er i hans ſtað er ſettr ok ſtaꝼaðꝛ við annan raꝺꝺar ſtaꝼ er æigi auð ſkilið þviat litið verðꝛ ok við
blanꝺít nęr eða groeð við raꝺꝺar ſtaꝼ þann er við er ſtaꝼat þa er þeſſ leitanꝺa hvarr sva ꝼin
nem
ver kveðit hið ſama oꝛð að ſa raꝺꝺar ſtaꝼr ſe ꝼra oðꝛum raꝺꝺar ſtaꝼ ſkilinn ok gioꝛi ſí
na
ſam ſtǫꝼon hvá er optaz er við ſtaꝼaðꝛ sva at æína ſamſtǫꝼon gioꝛa baðer ſkallꝺ e
ru
hoꝼunꝺar allrar rẏnni eða mlſ greinar ſem ſmiðer málſ græína eða lǫgmenn laga en þeſ
ſa
lunꝺ kvað æinn þeira eða þeſſu likt hoꝼðu hart oꝼ kraꝼðer hillꝺꝛ ox við þat ſkillꝺer gang
en gamler ſprungu gunnþingſ éarnhringar nu þo að kveðanꝺin ſkẏllꝺí hann til at ſlita
æína ſam ſtǫꝼu i ſunꝺꝛ ok gíǫꝛa tvær ur til þeſſ at kveðanꝺí hallꝺiz í hættí þa rak hann
þo æingí nauðꝛ til þeſſ at ſkipta ſtǫꝼunum ok haꝼa e ꝼyrir i eꝼ hellꝺꝛ ættí í at vera en e þo
at mer litiz æigi at því enn eꝼ nokkuʀ verðꝛ sva æínmll eða hia máll at hann mæler a mot sva moꝛgum
monnum ſkẏnſǫmum ſem bæði letuz ſialꝼer kveða þetta oꝛð aðꝛ ek ritaða þat ok ſva hæẏra aðꝛa menn
kveða ſem nu er ritað ok þu lætr í ſkulu kveða enn æigi e þo at þat oꝛð ſe i tvær ſamſtǫꝼur
ꝺeillt þa vil ek haꝼa ſtrð katoníſ þat er hann reð ſẏní ſínum i verſum Contra uerboſ oſ no
li
contenꝺere verbis Sermo ꝺatur cunctiſ animí ſapientia paucíſ þat er sva að ſkilia hirð æigi þu að
þræta við mꜳlróꝼſmenn Malróꝼ er geꝼit mǫꝛgum en ſpekín ꝼꜳm nu lẏk ek her um ræðu
raꝺꝺar ſtaꝼanna enn ek leíta við eꝼ guð loꝼar at ræða nakkvat um ſamhlioðenꝺꝛ
I naꝼní ſamhlioðanꝺa hverſ ſem æínſ er nokkurr raꝺꝺar ſtaꝼr þviat hvarki neꝼner þau nǫꝼn
ne ǫnnur eingi eꝼ þeir niota æigi raꝺꝺar ſtaꝼa ſem ꝼẏ var ſagt nu þo að þat hlioð eða
atkvæðí er ſamhlioðenꝺꝛ haꝼa megí varla æitt ſaman að kveða enꝺa ſe þo nauðꝛ at ſki
lia
hvat þeir ſtoða í málínu enꝺa ſtoði eingí þeira þat allt í málínu ſem naꝼn hans er til ſem raꝺ
ꝺar
ſtaꝼerner giǫꝛa þa mun ek sva haga naꝼní hvers þeira er aðꝛ haꝼði æigi sva naꝼn til at þa ſkal
aꝼ naꝼnínu ſkilía hvat hann ſtoðar i malínu þo að aðꝛ ſkilí æigi ſkal þat at kvæðí hverſ
þeira i hveríu mali vera ſem þa liꝼer naꝼnſinſ epter er oꝛ er tekinn raꝺꝺar ſtaꝼr oꝛ naꝼní
nu b ꝺ g h p t þeir ſtaꝼer haꝼa aꝼ því munꝺang mikit æínſ ſtaꝼſ at kvæðí at all
ꝺꝛí
ma tva ſamhlioðenꝺꝛ enſ ſama lutar ſetía í æinní ſam ſtoꝼvn ꝼyrir raꝺꝺar ſtaꝼinn
f l m n r ſ þeir ſtaꝼer megu haꝼa tveggia ſamhlioðanꝺa atkvæðí hverr æinn eꝼ ſua
miǫk vill at kveða ſva ſem hverr þeira er epter raꝺꝺar ſtaꝼinn verðꝛ ſettr ſem þar berꝛ vítní er ver
neꝼnum þa með sva mikklu atkvæðí ſem munꝺím ver eꝼ sva ſkẏllꝺi rita noꝼn þeiꝛa eꝼꝼ ell emm
enn err eſſ ma ok minnka atkvæði þeira þo at þeir ſtanꝺi epter raꝺꝺar ſtaf í ſamſtǫꝼon ok ſe ſva
neꝼnꝺꝛ ſem þeſſa koſtar værí rítin noꝼn þeiꝛa ef el em en er eſ ſem ek læt þa sva heita alla
ok allꝺꝛí haꝼa mei enn æinſ ſtaꝼſ at kvæðí hvern hvart ſem þeiꝛ ſtanꝺa ꝼyrir raꝺꝺar ſtaf í ſamſtoꝼun
eða epter nema þarꝼ ek rít ſamhlioðanꝺa hverngi er ek rit með vertí hǫꝼuðſ ſtaꝼſinſ enꝺa