honumat engi ófrǽgð mǽtti saurga hans ina bjǫrtu frǽgðEn síðan er fenginn auðr SerkjaOk þeirra
bílífi gaf óvenju framgangen fjárins gnóttvanstillis móðirtalði hvetvetna sómaþá tók
hamingjan at spilla náttúrunniOk lestir at stemma kraftanna rás ok þeim aftr at snúaþví at sá
inn samier fyrr var mildr óvinum sínumgerðisk síðan fjándmaðr sumra vina sinnalét drepa þjó-nustumenn
sína sjalfsok ǽtlaði engan hlut hermanninum bannaðanOk því at segja verðr bǽði
ljúft ok leittþá kom þarat Alexanderkonungr kallaðisk son Joviser heiðnir menn trúðu vera himnaguðOk hann
bauð ǫðrum at kalla sik sváþví at metnaðr hans gekk allt yfir mannligt eðliþá er honum leiddisk at
vera maðr at einsok þótti lítils vert at vera hǽstr jarðligra hlutaEftir þat er Alexanderkonungr hefir skift herfangi með
herinumsendir hann Parmenionem með miklu liði til Damascum þess ørendis at ná því mikla féer Darius
hafði þangat sent til gǽzlusem fyrr var sagtÞat varð eigi torveltfyrir því at greifi sáer
settr var yfir þessa borg af Dariounni nú betr fjárins þeimer sigrazk hafðien sveik þanner sigraðr
varok dró borgarmenn á tálarbaðat þeir gǽfisk upp í vald Grikkjaþví at jafnskjótt skifti hann trúna-ði
sínum í greyskapsem hann sá hamingjuna skiftask millum konungannaParmenio vill engi grið
gefa þeimer svá trúnaðartómir eruhleypr á þá þegar ok drepr þar mikinn múgÞat fórsem
makligt varat greifinn fell með því liðier hann dró til dráps með sínu vélrǽðiÞetta spyrr Darius
konungr bráttat Grikkir hafa gefit hans mǫnnum enn mikit slagok tekit fyrir honum ógrynni fjárEn skjótar
skaðabǿtr þykkizk hann fáþá er sá maðr kemr til hanser honum kann þat segjaat greifinn hefir fallit
í fyrstu fyrir sjalfs síns svikOk eigi nennir Dariusheðan af at segja hamingju blinda vera með
ǫlluþar er hon geldr stundum vándum mǫnnum aftr af réttri vágsem þeirra flǽrð hefir til þjó-nat
Slíkt svá bar í bǿtr Dariokonungiþótt nú taki þungt veitaSannaðisk hér þatsem mǽlt erat fátt
er svá illtat einugi dugiÞá er 7dagar váru liðnir frá bardaga þeimer nú hefir nokkut verit frá
sagtok Alexanderkonungr hafði jarða látit lík tíginna manna þeirraer fallit hǫfðueftir þeim siðer þá var
ferr hann til þeirrar borgarer Sidon heitirOk eftir þater hann hafði þat folk undir sik lagter þá borg byggði
stefnir hann til þeirrar borgarer Tyrus heitirOk þegarer Grikkir nálgask þessa borgsjá þeirat borgarmenn munu
heldr vilja verjask en upp gefaskAlexanderkonungr verðr glaðr viðer hann skal fyrir hafa fundit þá menner eigi
spari viðr at nemaÞeir skipask fyrir á borgarveggi til varnarhafa víða sett upp flaka til
hlífðar móti grjótflaugEn þar sem þeirra missirer þykkt skarat skjǫldum fyrirGrikkir
sǿkja fast aten borgarmenn verjask ok virkða velLáta þykkt drífa skot ok grjótMǫrg valsløn-gva
hǿtir þar dauða þeimer undir borgarveggjunum eruLengi berjask Grikkir við þessa borgÞeir
leggja skipum útan at henniþví at hon var sǽborgVeita nú harða atsókn bǽði af sjá ok af landiÞar
kemr ennat þeir fá brotit þessa borgOk þegar er þeir ná inngǫngudrepa þeir allt þater fyrir
verðrunga menn sem gamlakonur sem karlaEngu þyrma þeirEn þat heldr til þessat Alexander
konungr hafðifyrr en hann settisk um borginagǫrt riddara sína til borgarmanna at bjóða þeim friðef þeir
vildi gefask í hans valdÞeir launuðu svá konungi boðinn friðat þeir níddusk á sendimǫnnum ok drá-pu
þáOk fyrir þá sǫk urðu þeir fyrir svá grimmri konungsreiði ok misstu líknar af honumsem vert var