er vꜳn at ek vilia þviat ek em reiðꝛ eiga þa konu oꝛð marga er mer kaſtaði þa er ek bað
h̅ennar leiðaz vil ek hana þo at nu vili hon eiga mik Siti hon ok ſẏti at ſkilia ſina heimſku
þeſſi ꝼigura ſtenꝺꝛ i guðſ oꝛðum þeim er hann talar til iuða ꝼyrir ꝼiguru unꝺer naꝼni hierusalem borgar
Euphemiſmoſ er gott um ſkipti ſtaꝼa í oꝛðinu ſem ꝺaviꝺ ſettí Exultat ꝼyrir exaltat
ſem ſtenꝺꝛ i þeſſi viſu þat ſong ok i grǫꝼ genginn grunꝺu hulðꝛ til ſtunꝺar enn með iꝺꝛan
ſannri ǫðlingr til reꝼſingar hugþekka mun hlakka hroðꝛ ſlung loꝼtunga mna vallꝺ
hinn millꝺi mín rettviſi þína her er ſagt at tungan hlakkí ẏꝼer rettviſi guðſ þar ſem
hitt værí alþẏðligra at ſegia at hann hæꝼí upp guðſ oꝛð með tungunni enn þetta umſkipti var
goꝛt til þeſſ at ſetia þat oꝛð er meira þotti vert i ſtað hinſ minna Sinepteſiſ er uſkaplikt
umſkiptí talna eða ſkilninga ſem her er qveðit Vingarðꝛ haꝼði ǫlgeꝼn oꝛðit unꝺa vargſ
ſu er nu eru margar neẏter ſkili þann krok með kiætí kvenſku hęft ok lꜳti epter ꝼẏrðum
ꝺuger at oſiðꝛ oꝛða oſſ vægðu guð iaꝼnan lægðiz vara þo hann i vatni ſkíru verka ſekt ok piſlar
merkí her er bęði ſkipt tǫlum ok ſkilningum ok er þeſſi ꝼigura með ǫllu ekkí i vana ꝺraganꝺí
þo at perſonum ꝼinniz ſkipt í ſalltara ok oðꝛum heilogum bkum Onopomenon ſeger eða heꝼer
ſtoꝛar ſǫgur með ꝼám oꝛðum ſem her Beraz let ꝼra meẏ mætri mætr ꝼollꝺ ſala giæter umſniðning
tok auðnu einn ueitanꝺi hreinnar ꜳðꝛ ſkatna vanr vatní vatn ſkirn iǫꝼurſ batnat ꝼaſtanꝺi
bar ꝼreiſtní ꝼriðar kennari þrenna Pinꝺꝛ reiſ upp með anꝺa angrleẏſtu herꝼangi hlẏrna
gramr til himna heim ſotti guð ꝺrottinn ſenꝺí ſtar anꝺa allz hirðanꝺi virðum ſꜳ kemr
ꝺrott at ꝺæma ꝺauða líꝼſ ꜳ hauðꝛi her er avarp theologie ꝼært i tvær ꝺrottkvæðar viſur
þeſſi ſama ꝼigura kallaz ǫðꝛu naꝼní bꝛachílogía ok heꝼver upprááſ naꝼnſ ok hin ꝼẏi
Sumer meiſtarar ſegia at climax ſe hennar ſpecieſ ſu er um iaꝼnar graꝺur leiðer hveria maalſgreín
aꝼ annai ſem her Hugſan ꝼlẏter lẏſting liota lẏſting ꝼæðer ſamþẏkt ſkiæða ſamþẏkt
ꝼæðer ſẏnꝺ ok nauðer ſẏnꝺ ſpenr á ſik illa veniu ill venía ꝺꝛegr nauzun noga nꜹðſẏn
leiðer ſꜳl i ꝺauða ꝺauði ſpillir æði ǫllu anꝺar líꝼſ með beiſku granꝺi
Emophaſiſ gloſar mẏrkan lut með ǫðꝛum iammẏrkum lut eðꝛ mẏrkara ſem her Sæll er
ſenn imilli ſiðvenꝺiſ kvikenꝺa mna rannz aꝼ monnum millꝺingr ſa er barſt hingat
eða þa er ꝺiup at ꝺiupí ꝺoꝛgtunſ níða borgar um hlioðꝛaúꝼar hvar htt ſam þẏkkit
vtta her eru oꝛð abbacuch ſpamannz þau er hann ſeger guð ꝺrottin ſienn milli ſiðvenꝺiſ
kvikenꝺa ok i þenna heim komanꝺa ſett í hinn ꝼẏa viſu helming enn gloſa ẏꝼver ſett ſu
er ꝺauiꝺ ſeger unꝺerꝺiup vatnanna kalla  annat unꝺerꝺiup um þær himinboꝛur ſem
katarakte kallaz ok opnuðuz er noaꝼloð ꝺꝛektí ǫllum heímí utan þeim monnum ſem í oꝛkinni
voro en til þeſſ at þenna mẏrkleik megi ſkilia ſeger auguſtinus at ſpamaðꝛinn ſáá ꝼyrer