ok ſettiz a haalſ honum ok kroppaði nu hꜳlꝼu ꝼaſtara enn hann bleſ þar til enn ſmiðꝛinn tok oꝛ
aꝼlinum gullhring þann er ꝺꝛaupner er kallaðꝛ þa lagði hann iarn i aꝼlinn ok bað hann blaaſa
ok ſagði at onytt munꝺí verða eꝼ blaſtrinn ꝼellí þa ſettiz ꝼlugan millí augna honum Ok
kroppaði hvarmana enn er bloðit ꝼell i augun sua at hann ſa ekki þa greip hann til henꝺinni
ſem skiotaz með belgꝛinn lagðiz niðꝛ ok ſveipaði aꝼ ser ꝼlugunni ok þa kom þar ſmiðꝛinn
ok ſagði at þa lagði nær at allt munꝺi onẏtaz er i aꝼlinum var þa tok hann oꝛ aꝼlinum hamar
ꝼekk hann þa alla gripína i henꝺꝛ broður ſinum brokk ok bað hann ꝼara með til aſgarðz
ok læẏſa veðíunena enn er þeir lokí baru ꝼramm gripína þa ſettuz æſerner a ꝺomſtola ok ſkẏllꝺi
þat atkvæði ſtanꝺaz ſem ſegði oðinn þo ok ꝼræẏr þa gaꝼ loki oðni geirínn gungní
enn þo haꝺꝺinn er ſiꝼ ſkẏllꝺi haꝼa en ꝼræẏ ſkiðblaðní ok ſagði ſkẏn a ǫllum gripunum
at gæirrinn nam allꝺꝛegi ſtaðar i lagí en haꝺꝺrinn var hollꝺgroenn þegar er hann kom a hoꝼuð
ſiꝼ enn ſkiðblaðner haꝼði bẏr þega er ſegl kom a lopt hvert er ꝼara ſkẏllꝺi en matti veꝼia
ſaman ſem ꝺuk ok haꝼa í pungí ſínum eꝼ þat villꝺi þa bar brokkr ꝼramm ſina gripí
hann gaꝼ oðní hrínginn ok ſagði at hina niunꝺu hveria nott munꝺu ꝺꝛiupa aꝼ honum tta
hrínga iaꝼnhoꝼger ſem hann enn ꝼræẏ gaꝼ hann golltinn ok ſagði at hann mattí renna lopt ok lg
nott ok ꝺagh meira enn hverr heſtr ok allꝺꝛí varð sua mẏrkt aꝼ nott eða i mẏrk heimum at æigi væri
ærið lioſ þar er hann ꝼoꝛ sua lẏſtí aꝼ burſtínni þa gaꝼ hann þoꝛ hamarenn ok ſagði at hann munꝺi
mega lioſta sua ſtoꝛt ſem hann villꝺí hvat ſem ꝼẏrer at æigi munꝺí hamarenn bila ok eꝼ
hann ẏrpí honum til þa munꝺí hann allꝺꝛegi miſſa ok allꝺꝛegí ꝼliuga sua langt at æigi munꝺi hann
ſækia heim honꝺ ok eꝼ þat villꝺí þa var hann sua lítíll at haꝼa matti i ſerk ser en þat var
lẏti a hamrínum at ꝼoꝛſkeptiꝺ var ſkamt þat var ꝺomr þeira at hamaenn var beztr aꝼ
ollum gripunum ok meſt voꝛn i ꝼẏrer hrímþuſſum ok ꝺæmðu at ꝺvergrinn ættí veðꝼeíð þa bꜹð
loki at læẏſa hoꝼut ſítt en ꝺvergrinn ſagði at þeſſ var æingi von Tak þu mik þa
qvað lokí enn er hann villꝺí taka hann þa var hann viðſ ꝼiarrí loki attí ſkua þa er hann matti renna
lopt ok log þa bað ꝺvergrinn þoꝛ at hann ſkal taka hann enn hann gioꝛði sua þa villꝺi ꝺvergrinn hǫggva
aꝼ hoꝼut hans enn loki ſagði at hann ꜳttí hoꝼuðit enn æigi halſinn þa tok ꝺvergrinn þveng ok
kniꝼ ok vill ſtinga rauꝼar a voꝛrum loka ok vill riꝼa ſaman munninn en kniꝼrinn beít
ekki þa mælti hann at betri værí þar alr broður hans enn iaꝼnſkiott ſem hann neꝼnꝺi hann
þa var þar alrenn ok riꝼaði hann ſaman varrarnar ok reiꝼ oꝛ æſunum ſa þvengꝛ er munnrenn
loka var ſaman riꝼaꝺꝛ með heiter vartarí Her hæẏrer at gull er kent til hoꝼut banꝺz
ꝼullu er oꝛti æẏvinꝺꝛ ſkallꝺa ſpiller Fullu ſkeín a ꝼiollum ꝼall ſol bra vallar ull
kiolſ oꝼ allan allꝺꝛ hakonar ſkallꝺum