konung ok hafði sigr Fell þar hundþiofr konungr þar eignaðiz haʀalldr
konungr norðmæri ok raumsdali En saulfi son hundþiofs konungꜱ hafði undan komíz hann fór
a sunnmæri til Arnfiðar konungs ok bað hann fulltíngs ok mællti ꜱva þott þetta vandræði hafi at
oss borít þa mun æigi langt til þeꜱ at hit sama mun at yðr koma þviatt ek get her munu
koma haʀalld konung a yðarn fund þa er hann adr undir sik brotít ok þrælkat adra menn a norðm
æri
ok mun yðr hinn sami kostr fyrir hondum sem ver attum at veria fe ok frelsí ok kosta þar til
allra þeira manna er yðr vilea lið uéita ok vil ek bioðaz með minu liði at ueita yðr uppreist
moti þꜱum ofsa ok of metnaðí En at oðrum kosti munu þer taka þat rað sem naumdælir
gerðu at ganga með sealf ræði undir anauð ok geraz hans menn ok þrælar þat þotti feðr mínum
sæmd at deyia i konungdomi helldr en geraz undír maðr annars konungs a gamals alldri hygg ek
at þat sama muni þikkia þeim monnum er nokkurir menn eru i skapi ok kapps menn vilia vera En
af slikum orðvm ok fortǫlum var konungr raðinn til at veria landit ok safna liði Bundv þeir Saulfvi
konungs son saman lag sitt ok sendu menn ok orð auðbirni konungi er reð fyrir fyrða fylki at hann
skylldi koma til liðs við þa En er sendi menn komu til hans ok baru honum þeꜱi orð þa reðz
hann við vini sína ok reðu allir þat at hann skylldí safna liði ok fara til motz við mæra konung sem honum voru
orð send Auðbiorn let skera vpp heraur ok sendi vm sitt ʀiki hann sendi ok orð rikis monnum ok
bað þa koma a sinn fvnd En er sendi menn komu til kuelldulfs ok sogðv honum konungs vilea
at hann kæmi með alla menn sina vapnfæra a konungs fund þa mællti hann þat mun konungi skyllt
þikkía at ek fara með honum ef hann skal land sitt veria ok se heriat i fylki hans En þat ætla ek
mer alloskyllt at veria land þeira ok fara norðr a mæri Ok er yðr þat skiott at segia at
ek mun heima sitia of þeꜱa herfor ok fara hvergi eðr liði safna at beriaz uið haʀalld konung þviat
ek hygg at hann hafi þar noga byrði sigrs ok hamingíu er konungr váʀ hefir æigi krepping
fullan Fara sendi menn heím til konungs ok sagði honum svo buit at kuelldvlfr sitr heima ok allt
lið hans fra ferðum haralldz Auðbiǫrn konungr for með lið sitt þat er honum fylgði
A norð mæri ok hitti þar Arnfið konung ok Saulfa konungs son ok haufðv þeir allir saman
