ſiðarſt at hon gekk oꝛ aaſgarðí með loka þa var lokí tekínn ok ꝼærðꝛ a þing ok var honum
heítíð bana eða pínſlum enn er hann varð hræꝺꝺꝛ þa kvaz hann munꝺu ſækia epter iðunní
i íǫtun hæíma ok kemr æin̅ ꝺag tͥ þiaza eꝼ ꝼræẏía vill lia honum valſham er hon áá
ok er hann ꝼekk valshamínn ꝼlẏgr hann noꝛðꝛ í íotunheíma ok kemr æínn ꝺag til þiaza iǫtunſ
var hann roenn a sæ enn iðunn var æín heíma bra lokí henní i hnotar likí ok haꝼði í klóm
ser ok ꝼlẏgr sem meſt enn er þiaz kom heím ok ſaknar iðunnar tekr hann arnar hamínn ok ꝼlẏgꝛ
epter loka ok dro arnſug í ꝼlugínum enn er æser ſa at valrenn ꝼlaug með hnotína ok hvar
ǫrnínn flaug þa ganga þeir ut unꝺer aaſgarð ok baru þanníg bẏrðar aꝼ lokar ſpaanum
ok þa er valrinn ꝼlaug inn um borgína let hann ꝼallaz niðꝛ við borgar vegginn þa ſlogu
æserner elldi i lokar ſpanuna enn ǫꝛnínn matti æigi ſtoðva ſik er hann miſtí valſínſ
lauſt þa elldínum i ꝼíðꝛí arnarens ok tok þa aꝼ ꝼlugínn þa voro æser nær ok ꝺrapu oꝛnenn
þat var þiazí iǫtunn ꝼyrir innan aaſgrinꝺer ok er þat vig allꝼrægt
Enn ſkaði ꝺotter þiaza íotunſ tok hialm ok bꝛẏníu ok oll hervapn ok ꝼerr til aaſgarðz að
heꝼna ꝼǫður ſínſ enn æser buðu henne ſætt ok ẏꝼer bætr ok hið ꝼẏrſta at hon ſkal
kioſa ser mann aꝼ ááſum ok kioſa at ꝼotum ok ſía ekkí aꝼ ꝼleíra þa ſa hon æínſ mannz
ꝼætr ꝼoꝛkunnar ꝼagra ok mælti þenna kẏſ ek ꝼaatt mun liott a ballꝺri en þat var níoꝛðꝛ
oꝛ noa tunum þat haꝼðí hon ok i ſættar gioꝛð ſinni at æser ſkẏllꝺu þat gioꝛa er hon hugðí
at þeir ſkẏllꝺu æigi mega at hlægia hana þa gioꝛði loki þat at hann batt um ſkegg geitar
nokkurrar ok ǫðꝛum enꝺa um hreðiar ser ok letu þau ẏmſi ꝼyrir ok ſkræktí hvartveggia hatt
þa let loki ꝼallaz i kne ſkaðí þa hlo hon var þa gíꝛ ſætt aꝼ aſanna henꝺí við hana
Sua er ſagt að oðinn gioꝛði þat til um bota við ſkaða at hann tok augu þíaza Ok kaſtaðí
upp a himín ok gioꝛði aꝼ ſtioꝛnur .ij. þa mælti æger mikill þikki mer þiazi haꝼva verit ꝼyrir ſier
eða hverſkẏnſ var hann Bragí ſagði Ǫlvallꝺí het ꝼaðer hans ok mki munu þer at þikkía eꝼ ek ſegi
þer ꝼra honum hann var míg gullauðígr enn er hann ꝺo ok ſẏner hans ſkẏllꝺu ſkipta arví þa
hoꝼðu þeir mælíng a gullínu er þeir ſkiptu at hverr ſkẏllꝺí taka munnꝼẏlli ſína ok aller
iammargar Einn þeira var þiazí anna Iðí þriði Gangr enn þat hoꝼum uer nu oꝛðtak með
oſſ at kalla gullít munntal þeſſa itna enn ver ꝼelum í runum eða i ſkallꝺſkap sua at ver
kollum þat mal eða oꝛða tal þeſſa iotna þa mælti æger þat þikki mer vera vel ꝼolgit i runum
Hvaðan aꝼ heꝼer þat haꝼiz ſu iþrott er þer kallit ſkallꝺſkap
Bragi ſagði þat var upphaꝼ til þeſſ at guðin hoꝼðu uſætt við þat ꝼolk er uaner heíta
en þeir logðu með ser ꝼrið ſteꝼnu ok ſettu grið a þa lunꝺ at þeir gengu hvarer tveggiu til
æínſ kerſ ok ſpẏttu hraka ſínum í enn að ſkilnaðí þa toku guðín ok villꝺu æigi lata