On this page...
Images
Ok þá mǽlir hannHvar man finnaskþá er ek fer af heiminummakligr hǫfðingi slíkum drengjumYfrit
lengi hefi ek nú ráðit fyrir jarðríkiHefir hamingjan ekki sparat við mik til þessa heims met-
naðar
Leiðizk mér núat ǫnd mín sé lengr lukð í dauðligum líkamþó at ek hafa verit hér til mikils
ráðandiþví at heðan í frá man ek ráða fyrir himinríkiOk samir mér eigi at drepa hendi við þeirri
sǿmðer ek em til kallaðrer herra Jupiter villat ek skipa með honum leyndum hlutum ok ørlǫgum mannaVera kann
at Typhoeus ok aðrir jǫtnar vili enn freista at herja á himnabúanaok þykki nú auðsóttligra en fyrr
er Jupiter gerizk ørvasi fyrir elli sakir at vinna ríki hansMá ok veraat bardagaguðitherra Marsóttisk at
heyja orrustu við jǫtna án mínu fulltingiok vili því sjalfr Jupiter ok ǫnnur himnaguðin heimta mik
til sínat ek verja ríki þeirraok hirði þau meirr um sína nauðsynen vilja minnþó at ek vilda eigi
skiljask við yðrgóðir drengirSvá mǽlir hannOk þá spyrja hertogar ok aðrir hǫfðingjar með miklum
móði harmþrungins hugarhverjum hann vildi gefa eftir sik konungdóm yfir jarðríkiEn hann svararVeri
sá konungr yðarrer bezt er til fallinn ok makligastr at ráða svá miklu ríkiEftir þater hann hafði svá mǽlt
missir hann málsinsOk þá dregr hann fingrgull af hendi sérok fǽr hertoga þeimer Perdiccas heitirOk virðu
margir af því sváat hann vildi þenna kjósa til konungs eftir sikOk þegar eftir þat verða þau miklu tíðen-
di
at Alexander konungr lǽtr líf sittOk sá harmrer margir hǫfðu nokkut hulitmeðan er þeir vǽntu
konungi lífsbirtir sik nú með fulluþví at þat má vel ǽtlahversu slíkr hǫfðingi mundi harmdauði
vera sínum mǫnnumEftir dauða konungs mǽlir svá meistariGalterusí sinni bókSǽlt vǽri mannkynitef þat hefði
jafnan fyrir augum sér himneska hlutiok óttaðisk sína dauðastunder oftliga kemr þáer minnst
varirjafnvel tígnum sem ótígnumEn vár hugsan ok ástundan er sú iðuligarrer sálinni hagar
til mikils háskaÞat er at afla með ǫllu kostgǽfi fjár ok frǽgðar ok svipulla sǿmðaer nú finnask
auðveldliga við fénu falarOk at vér fáim þessa hlutihirðum vér lítt umhvat vér vinnum
tilMargr leggr lífit á ok lǽtrfyrr en hann finni þater hann villVera kann sváat ágjarn vili
finni þetta allter hann ferr at leitaOk maðrinn unir sér nú við fremð ok févið sǿmð ok sǽlu
er hann hefir sér aflatSé hérnaÞá kemr skjótr dauðiok kippir frá manninum ǫllu þvíer hann hefir til stun-
dat
alla sína ǽfiSlík dǿmi gefr af sér þessi inn mikli Alexanderer allr heimr þótti sér of lítill
vera til at hafa vald yfirOk nú vinnzk honum sú jǫrð at liggja áer hon er 5fóta lǫngSá konungrer
Ptolemaeus hétok lesit erat hlotit hafi Egiptaland í hlutskifti eftir Alexandrumlét flytja
síðan líkama hans til þeirrar borgarer Alexandria heitirok nafn hefir tekit af hans
þar virðuliga um búaNú gengr sól í ǽgisegir meistari GalterusVið orðin þess0000
Lýkr hann þar at segja frá Alexandro magnook svá sáer snúit hefir í sína tungu
lengi hefi ek nú ráðit fyrir jarðríkiHefir hamingjan ekki sparat við mik til þessa heims met
naðar
Leiðizk mér núat ǫnd mín sé lengr lukð í dauðligum líkamþó at ek hafa verit hér til mikils
ráðandiþví at heðan í frá man ek ráða fyrir himinríkiOk samir mér eigi at drepa hendi við þeirri
sǿmðer ek em til kallaðrer herra Jupiter villat ek skipa með honum leyndum hlutum ok ørlǫgum mannaVera kann
at Typhoeus ok aðrir jǫtnar vili enn freista at herja á himnabúanaok þykki nú auðsóttligra en fyrr
er Jupiter gerizk ørvasi fyrir elli sakir at vinna ríki hansMá ok veraat bardagaguðitherra Marsóttisk at
heyja orrustu við jǫtna án mínu fulltingiok vili því sjalfr Jupiter ok ǫnnur himnaguðin heimta mik
til sínat ek verja ríki þeirraok hirði þau meirr um sína nauðsynen vilja minnþó at ek vilda eigi
skiljask við yðrgóðir drengirSvá mǽlir hannOk þá spyrja hertogar ok aðrir hǫfðingjar með miklum
móði harmþrungins hugarhverjum hann vildi gefa eftir sik konungdóm yfir jarðríkiEn hann svararVeri
sá konungr yðarrer bezt er til fallinn ok makligastr at ráða svá miklu ríkiEftir þater hann hafði svá mǽlt
missir hann málsinsOk þá dregr hann fingrgull af hendi sérok fǽr hertoga þeimer Perdiccas heitirOk virðu
margir af því sváat hann vildi þenna kjósa til konungs eftir sikOk þegar eftir þat verða þau miklu tíðen
di
at Alexander konungr lǽtr líf sittOk sá harmrer margir hǫfðu nokkut hulitmeðan er þeir vǽntu
konungi lífsbirtir sik nú með fulluþví at þat má vel ǽtlahversu slíkr hǫfðingi mundi harmdauði
vera sínum mǫnnumEftir dauða konungs mǽlir svá meistariGalterusí sinni bókSǽlt vǽri mannkynitef þat hefði
jafnan fyrir augum sér himneska hlutiok óttaðisk sína dauðastunder oftliga kemr þáer minnst
varirjafnvel tígnum sem ótígnumEn vár hugsan ok ástundan er sú iðuligarrer sálinni hagar
til mikils háskaÞat er at afla með ǫllu kostgǽfi fjár ok frǽgðar ok svipulla sǿmðaer nú finnask
auðveldliga við fénu falarOk at vér fáim þessa hlutihirðum vér lítt umhvat vér vinnum
tilMargr leggr lífit á ok lǽtrfyrr en hann finni þater hann villVera kann sváat ágjarn vili
finni þetta allter hann ferr at leitaOk maðrinn unir sér nú við fremð ok févið sǿmð ok sǽlu
er hann hefir sér aflatSé hérnaÞá kemr skjótr dauðiok kippir frá manninum ǫllu þvíer hann hefir til stun
dat
alla sína ǽfiSlík dǿmi gefr af sér þessi inn mikli Alexanderer allr heimr þótti sér of lítill
vera til at hafa vald yfirOk nú vinnzk honum sú jǫrð at liggja áer hon er 5fóta lǫngSá konungrer
Ptolemaeus hétok lesit erat hlotit hafi Egiptaland í hlutskifti eftir Alexandrumlét flytja
síðan líkama hans til þeirrar borgarer Alexandria heitirok nafn hefir tekit af hans
þar virðuliga um búaNú gengr sól í ǽgisegir meistari GalterusVið orðin þess0000
Lýkr hann þar at segja frá Alexandro magnook svá sáer snúit hefir í sína tungu