On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Gylfaginning2-44
- Snorra Edda2-82
- Bragaræður40-43
Images
Einn maðꝛ er neꝼnꝺꝛ æger eða hler hann bio i æẏju þei rí er nu er kollut hleſ
æẏ
hann er míǫg ꝼiolkunn ígꝛ hann gioꝛði ꝼer ð ſína til ááſgarðz enn æser uiſſu
ꝼyrir ꝼer ð hanſ ok var honu m ꝼagnat vel ok þo mar ger luter gioꝛver með ꝼiolkẏngí
ok um kvellꝺit er ꝺꝛekka var ꝼareð þa lie t oðinn bera sverðinn i hollina ok voro
ſva biꝛt at þar aꝼ lẏſtíok var ekki haꝼt lioſ ann at meðan við ꝺꝛẏkkiu var ſetið þa gen
gu
æser at gillꝺí ſinu ok ſettuz í has ætí .xij. æser þei r er ꝺomen ꝺꝛ ſkẏllꝺu vera Ok sva voro nemnn ꝺer
þoꝛr nioꝛðꝛ ꝼræẏr tẏr heimꝺall r bragí viðaʀ valí ullr hæner forse tí Lokí
ſlíkt ſamaa ſẏníur Frígg ꝼræẏia geꝼion Iþunn Gerðꝛ Sigẏn ꝼulla nanna ęgí
þo ttí gǫꝼuglikt þar um at ſiaz veggþilí ǫll voro þar tiǫllꝺut með ꝼǫgrum ſkiǫllꝺum
þar varok aꝼenginn miǫðꝛ ok miok ꝺꝛukkít Næſtí maðꝛ ægi ſat bragí ok attuz þei r við
ꝺꝛẏkkiuok oꝛða ſkiptí Sagði bragí ꝼra moꝛgum tiðinꝺum þei m er æser hoꝼðu að haꝼz
hann hoꝼz þa ꝼra ſogn at iij. æser ꝼoꝛu heíman Oðínn ok loki ok hæner ok ꝼoꝛu um ꝼiǫll ok æẏ
ði mer kr
ok var illt til viſta enn er þei r koma oꝼan i ꝺal nokkurn ok ſia oxna ꝼlokk ta
ka
æínn uxann ok ſnua til ſæẏðís enn er þei r hẏggia at ſoðit mun ver a þa rauꝼa þeir
ſæẏðinn ok var ekki ſoðit ok ann at ſinn er þei r riuꝼa ſæẏðínn þa er ſtunꝺ var liðín ok var
ekki ſoðit mæla þei r þa ſín a millí hver iu þet ta mun gegna þa hæẏra þei r mal í eíkína
upp ẏꝼer ſik at ſa er þar ſat qua z raða því er ekkí ſoðnaði a ſæẏðínum þei r litu til ok ſat
þar ǫꝛnok æigi lítíll þa mælti Ǫrnínn vilí þer geꝼa mer ꝼẏllí mína aꝼ uxanum þa mun ſoð
na
a ſæẏðínum þei r iata honu m ꝼẏlli ſinn í aꝼ uxanum þa lætr hann ſigaz oꝛ trenu ok ſezt a ſeẏ
ðinn
ok leggr upp i ꝼẏrſtu lær uxanſ bæðí ok baða bǫguna þa varð loki reiðꝛ ok greip
upp mickla ſtǫngok reiðer aꝼ ǫllu aꝼlí ok rekr a kroppinn ernínum Ornínn bregz við hoggit
ok ꝼlẏgr upp þa var ꝼǫſt honꝺín við ſtongína enn ann a enꝺer við bak arnarens Ornínn
ꝼlẏgr htt sua at ꝼætr loka taka niðꝛ griot ok urðer ok viðu enn henꝺꝛ han s hẏggr hann at
ſlitna muní oꝛ ǫxlum hann kallar ok biðꝛ allþarꝼlega ǫꝛninn ꝼríðar enn hann ſeger at lokí ſkal
allꝺꝛegí lauſſ verða nema hann veití honu m ſvarꝺaga at koma iðunn i ut um áſgarð með
eplí ſín enn loki vill þat verðꝛ hann þa lauſſ ok ꝼer r til lagſ mann a ſinn a ok er æigi at ſinn i ſogð
ꝼleirí tiðinꝺí um þei ra ꝼer ð aðꝛ þei r koma hæim enn at akveðinn i ſteꝼnu tæẏger loki ið
unn i
ut um áſgarð i ſkog nokkurnok ſeger at hann heꝼer ꝼunꝺit eplí þau er henn i mun gri pr
i þikkíaok bað at hon ſkal haꝼa með ser ſin eplí ok ber a ſaman ok hín þa kemr þar þiaz io
tunn
i arnar ham ok tekr iðunn í ok ꝼlẏgr brott með han a ok i þrẏmheim til huſſ ſínſ
E nn æser urðu illa við hvarꝼ íðunn ar ok gioꝛðuz þei r bꝛatt hærer ok gamler
þa attu þei r þin g ſpurði hver r ann an hvat ſiðarſt viſſi til iðunn ar enn þat var ſieð
æẏ
h
ꝼ
ſva biꝛt at þar aꝼ lẏſtí
gu
æs
þoꝛr nioꝛðꝛ ꝼræẏr tẏr heimꝺ
ſlíkt ſama
þar var
ꝺꝛẏkkiu
han
ði m
ka
æín
ſæẏðin
ekki ſoðit mæla þ
upp ẏꝼ
þar ǫꝛn
na
a ſæẏðínu
ðin
upp mickla ſtǫng
ꝼlẏgr htt s
ſlitna muní oꝛ ǫxlu
allꝺꝛegí lauſſ verða nema h
eplí ſín en
ꝼleirí tiðinꝺí um þ
un
ut um áſgarð i ſkog nokkurn
i þikkía
tun
i arn
þa attu þ