skjǫld hansen sverð hans brast í sundr í hjálmi hans
ella mundi hann hafa drýgt vilja sinnOtvel hjó til
hans í mót ok klauf hann í herðar niðrbúkr féll til jarðar
or sǫðlien trǫll tóku sál hansSíðan mǽlti OtvelVit várum
frǽndren fyrir þenna djarfleik hefi ek þér goldit la
un
Nú er Klares konungr mjǫk hugsjúkrhann sér menn sína
falla hundruðum samanHann reið fram í lið Fran
kismanna
Enn í framreið drap hann Girarð af Gi
ans
félagskapr í sinn síðanok þess sver ek við trú
mínaer ek á at gjalda Maríu synief ek
má taka þik hǫndum eða Garsiam konungþá skal ek
hengja ykkr í dalnum GatanieÞá svarar Klareskonungr
Þásegir þú heimsku um hag þeirra manna er beztir
eru í ǫllum heiðnum dómien útrúr ertu ok undir
hyggjumaðr
En ek em búinn at eiga við þik
hólmgǫnguok sé þá einn móti einumok mun