æ aꞇ gırarðr vͬ komınn. þa mlꞇ
ka. k ſe eıðıngıa ſıꞇıa ͛ a eſtv̅ ſınu̅ ꝼ oſſ a bꝛekkvn̅ı. rıðıꞇ ꞇ þ̅ꝛa vıꞇıð eꝼ þ̅ꝛ ſe ſenꝺı m̅n .ę. þ̅ꝛ ſe komn͛ aꞇ nıoſna vm ͛ varn. þa bıvg
guƶ þ̅ꝛ ꞇıl aꞇ læẏpa aꞇ þ̅m. reꞇꞇu ꝼᷓm ſkıollꝺu ꝼ ſık leꞇu ſıga m͛kı ꝼ ſık ellꝺu m; ꜵllu aꝼlı þau ın ꝺıgru ſpıoꞇ ꞇ lagſ. en̅ ͛ra gırarð uað a uarr u ꝼẏrſt kallaðı ̅ þa boƶ ok klareſ ſẏſtur ſonu ſına ſonu ſına
rar kuað ̅. nu er ꞇıgn váár komín aꞇ þıona almaꞇku̅ guðı eꝼna ̅s a æıðıngıu̅. ꝼ þ͛ mæꞇꞇıð þerſa aꝼ rıða eſtunu̅. þa uærı ẏðꝛ þ̅ ın̅ meſtı ʀͣ apr æínkenılıg ꝼrægðo ngıa mılun ın̅ rıkı oꝼðıngı gunꝺelboꝼ ꝼ
ſa k̅r. þar maꞇꞇı ſıa m͛kı m; ẏmſẏm lıꞇu̅ uıꞇͬ bꝛẏníur ıra ıalma. ın uıllꝺuƶꞇu ſu͛ð m; gu
llhıollꞇu̅. n̅ nu uıꞇı aꞇ uıſu agl̅. ıamͧꝺ að all
ꝺꝛı uın̅a þ͛r uall̅ð meðan þ͛s͛ eru lıꝼanꝺı aꞇ u͛
ıa. J þrıðıu ꝼẏlk̅g uͦ þus̅. ꝼẏr͛ þ͛su̅ uoꝛu
aꝼð͛ lampͬꞇ ur ꝼ͛re b̅g nemeſ oꝛ bealu͛ ın̅ rauſtı ʀık͛. J þerſı
ðı. n mıǫk ugðıƶ g̅. þa auka ſıꞇꞇ rıkı er ̅ ꝼluꞇꞇıƶ uꞇan um aꝼꝼca aꝼ aꞇ uın̅a alla ꝼr
anƶ. n ̅ lıꝼ͛ allꝺꝛı ſua længı aꞇ ̅ ſe paðan .ı. pen̅ıngꞇ ꞇakanꝺı. ſua man ͛ ꜵll ̅s
la gıoꝛſamlega aꞇ ̅ mun bꜵlꝼa þ̅m e͛ þ̅ꞇꞇa orááð gaꝼ ̅m. ꝼẏlk̅g voꝛu þuſunð͛ naƶꞇa graſ ꝺrapu þ̅r ꝼ oſſ beꞇr en þus̅ mͣ un
gıa k̅ga. ok ʀͣ. þa ſv̅. ın̅ eıðnı. alla aꝼa krıſtn͛ m̅n þa ꝺꝛep̅ raku oſſ unꝺan ꜵꝼuꞇm͛
kínu ꞇoku þ̅ unꝺan uͦ uallꝺı. þa ꞇok ȷam̅ꝺ aꞇ rẏggıaƶ kallaðı ꞇ ſın ſalaꞇhıel k̅g ro
◌◌◌◌◌
gı aꞇ ꜵll erklæðı ̅s ꞇıæðu ̅m æ þ̅ er u͛ꞇ v
◌
◌◌◌◌◌◌
g k̅m᷒ keıꜱͬa. ın̅ rıka. k̅r .ſ. Guð ꝼagnı þ͛ rıꝺꝺarı n̅ æ ken̅ı ek þık ſeg m͛ naꝼn þı◌
ra Gırá. boð.ſ. ſenꝺı ẏðꝛ guðſ .q.. ̅s ſẏſt᷑
.. ͛ra boƶ clareſ v͛ ꜵꝼu̅ ſooꞇꞇ oꝼuð
͛ki eıðıngıa. Sıra Vallꞇ͛ı .ſ. k̅r lıꝼ͛ en̅ ſa ın̅ rꜵſtı mͬ. Guð ueıꞇ ſeg͛ ̅ aꞇ sͣ er ̅ eıll ſe̅ ꝼır kaꞇr ſem kıð sͣ aꞇ eıngı ̅s mͣ ġ◌
na uına ẏðarra. Nu rıðu þ͛ꝛ oꝼan ꝼ bꝛekku
na glıꞇraðı gull ſtál moꞇı ſolınınu g͛
ðıƶ þa mıkıll mollꝺ ræẏkr unꝺan ꝼoꞇu̅ e◌
ꞇa þ̅ꝛa. þa ml̅. eıðıngıar. ıngı mͬ ſagðı oſſ ſan̅ara en balaa̅ ſenꝺı mͬ. allꝺꝛı u͛ðꝛ þ̅ꞇꞇa l̅ꝺ ſo
oꞇꞇ aꝼ vaı enꝺı. n̅ eꝼ ıam̅ꝺ eꝼðı ſenꞇ ı ꝺa
gan epꞇ͛ ꝼeðꝛ ſınu̅. þa værı nu allꞇ uall̅ꝺ ı ̅s vallꝺı nu u͛ðꝛ þ̅ allꝺꝛı ſóꞇꞇ. u ſam͛ uıu̅ aꞇ ı̅a eſtı ſınu̅ er goðan áá. Sem ínír komu aꞇ þar ſem barꝺagın̅ var þa maꞇꞇı þar þa æꞇla þ̅r nær aꞇ ſækıa. n̅ eꝼ þ̅r
ner. þa eru þ̅r unꝺu̅ ıoꞇarı. ꝼ͛ þerſum var an̅ar ꜵꝼðıngı chalıꝺeſ ın̅ rıkı. ena ꝼẏlk̅g uarðueıꞇꞇı elıaꝺaſ. ̅s lıð uͬ uel ◌◌◌
n͛ ꜵglıꞇı ̅ꜱ. n̅ eꝼ amuſtene vıllꝺı lẏſa ſı
nu̅ ug epꞇ͛ þı ſem uͬ. þa æꞇlar ̅ að uıſu aꝼꝼ
ca m̅m eꝼnꝺına. J þerſı ꝼẏlk̅g uͦ aller uel ͛klæꝺꝺ͛ ꜵꝼðu marga ꞇẏrknea boga ◌◌◌
ꝺı ̅ þa epꞇ͛ eınu̅ erkıb̅pı leꞇ uıgıa
k þ̅ꞇꞇa l̅ꝺꞇıallꝺ uͬ g͛ꞇ þ̅ꞇ eíngı lıꝼanꝺı maðꝛ aꝼðı ſééð an̅aꞇ þuılıkꞇ karbunclı̅ ſteı
nar uͦ ı l̅ꝺꞇıallꝺınu ı knounu̅ lẏſtu þ̅r bırꞇu allan ꝺalın̅ umverꝼıſ. þar uͦ ꝼugl
ar ıaꝼnan ſẏngıanꝺı. n um kuellꝺu̅ að naꞇꞇuerðı ꝼ epꞇ͛ þ̅r leku allƶkẏ
un. Nu er Cl̅ k̅gr mıg ugſıukr. ̅ ſeer m̅n ſına ꝼalla unꝺꝛuðu̅ ſaman. ̅ ræıð ꝼram̅ ı lıð ꝼran
kıs man̅a. n̅ ı ꝼra̅m reıð ꝺrap ̅ gırarð aꝼ gı
◌◌◌
hẏggıu mͬ. en̅ ek em buın̅ aꞇ æıga vıð þık olmgongu ſe þa æın̅ moꞇı æınu̅. mun noꞇꞇ ellꝺu uǫꝛð aꝼ k̅m̅ k̅gı ugon þ̅r aꝼ alımanıe. k̅m k̅gr la uræꝺꝺꝛ þa noꞇꞇ. eıþ̅
gıar ellꝺu uoꝛð a ſeer bleſu alla noꞇꞇ ı ſın oꝛn ꞇ ſolar uraaſar. areſ k̅gr ſtoð u ı ꝺagan ͛klæꝺ
ꝺı ſık ſem ſkıoꞇaƶ en̅ ganoꝛ aꝼ melo
nıſ ın̅ mıcklı araꝼın̅ƶ. ̅ er ꝼeꞇum ærı en̅ rıſı. þ̅r ͛klæꝺꝺu cl̅. ̅r ◌◌
◌◌
nın̅ var aꝼ mgrmͬa ſteıní bunꝺu þ̅ꝛ máum
eꞇ ꝼeſtu̅ þær vͦ g͛ꝼar aꝼ gullı ſılkı aꞇ ̅ ſkẏllꝺı k̅gr unꝺraðı ſan̅aðı þ̅ er kona ̅s aꝼðı ml̅ꞇ þa kom uınꝺr aꝼ aꝼı uaſſ ſn͛ı ǫllın̅ı ſem mẏlna uellꞇr. þa ꞇoku bǫꝛnın aꞇ blaſa lo u͛ꞇ aꞇ ꜵðꝛu. n̅ þ̅m þoꞇꞇı sͣ ꝼagrꞇ ꞇı aꞇ æẏra ſem engla ſǫngr uærı. Ǫll glẏggın voꝛo aꝼ krıſ
ꞇallo. n̅ þo aꞇ ıð verſta ueðꝛ uærı uꞇı þa uͬ þar þo ſıgoꞇꞇ. k̅m k̅gr unꝺraðıƶ þ̅ e͛ ꜵllın ſn͛ıƶ maꞇꞇı æ a ꝼæꞇr ſtanꝺa eıngı ̅s man
na ugðu aꞇ þ̅m uærı g͛nıngͬ gıoꝛꝼar. allar ꝺẏʀ̇ eru opnar .ſ. þ̅r er þ̅ꞇꞇa ıð meſta unꝺꝛ er v͛ megu̅ æ a broꞇꞇ komaƶ. n̅ ſıðan kom ın̅.
en̅ brẏnıaðan ı ſunꝺꝛ ſpıoꞇƶ ◌◌◌◌
ꞇr allꝺa aðꝛ. þa .ſ. nıoſnar mͬ ◌◌
panu̅ uar. Mıkıll erꞇu ſt͛klıgr ◌
ga gıoꝛðı k̅ʀı er ̅ uæíꞇꞇí ẏðꝛ ͛b
ga uꞇan b͛gar blaſa ſua arꞇ aꞇ ꜵll b̅gar
lıð ẝko u lukaƶ apꞇr allar urð͛ með þær ſem ı b̅gın̅ı eru. n̅ eꝼ k̅ʀı er ſua ꝺıarꝼr aꞇ ̅ kemr uꞇ. þa ̅ aꝼ ̅m blaſa aar e
gg klæðı ǫll. þa .ſ. nıoſnar mͬ. þeſſı e͛ oꞇru
leg ıþroꞇꞇ. uuıꞇrlega gıoꝛðı kæíſarı er an̅ ueıꞇꞇí ẏðꝛ erb͛gı.
◌
ðꝛ ǫllına. þ̅ uæıꞇ ꞇru mın .ſ. n.mͬ. þu erꞇ ǫꝛuıꞇı laꞇı guð þık þuı allꝺr a læıð koma. ohẏggılıga g͛ðı k̅ʀı er ̅ uæıꞇꞇı ẏðꝛ ͛bergı
kı k̅ʀı a m͛gın brẏnıur ı aꞇ ꝼa
ra. n ſıðan ̅ ſeꞇıaƶ nıðꝛ ıa k̅ʀa ꝼẏʀ en̅ ̅ uerðı uarr u ſua aꞇ u͛r ríngr ̅ ꝼalla ꝼᷓ ǫðꝛum ſem brenꞇ almſtra. þ̅ væıꞇ ꞇru mın .ſ. n.mͬ. Gamall erꞇu uıꞇr aꝼ æru. þa ꞇok
æigi at girarðr var kominnþa mælti
kaEk se heiðingia sitia her a hestum sinvm firi oss a brekkvnniriðit til þeira ok vitið ef þeir se sendi menneða þeir se komner at niosna vm her varnþa bivg
guz þeir til at læẏpa at þeimrettu fram skiollꝺu firi sikok letu siga merki firi sik ok hellꝺu með aollu afli þau hin digru spiot til lagsenn herra girarð uað Þa uarr uið fẏrst ok kallaði hann þa boz ok klares sẏstur sonu sinaok sonu sina
rar kuað hannnu er tign váár komín at þiona almatkum guði ok hefna hans a hæiðingiumEf þer mættið þersa af riða hestunumþa uæri ẏðr þat hinn mesti ʀiddara skapr ok æínkenilig frægðo ngia milun hinn riki hofðingi ok gundelbof fri
sa konongrþar matti sia merki med ẏmsẏm litumhuitar brẏníurskira hialmahin uillduztu suerð med gu
llhiolltumEnn nu uiti at uisu agulandusok iamund að all
dri uinna þeir uallanð meðan þerser eru lifandi at uer
iaJ þriðiu fẏlking uoru þusundirfẏrer þersum uoru h
afðer lampart ur ferre borg ok nemes or bealuer ok hinn hrauſti ʀikerJ þersi
ðiEn miǫk hugðiz Agulandusþa auka sitt rikiok er hann fluttiz utan um affrica haf at uinna alla fr
anzEn hann lifer allꝺri sua længi at hann se paðan einn penningt takandisua man her ꜵll hans
la giorsamlegaat hann mun bꜵlfa þeim er þetta orááð gaf honomJ fẏlking voru þusunðernazta grasok drapu þeir firi oss betr en þusund manna un
gia konongaok ʀiddaraþa svararhinn heiðnialla hafa kristner menn þa drepit ok raku oss undan hꜵfutmer
kínu ok toku þat undan uoru ualldiþa tok jamund at hrẏggiaz ok kallaði til sin salathiel konong ok ro
gi at aoll herklæði hans tiæðu honom æigi þat er uert v
gkarlamagnus keiꜱarahinn rikakonongr svararGuð fagni þerriddariEnn æigi kenni ek þikok seg mer nafn þi
ra Giráboðson sendi ẏðr guðs qvediuok hans sẏstur
synir herra boz ok claresok ver haofum soott hofuð
merki heiðingiaSira Vallterisegir konongrlifer enn sa hinn raosti maðrGuð ueitseger hannat sua er hann heill sem fiskr ok katr sem kiðsua at eingi hans manna hgg
na uina ẏðarraNu riðu þeir ofan firi brekku
na ok glitraði gull ok stál moti solskininu ok ger
ðiz þa mikill molld ræẏkr undan fotum he
ta þeiraþa mæltu heiðingiarEingi maðr sagði oss sannara en balaam sendi maðralldri uerðr þetta land so
ott af vai hendiEnn ef iamund hefði sent i da
gan epter feðr sinumþa væri nu allt ualland i hans valldiok nu uerðr þat alldri sóttNu samer huium at ina hesti sinum er goðan ááSem hínír komu at þar sem bardaginn var þa matti þar þa ætla þeir nær at sækiaEnn ef þeir
nerþa eru þeir hundum skiotariyfer þersum var annar hꜵfðingi chalides hinn rikiena fẏlking uarðueitti eliadashans lið uar uel
ner aogliti hanꜱEnn ef amustene villdi lẏsa si
num hug epter þi sem uarþa ætlar hann að uisu affri
ca monnom hefndinaJ þersi fẏlking uoru aller uel herklædder ok haofðu marga tẏrknea boga
di hann þa epter einum erkibyskupi ok let uigia
k þetta landtialld uar gertþuiat eíngi lifandi maðr hafði sééð annat þuilikt karbunculi stei
nar uoru i landtialldinu i knoppunum ok lẏstu þeir ok birtu allan dalinn umhverfisþar uoru fugl
ar iafnan sẏngiandiEn um kuelldum að nattuerði ok firi ok epter þeir leku allzkẏ
unNu er Clares konongr mig hugsiukrhann seer menn sina falla hundruðum samanhann ræið framm i lið fran
kis mannaEnn i framm reið drap hann girarð af gi
hẏggiu maðrenn ek em buinn at æiga við þik holmgonguok se þa æinn moti æinumok mun nott helldu uǫrð af karlamagnus konongi hugon ok þeir af alimaniekarlamagnus konongr la uræddr þa nottheiþin
giar helldu uorð a seer ok blesu alla nott i sin horn til solar uppraasarares konongr stoð upp i dagan ok herklæd
di sik sem skiotazenn ganor af melo
nis ok hinn mickli arafinnzhann er fetum hæri enn risiþeir herklæddu claresÞeir
ninn var af mgrmara steiníok bundu þeir máum
et festum þær voru gerfar af gulli ok silkiat hann skẏlldi konongr undraðiok sannaði þat er kona hans hafði mæltþa kom uindr af hafi huass ok sneri hǫllinni sem mẏlna uelltrþa toku bǫrnin at blasa ok hlo huert at aoðruEnn þeim þotti sua fagrt til at hæẏra sem engla sǫngr uæriǪll glẏggin voro af kris
talloEnn þo at hið versta ueðr uæri utiþa uar þar þo sigottkarlamagnus konongr undraðiz þat er haollin snerizok matti æigi a fætr standa ok eingi hans man
naok hugðu at þeim uæri gerningar giorfarhallar dẏʀ̇ eru opnarsegja þeirok er þetta hið mesta undrer ver megum æigi a brott komazEnn siðan kom inn.
gin hinn huassazta ʀiddara i hirð si
enn brẏniaðan i sundrok spiotz sk
tr hallda aðrþa svarar niosnar maðr
panum uarMikill ertu ok sterkligr
ga giorði keisaʀi er hann uæíttí ẏðr herb◌◌
ga utan borgar ok blasa sua hartat aoll borgar
hlið skolo upp lukaz ok aptrok allar hurðer með þær sem i borginni eruEnn ef keisaʀi er sua diarfr at hann kemr utþa skal af honom blasa haar ok ske
gg ok klæði ǫllþa svarar niosnar maðrþessi er otru
leg iþrottok uuitrlega giorði kæísarier hann ueittí ẏðr herbergi
ðr hǫllinaþat uæit tru min segir niosnarmaðrþu ert ǫruiti lati guð þik þui alldr a læið komaohẏggiliga gerði keisaʀi er hann uæitti ẏðr herbergi
ki keisaʀi a morgin brẏniur i at fa
raEn siðan skal setiaz niðr hia keisaʀa fẏʀ enn hann uerði uarr uiðsua at huerr hríngr skal falla fra ǫðrum sem brent halmstraþat væit tru min segir niosnarmaðrGamall ertu ok huitr af hæruþa tok
eigi at Girardr var kominnÞá mǽlti konungr við Oddgeir ok Nemes ok jarlinn fleinska ok Bǽring hinn bretz
kaEk sé heiðingja sitja hér á hestum sínum fyrir oss á brekkunniriðit til þeirra ok vitið ef þeir sé sendimenneða þeir sé komnir at njosna um hér várnÞá bjug
gusk þeir til at hleypa at þeimrettu fram skjǫldu fyrir síkok létu síga merki fyrir sík ok heldu með ǫllu afli þau hinn digru spjót til lagsEn herra Girard vað þá varr við fyrst ok kallaði hann þá Boz ok Klares systursunu sínaok sunu sína Bernarð ok ReinerHer
rar kvað hannNú er tign vár komin at þjóna almátkum guði ok hefna hans á heiðingjumEf þér mǽttit þessa af ríða hestunumÞá vǽri yðr þat hinn mesti riddara skapr ok einkennilig frǽgðungja Milun hinn ríki hǫfðingi ok Gundelbof Frá
sakonungrÞar mátti sjá merki með ýmsum litumhvítar brýnjurskíra hjálmahin villduztu sverð með gu
llhjǫltumEn nú viti at vísu Agulandusok Jamund at al
dri vinna þeir Valland meðan þessir eru lifandi at ver
jaI þriðju fylking váru þúsundirfyrir þessum váru h
ǫfðingjar Lampart or Freriborg ok Nemes or Bealferborg ok hinn hrausti RikerÍ þessi fylking váru með ǫllu góð herklǽ
ðiEn mjǫk hugðisk Agulandusþá auka sitt ríkiok er hann fluttisk utan um Affrika haf at vinna alla Fr
anzen hann lifir aldri svá lengi at hann sé paðan einn penning takandiSvá mun hér ǫll hans vápn fal
la gersamligaat hann mun bǫlva þeim er þetta úráð gaf honumÍ fylking váru þúsunðirnazta grasok drápu þeir fyrir oss betr en þúsund manna un
dan hǫfuðmerkinuSem Jamund skildi orð hans
gja konungaok riddaraÞá svararhinn heiðniAlla hafa kristnir menn þá drepit ok ráku oss undan hǫfuðmer
kinu ok tóku þat undan váru valdiÞá tók Jamund at hryggjask ok kallaði til sín Salatiel konung ok Ro
dan hinn harðaHerrarkvað hannvér erum nú svivirð
gvi at ǫll herklǽði hans tǿðu honum eigi þat er vert v
ǽri eins glófaok skaut honum dauðum af hestinum fjarri á vǫllinnok kǽrði Jamund fall hans með miklum harms grátiEptir þetta kom hleypandi herraNemes hertugi yfir Bealver vel ok virðuliga herklǽddr á Mozeli hinum villdasta vápnhe
kKarlamagnús keisarahinn ríkaKonungr svararGuð fagni þérriddariEn eigi kenni ek þikok seg mér nafn þi
ra Giráboðson sendir yðr guðs kveðjuok hans systur
synir herra Boz ok Claresok vér hǫfum sótt hǫfuð
merki heiðingjaSira Valterisegir konungrlifir enn sá hinn rausti maðrGuð veitsegir hannat svá er hann heill sem fiskr ok kátr sem kiðsvá at engi hans manna hǫgg
na vina yðvarraNú riðu þeir ofan fyrir brekku
na ok glitraði gull ok stál móti sólskininu ok ger
ðist þá mikill moldreykr undan fótum he
ta þeirraÞá mǽltu heiðingjarEngi maðr sagði oss sannara en Balam sendimaðraldri verðr þetta land só
tt af várri hendiEn ef Jamund hefði sent í da
gan eptir feðr sínumþá vǽri nú alt Valland í hans valdiok nú verðr þat aldri sóttNú samir hverjum at inna hesti sínum er góðan áSem hínír kómu at þar sem bardaginn var þá mátti þarþá ǽtla þeir nǽr at sǿkjaen ef þeir verða rek
nirþá eru þeir hundum skjótariyfir þessum var annarr hǫfðingi Chalides hinn ríkiHina fylking varðveitti Eliadashans lið var vel
nir augliti hansEn ef Amustene vildi lýsa sí
num hug eptir því sem varþá ǽtlar hann at vísu Affri
kamǫnnum hefndinaÍ þessi fylking váru allir vel hǽrklǽddir ok hǫfðu marga tyrkneska boga
di hann þá eptir einum erkibyskupi ok lét vígja vatn ok bað dreifa yfir alt liðitgaEn vant er at telja hversu mǫrgum hag
k þetta landtjald var gertþvíat engi lifandi maðr hafði sét annat þvílíkt karbunculi stei
nar váru í landtjaldinu í knǫppunum ok lýstu þeir ok birtu allan dalinn umhverfisþar váru fugl
ar jafnan syngjandiEn um kveldum at náttverði ok fyrir ok eptir þeir leku allskynsskjǫld hansen sverð hans brast í sundr í hjálmi hansella mundi hann hafa drýgt vilja sinnOtvel hjó til hans í mót ok klauf hann í herðar niðrbúkr féll til jarðar or sǫðlien trǫll tóku sál hansSíðan mǽlti OtvelVit várum frǽndren fyrir þenna djarfleik hefi ek þér goldit la
unNú er Klares konungr mjǫk hugsjúkrhann sér menn sína falla hundruðum samanHann reið fram í lið Fran
kismannaEnn í framreið drap hann Girarð af Gi
hyggjumaðrEn ek em búinn at eiga við þik hólmgǫnguok sé þá einn móti einumok munnótt héldu vǫrð af Karlamagnús konungi Hugon ok þeir af AlmanieKarlamagnús konungr lá uhrǽddr þá nóttHeiðin
gjar héldu vǫrð á sér ok blésu alla nótt í sín horn til sólar upprásarKlares konungr stóð upp í dagan ok herklǽd
di sik sem skjótasten Ganor af Melo
nis ok hinn mikli Arifinzhann er fótum hǽri en risiþeir herklæddu KlaresÞeir
ninn var af marmarasteiniok bundu þeir Maum
et festum þǽr váru gervar af gulli ok silkiat hann skyldikonungr undraðiok sannaði þat er kona hans hafði mǽltÞá kom vindr af hafi hvass ok sneri hǫllinni sem mylna velltrþá tóku bǫrnin at blása ok hló hvert at ǫðruen þeim þótti svá fagrt til at heyra sem engla sǫngr vǽriǪll glyggin váru af cris
talloen þó at hit versta veðr vǽri útiþá var þar þó sígottKarlamagnús konungr undraðist þat er hǫllin sneristok mátti eigi á fǿtr standa ok engi hans man
naok hugðu at þeim vǽri gǫrningar gervarHallar dyrr eru opnarsegja þeirok er þetta hit mesta undrer vér megum eigi á brótt komaskEn síðan kom innat hverr þeirra skyldi segja sína í
gin hinn hvassasta riddara í hirð si
inn brynjaðan í sundrok spjótsk
tr halda áðrÞá svarar njósnarmaðr
panum varMikill ertu ok sterkligr
ga gerði keisari er hann veitti yðr herb
ga utan borgar ok blása svá hartat ǫll borgar
hlið skulu upp lúkask ok aptrok allar hurðir með þǽr sem í borginni eruEn ef keisari er svá djarfr at hann kemr útþá skal af honum blása hár ok ske
gg ok klǽði ǫllÞá svarar njósnarmaðrÞessi er útrú
lig íþróttok úvitrliga gjorði keisarier hann veitti yðr herbergi
ðr hǫllinaÞat veit trú mín segir njósnarmaðrþú ert ǫrviti láti guð þik því aldr á leið komaúhyggiliga gerði keisari er hann veitti yðr herbergi
ki keisari á morgin brynjur í at fa
raEn síðan skal setjask niðr hjá keisara fyrr en hann verði varr viðsvá at hverr hringr skal falla frá ǫðrum sem brent hálmstráÞat veit trú min segir njósnarmaðrGamall ertu ok hvítr af hǽruÞá tók