sínslítr nú við honum heldr hermiliga ok mǽlirErt þú þarbróðirsegirhannSkemmðarfullr en tómr trúnaðar
hefir svikit mik ok ríki mittSé núhvárt ek skal hafa ráð þínOk þá lǽtr hann fara spjóter hann helt á
at einum ungum mannier sótt hafði eftir honumÞat flýgr í gegnum hannOk þarf hann eigi fleiraEn Porus heldr
enn undanOk því nǽst fellr niðr fíllinn undir honumþví at hann var sárr til ólífisPorus var þá ok svá mátt-farinn
at hann mátti eigi standa á fǿtr sínaOk þá kemrat Alexanderǽtlar hann dauðanBiðr sína menn fletta
hannEn fíllinn tekr þá at verja hannOk bítr þáer at honum vildu starfaOk í þeirri svipan glefsir hann í klǽðin hans
ok sløngvir honum á bak sérok leitar upp at standaEn þá lágu þó iðrin hans útiOk í því er hann kostar upp at
rísagengr vindr ór fílnumEn þegar er Alexandermátti þekkjaat líf var með Poroþá sigrar mildin með
honum þá heifter hann hafði til hans haftOk þá mǽlir hannHví vart þú svá óðr ok ǿrrþar er þú hafðir spurt til
at vér hǫfum aldrigi ósigr faritat þú þorðir at halda við oss orrustuÞví at þú spyrr miksegir
Porusþá skal ek með einǫrð svara þérÞar til er ek freistaða við þik at keppavar engi sá undir
heimssólinniat ek ǽtlaðaat til jafns myndi komask við mikOk vissa ekat ek átta mikit undir
mérþar til er ek reynda þinn kraft ok hamingjuEn nú má sjáslík málalykðsem orðin er okkar
í milliat þú ert mér miklu máttugriVið þat uni ek þóat engi hefir hér til djarfligarr við þér
risit en ekVil ek þat ráð eiga með þérAlexanderat þú stǿrisk eigi mjǫk af þessum atburðMátt þú taka
dǿmi á mérat verða má sváat nokkurr komi þér á knéEngi mǽtti sá mikill þykkjask
er hann þverr eigi seinnaen hann vexþegar er hamingjan vill sváÁgjarn maðr syrgir meirr sinn skaða
en hann fagni áðr af þvíer hann hefir fengitOk því er kǿnligra at klífa skemmraen veggirnin vísar
ok falla lǽgraGer svá velAlexanderStill heðan af framgangi þínumHugsa sváat hann er valtr vinrþví at
hon kann eigi stǫðug at veraSvá mǽlir PorusEn Alexandrofinnzk mikit umer sá maðrer með ǫllu var yfirkominn
hefir ekki skekizk í huginumok svarar svá djarfligasem hann hafi sigrazk í þeirra skiftumOk nú gerir Alexanderí móti
þvíer flestir ǽtluðuok gefr Porogriðlǽtr alla stund á leggja at lǽkna hannOk síðan er hann varð heill
gefr hann honum aftr ríki sittok eykr þat mjǫk ór þvísem áðr hafði veritsvá at varla myndi Porusvǽnta
sér af honum meiri sǿmðarþótt hann hefði verit áðr jafnan fullkominn vinr hans
Síðan er Alexanderhafði lagit Porumundir siksem nú hefir sagt veritþá þykkir honumsem allar úthalfur Austrríkis
myni lausar liggja fyrir heðan í fráOk nú flytr hann her sinn til úthafsins sjalfsok leggr undir
sik þǽr þjóðirer þar byggjaok skattgildir þá konungaer þar réðu lǫndumFrá því er at segjaat þǽr þjóðir
er Saudracae heitaþora þó at rísa viðok lykja sik í borg einni sterkriþeirri er Alexandersǿkir tilHann hefir
látit gera stiga sterkaok svá breiðaat margir máttu ganga upp eftir í sennOk síðan er þeir váru bornir
at vegginumþá leita Grikkir upp at gangaKonungrinn sjalfr komsk fyrst á vegginnOk þá láta borgarmenn
drífa skotvápn at honumór kǫstulum þeimer á veggjunum várusvá þykktat hann fǽr varla við haldizk þar
er hann er staddrEn øngir komask aðrir uppOk þá er Grikkir sjáat konungrinn man látask þarer hann er kominneða
verða gefask upp í vald óvina sinnaef þeir komask eigi skjótt til fulltings við hannþá gefa þeir
ekki gaum háska þeimer fyrir varOk nú tekzk eigi betr til en sváat því meirrer þeir vilja skunda
til fulltings við hannþví seinni verða þeirSvá margir geysask þeir í senn upp í stiganaat þeir bresta