Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

menota

Menota data services

Menu Search

NRA 62: 1ra1-5v25 — Karlamagnús saga

æ aꞇ gırarðr komınn. þa mlꞇ r oꝺꝺgeır nemeſ ıarlın̅ ꝼlæınſka bærıng ın̅ breꞇƶka. k ſe eıðıngıa ſıꞇıa ͛ a eſtv̅ ſınu̅ ꝼ oſſ a bꝛekkvn̅ı. rıðıꞇ ꞇ þ̅ꝛa vıꞇıð eꝼ þ̅ꝛ ſe ſenꝺı m̅n .ę. þ̅ꝛ ſe komn͛ aꞇ nıoſna vm ͛ varn. þa bıvgguƶ þ̅ꝛ ꞇıl aꞇ læẏpa aꞇ þ̅m. reꞇꞇu ꝼᷓm ſkıollꝺu ꝼ ſık leꞇu ſıga m͛kı ꝼ ſık ellꝺu m; ꜵllu aꝼlı þau ın ꝺıgru ſpıoꞇ ꞇ lagſ. en̅ ͛ra gırarð uað a uarr u ꝼẏrſt kallaðı ̅ þa boƶ ok klareſ ſẏſtur ſonu ſına ſonu ſına bernarð reın͛. errar kuað ̅. nu er ꞇıgn váár komín aꞇ þıona almaꞇku̅ guðı eꝼna ̅s a æıðıngıu̅. ꝼ þ͛ mæꞇꞇıð þerſa aꝼ rıða eſtunu̅. þa uærı ẏðꝛ þ̅ ın̅ meſtı ʀͣ apr æínkenılıg ꝼrægðo ngıa mılun ın̅ rıkı oꝼðıngı gunꝺelboꝼ ꝼſa k̅r. þar maꞇꞇı ſıa m͛kı m; ẏmſẏm lıꞇu̅ uıꞇͬ bꝛẏníur ıra ıalma. ın uıllꝺuƶꞇu ſu͛ð m; gullhıollꞇu̅. n̅ nu uıꞇı aꞇ uıſu agl̅. ıamͧꝺ allꝺꝛı uın̅a þ͛r uall̅ð meðan þ͛s͛ eru lıꝼanꝺı aꞇ ıa. J þrıðıu ꝼẏlk̅g þus̅. ꝼẏr͛ þ͛su̅ uoꝛu aꝼð͛ lampͬꞇ ur ꝼ͛re b̅g nemeſ oꝛ bealu͛ ın̅ rauſtı ʀık͛. J þerſı ꝼẏk̅g m; ꜵllu goð ͛klæðı. n mıǫk ugðıƶ g̅. þa auka ſıꞇꞇ rıkı er ̅ ꝼluꞇꞇıƶ uꞇan um aꝼꝼca aꝼ aꞇ uın̅a alla ꝼranƶ. n ̅ lıꝼ͛ allꝺꝛı ſua længı aꞇ ̅ ſe paðan .ı. pen̅ıngꞇ ꞇakanꝺı. ſua man ͛ ꜵll ̅s ván ꝼalla gıoꝛſamlega aꞇ ̅ mun bꜵlꝼa þ̅m þ̅ꞇꞇa orááð gaꝼ ̅m. ꝼẏlk̅g voꝛu þuſunð͛ naƶꞇa graſ ꝺrapu þ̅r ꝼ oſſ beꞇr en þus̅ unan ꜵꝼuꞇ m͛kınu. Sem ıam̅ ılðı oꝛð ̅ꜱ. æíꞇ ̅ ꞇıl ̅s m; grı̅mum ꜵgu̅ mlı. þegı .ſ. ̅ ın̅ ſaurgı ın̅ ſẏnꝺugı mͬ. þu ueıƶ æ uaꞇ þu mæler. k ꝼekk ꜵꝼuꞇm͛kı míꞇꞇ ı gıæƶlu ꞇueggıa k̅ga. ok ʀͣ. þa ſv̅. ın̅ eıðnı. alla aꝼa krıſtn͛ m̅n þa ꝺꝛep̅ raku oſſ unꝺan ꜵꝼuꞇm͛kínu ꞇoku þ̅ unꝺan uallꝺı. þa ꞇok ȷam̅ꝺ aꞇ rẏggıaƶ kallaðı ꞇ ſın ſalaꞇhıel k̅g roan ın̅ arða. ͛rar .q. ̅. ver eru̅ nu ſuıuırð◌◌◌◌◌ ſuıkn͛ guðar vaar͛ eru bꝛoꞇꞇ ꞇekn͛ ꝼra Oꝺꝺg̅. læꞇꞇaðı ̅s þuı næſt mæꞇ͛ ̅ ̅m ok ıo þegͬ ꞇ ̅s ı ıꜵllꝺın̅ m; mıcklu gaꞇ ꜵll erklæðı ̅s ꞇıæðu ̅m æ þ̅ er u͛ꞇ vææınſ gloꝼa auꞇ ̅m ꝺꜵðu̅ aꝼ eſtınu̅ ıarrı a vollın̅ kıærðı Jam̅ꝺ ꝼall ̅s með mıcklu̅ armſ grááꞇı. pꞇ͛ þ̅ꞇa ko̅ læẏpanꝺı ͛ra. Nemeſ ͛ꞇogı ẏꝼ͛ bealꝼ͛ vel uırðulıga ͛klæꝺꝺꝛ a moƶelı ınu̅ uıllꝺaƶꞇa uapnheı ſınu̅. ngı eſtr þ͛s ınſ mıckla ꝼıꜵlða un̅ı ſıðꝛ aꞇ mæðaƶ en ̅ engı ʀ ſa er ſıðꝛ ◌◌n̅ı ræðaƶ en̅ ͛ꞇugın̅ Nem̅. er ̅ reıð ◌◌◌◌◌◌ mıllı ͛ða ellꞇ bloðgu ſu͛ðı ſınu ı enꝺı s͛. ok er ̅ læíꞇ k̅m᷒ þa ml̅ı ̅. Guð ſıgnı þıg k̅m᷒ keıꜱͬa. ın̅ rıka. k̅r .ſ. Guð ꝼagnı þ͛ rıꝺꝺarı n̅ æ ken̅ı ek þık ſeg naꝼn þı◌ ̅ .ſ. ̅n kalla mık vallꞇ͛a oꝛ ſalaſtı᷒ b̅g. ͛ra Gırá. boð.ſ. ſenꝺı ẏðꝛ guðſ .q.. ̅s ſẏſt᷑.. ͛ra boƶ clareſ ꜵꝼu̅ ſooꞇꞇ oꝼuð͛ki eıðıngıa. Sıra Vallꞇ͛ı .ſ. k̅r lıꝼ͛ en̅ ſa ın̅ rꜵſtı mͬ. Guð ueıꞇ ſeg͛ ̅ aꞇ er ̅ eıll ſe̅ ꝼır kaꞇr ſem kıð aꞇ eıngı ̅s ġ◌ ſtærrı ꜵgg en ̅. þa ml̅ı k̅grın̅. uͬ þ̅m ml̅ı. n̅ megu þ͛ ı goðu̅ ꞇıma .ſ. ̅ eꝼna uına ẏðarra. Nu rıðu þ͛ꝛ oꝼan ꝼ bꝛekkuna glıꞇraðı gull ſtál moꞇı ſolınınu ðıƶ þa mıkıll mollꝺ ræẏkr unꝺan ꝼoꞇu̅ e◌ꞇa þ̅ꝛa. þa ml̅. eıðıngıar. ıngı ſagðı oſſ ſan̅ara en balaa̅ ſenꝺı mͬ. allꝺꝛı u͛ðꝛ þ̅ꞇꞇa l̅ꝺ ſooꞇꞇ aꝼ vaı enꝺı. n̅ eꝼ ıam̅ꝺ eꝼðı ſenꞇ ı ꝺagan epꞇ͛ ꝼeðꝛ ſınu̅. þa værı nu allꞇ uall̅ꝺ ı ̅s vallꝺı nu u͛ðꝛ þ̅ allꝺꝛı ſóꞇꞇ. u ſam͛ uıu̅ aꞇ ı̅a eſtı ſınu̅ er goðan áá. Sem ínír komu aꞇ þar ſem barꝺagın̅ var þa maꞇꞇı þar þa æꞇla þ̅r nær aꞇ ſækıa. n̅ eꝼ þ̅r vða rekner. þa eru þ̅r unꝺu̅ ıoꞇarı. ꝼ͛ þerſum var an̅ar ꜵꝼðıngı chalıꝺeſ ın̅ rıkı. ena ꝼẏlk̅g uarðueıꞇꞇı elıaꝺaſ. ̅s lıð uel ◌◌◌æðꞇ. þers͛ eru þꜱ ınır meſtu meꞇ ◌◌◌arpanꝺı ſak͛ ſẏſtur ſuna ſın̅a mıkın̅ arm aꝼanꝺı er m; eſtu̅ uoꝛu ſunꝺꝛ ꝺꝛegꜵglıꞇı ̅ꜱ. n̅ eꝼ amuſtene vıllꝺı lẏſa ſınu̅ ug epꞇ͛ þı ſem uͬ. þa æꞇlar ̅ uıſu aꝼꝼca m̅m eꝼnꝺına. J þerſı ꝼẏlk̅g aller uel ͛klæꝺꝺ͛ ꜵꝼðu marga ꞇẏrknea boga ◌◌◌ ınu uıllꝺaƶꞇa ſkoꞇı. n̅ eꝼ æ ıalpͬ nu með allƶkonar goðum maꞇ ꝺꝛẏkk ꝼengu ına oguæruƶꞇu uıllꝺ. eıſaren̅ uıllꝺı þa æ lengr ꝺuelıaƶ ſenꝺı ̅ þa epꞇ͛ eınu̅ erkıb̅pı leꞇ uıgıa vaꞇn bað ꝺꝛeıꝼa ẏꝼ͛ allꞇ lıðıꞇ ga. n uanꞇ er ꞇelıa u͛ſu moꝛgu̅ ag◌◌◌k þ̅ꞇꞇa l̅ꝺꞇıallꝺ g͛ꞇ þ̅ꞇ eíngı lıꝼanꝺı maðꝛ aꝼðı ſééð an̅aꞇ þuılıkꞇ karbunclı̅ ſteınar ı l̅ꝺꞇıallꝺınu ı knounu̅ lẏſtu þ̅r bırꞇu allan ꝺalın̅ umverꝼıſ. þar ꝼuglar ıaꝼnan ſẏngıanꝺı. n um kuellꝺu̅ naꞇꞇuerðı ꝼ epꞇ͛ þ̅r leku allƶkẏnſ ıollꝺ ̅s en̅ ſuerð ̅s braſt ı ſunꝺꝛ ı ıalmı ̅s ella munꝺı ̅ aꝼa ꝺrẏgꞇ uılıa ſın̅. Oꞇuel ıo ꞇ ̅s ı moꞇ klauꝼ ̅ ı ͛ðar nıðꝛ. bukr ꝼell ꞇ ıarðͬ oꝛ ſꜵðlı en̅ ꞇrǫll ꞇoku ſal ̅s. sıþ̅ ml̅ı Oꞇ̅. Vıð uoꝛu̅ ꝼrænꝺꝛ. en̅ ꝼ þ̅na ꝺıarꝼlæık eꝼı ek þ͛ gollꝺıꞇ laun. Nu er Cl̅ k̅gr mıg ugſıukr. ̅ ſeer m̅n ſına ꝼalla unꝺꝛuðu̅ ſaman. ̅ ræıð ꝼram̅ ı lıð ꝼrankıs man̅a. n̅ ı ꝼra̅m reıð ꝺrap ̅ gırarð aꝼ ◌◌◌ ꝼelagſkapr ı ſın̅ ſıðan þeſſ ſu͛ ek u ꞇru mına er ek a aꞇ gıallꝺa marıu ſẏnı eꝼ ek ma ꞇaka þık onꝺu̅ .ę. garſıa̅ k̅g þa ̅ ek engıa ẏkkr ı ꝺalnu̅ gaꞇaníe. þa .ſ. cl̅. k̅gr. þa. ſeg͛ þu æímſku um ag þ̅ra beƶꞇ͛ eru ı ꜵllu̅ eıðnu̅ ꝺomı. en̅ oꞇrur erꞇu unð͛hẏggıu mͬ. en̅ ek em buın̅ aꞇ æıga vıð þık olmgongu ſe þa æın̅ moꞇı æınu̅. mun noꞇꞇ ellꝺu uǫꝛð aꝼ k̅m̅ k̅gı ugon þ̅r aꝼ alımanıe. k̅m k̅gr la uræꝺꝺꝛ þa noꞇꞇ. eıþ̅gıar ellꝺu uoꝛð a ſeer bleſu alla noꞇꞇ ı ſın oꝛn ꞇ ſolar uraaſar. areſ k̅gr ſtoð u ı ꝺagan ͛klæꝺꝺı ſık ſem ſkıoꞇaƶ en̅ ganoꝛ aꝼ melonıſ ın̅ mıcklı araꝼın̅ƶ. ̅ er ꝼeꞇum ærı en̅ rıſı. þ̅r ͛klæꝺꝺu cl̅. ̅r ◌◌r◌◌ .ſ. ͦ Ver lıꝼ ıllꝺꝛ ı ꝺag þ͛sa vınͬ þínſ aꞇ allr lẏðꝛ loꝼı þıg ſem v͛ꞇ er. enꝺa ẝk ek oꝼꝼͣ þer marka gullƶ. Nu ꝼoꝛ claʀ̅. k̅gr uꞇ aꝼ b̅gın̅ı ꝼẏlgðı ̅m ꝼıolm̅nı mık̅ ꞇaraƶınſ ꝑſanıſ rabıꞇar ꞇẏrkır aꝼꝼcar. þ̅r leꞇu bua vagn ſeꞇꞇu þar a maumeꞇ ꝼærðu ̅ ẏꝼ͛ áána. Vagnın̅ var aꝼ mgrmͬa ſteıní bunꝺu þ̅ꝛ máumeꞇ ꝼeſtu̅ þær g͛ꝼar aꝼ gullı ſılkı aꞇ ̅ ſkẏllꝺı k̅gr unꝺraðı ſan̅aðı þ̅ er kona ̅s aꝼðı ml̅ꞇ þa kom uınꝺr aꝼ aꝼı uaſſ ſn͛ı ǫllın̅ı ſem mẏlna uellꞇr. þa ꞇoku bǫꝛnın aꞇ blaſa lo u͛ꞇ aꞇ ꜵðꝛu. n̅ þ̅m þoꞇꞇı ꝼagrꞇ ꞇı aꞇ æẏra ſem engla ſǫngr uærı. Ǫll glẏggın voꝛo aꝼ krıſꞇallo. n̅ þo aꞇ ıð verſta ueðꝛ uærı uꞇı þa þar þo ſıgoꞇꞇ. k̅m k̅gr unꝺraðıƶ þ̅ ꜵllın ſn͛ıƶ maꞇꞇı æ a ꝼæꞇr ſtanꝺa eıngı ̅s manna ugðu aꞇ þ̅m uærı g͛nıngͬ gıoꝛꝼar. allar ꝺẏʀ̇ eru opnar .ſ. þ̅r er þ̅ꞇꞇa ıð meſta unꝺꝛ er megu̅ æ a broꞇꞇ komaƶ. n̅ ſıðan kom ın̅. aꞇ u͛r þ̅ra ſkẏllꝺı ſegıa ſına ı◌◌◌◌◌ ◌◌ ◌◌◌◌ ̅ ꝼrſtan ſegıa ſına ıþroꞇꞇ. ◌◌◌◌ ◌◌◌ ◌◌◌gin ın̅ uaſſaƶꞇa ʀ̅a ı ırð ſı◌◌◌ ◌◌◌◌ ̅ ı ꞇuær brẏníur ꞇua ıalm◌ ◌◌◌◌◌ ◌◌ ꝼaı ̅m eſt þan̅ er beƶꞇr er ı ◌◌◌ ◌◌◌◌◌ brẏnıaðan. ꝼaı ſıðan ſuerꝺ ◌◌◌ ◌◌ ◌◌ ǫggua ı oꝼuꞇ þ̅m man̅ı klıu◌◌ ◌◌◌en̅ brẏnıaðan ı ſunꝺꝛ ſpıoꞇƶ ◌◌◌◌ ◌◌◌◌◌ oggua ſu͛ðınu ı ırð nıðꝛ nema ◌◌ ◌◌◌◌◌ ◌◌ꞇr allꝺa aðꝛ. þa .ſ. nıoſnar mͬ ◌◌ ◌◌◌◌◌◌◌◌panu̅ uar. Mıkıll erꞇu ſt͛klıgr ◌◌◌◌◌◌◌ga gıoꝛðı k̅ʀı er ̅ uæíꞇꞇí ẏðꝛ ͛bergi ◌◌ þ̅ꞇꞇa ꝼẏʀ̇ uıꞇa en̅ ꝺagr kemr a m◌◌◌◌◌ ◌◌ ꞇok .ʀ. aꞇ ſegıa ſına ıþroꞇꞇ. Takı k̅ʀı a m͛gın olıuanꞇ oꝛn ſıꞇꞇ ꝼaı en̅ ſıðan ẝk ek ga̅ga uꞇan b͛gar blaſa ſua arꞇ aꞇ ꜵll b̅garlıð ẝko u lukaƶ apꞇr allar urð͛ með þær ſem ı b̅gın̅ı eru. n̅ eꝼ k̅ʀı er ſua ꝺıarꝼr aꞇ ̅ kemr uꞇ. þa ̅ aꝼ ̅m blaſa aar egg klæðı ǫll. þa .ſ. nıoſnar mͬ. þeſſı oꞇruleg ıþroꞇꞇ. uuıꞇrlega gıoꝛðı kæíſarı er an̅ ueıꞇꞇí ẏðꝛ erb͛gı. næſt oꝼ Olıu͛ u ſına ıþroꞇꞇ. ꞇakı keıſarı a m͛gın ꝺoꞇꞇ᷑ ſına ına uænu læíðí ana ı ꞇıallꝺ læẏꝼı aꞇ ek rekkıa ıa en̅ı. eꝼ ek ꝺrẏgı æ ſın̅um ínſ. þ̅ uæıꞇ ꞇru mın .s. nıoſnar ◌◌◌◌ ◌◌◌ ꝼa æẏrꞇ gabb .ſ. ̅. en ı þ͛ſu ◌◌ ◌◌◌◌◌◌◌ ◌◌ſkemꝺꝛ ne nıðꝛaðꝛ ◌◌◌◌◌ ◌◌◌ eꝼr uıllıꝼ͛ aꝼ ◌◌◌◌ ſına ıðꝛoꞇꞇ. Se þ͛ gullbꜵll ◌◌◌◌◌ er ͛ lıggr. ̅ er goꝛr aꝼ gullı ok ◌◌◌◌◌◌ ◌◌◌ ganga ꞇı ꝼa æ u ◌◌◌◌ ◌◌◌ ̅ þungr. en a m͛gın man ek ◌◌◌ ◌◌◌◌◌ eın̅ı enꝺı sıðan mun ek kaſta ◌◌ ◌◌◌◌◌◌ ꝼella nıðꝛ ꝼaðma áá ◌◌◌◌◌ ◌◌◌ ◌◌◌ uæíꞇ ꞇru mín .ſ. n.mͬ. þuí ꞇruı ek ◌◌◌◌◌◌◌ ꝼarı ꝼ níðıng eꝼ ̅ ꝼreıſtar æ ◌◌ ◌◌◌◌◌ ◌◌◌◌ aðꝛ þu ſer klæꝺꝺr a m͛gın. þuı næſt ſeg͛ Oꝺꝺg. ſına ıðꝛꞇꞇ. a m͛gın er ꝺagr kemr mun ek ganga ꝼeðma ſtolpa þ̅na er u ellꝺꝛ ollın̅ı ſnua ̅ ı ſunꝺꝛ ꝼella ðꝛ ǫllına. þ̅ uæıꞇ ꞇru mın .ſ. n.mͬ. þu erꞇ ǫꝛuıꞇı laꞇı guð þık þuı allꝺr a læıð koma. ohẏggılıga g͛ðı k̅ʀı er ̅ uæıꞇꞇı ẏðꝛ ͛bergı ıðan ſagðı Nem̅ erꞇugı ın̅ gamlı ſına ıðroꞇꞇ ꞇak̅ʀı a m͛gın brẏnıur ı aꞇ ꝼara. n ſıðan ̅ ſeꞇıaƶ nıðꝛ ıa k̅ʀa ꝼẏʀ en̅ ̅ uerðı uarr u ſua aꞇ u͛r ríngr ̅ ꝼalla ꝼᷓ ǫðꝛum ſem brenꞇ almſtra. þ̅ væıꞇ ꞇru mın .ſ. n.mͬ. Gamall erꞇu uıꞇr aꝼ æru. þa ꞇok

æigi at girarðr var kominnþa mælti konongr við oddgeir ok nemes ok iarlinn flæinska ok bæring hinn bretzkaEk se heiðingia sitia her a hestum sinvm firi oss a brekkvnniriðit til þeira ok vitið ef þeir se sendi menneða þeir se komner at niosna vm her varnþa bivgguz þeir til at læẏpa at þeimrettu fram skiollꝺu firi sikok letu siga merki firi sik ok hellꝺu með aollu afli þau hin digru spiot til lagsenn herra girarð uað Þa uarr uið fẏrst ok kallaði hann þa boz ok klares sẏstur sonu sinaok sonu sina bernarð ok reinerherrar kuað hannnu er tign váár komín at þiona almatkum guði ok hefna hans a hæiðingiumEf þer mættið þersa af riða hestunumþa uæri ẏðr þat hinn mesti ʀiddara skapr ok æínkenilig frægðo ngia milun hinn riki hofðingi ok gundelbof frisa konongrþar matti sia merki med ẏmsẏm litumhuitar brẏníurskira hialmahin uillduztu suerð med gullhiolltumEnn nu uiti at uisu agulandusok iamund alldri uinna þeir uallanð meðan þerser eru lifandi at ueriaJ þriðiu fẏlking uoru þusundirfẏrer þersum uoru hafðer lampart ur ferre borg ok nemes or bealuer ok hinn hrauſti ʀikerJ þersi fẏlking uͦoru med ꜵllu goð herklæðiEn miǫk hugðiz Agulandusþa auka sitt rikiok er hann fluttiz utan um affrica haf at uinna alla franzEn hann lifer allꝺri sua længi at hann se paðan einn penningt takandisua man her ꜵll hans vápn falla giorsamlegaat hann mun bꜵlfa þeim er þetta orááð gaf honomJ fẏlking voru þusunðernazta grasok drapu þeir firi oss betr en þusund manna undan hꜵfut merkinuSem iamund skilði orð hanꜱlæít hann til hans med grimmum ꜵgum ok mæltiþegisegir hannhinn saurgi ok hinn sẏndugi madrþu ueiz æigi huat þu mælerEk fekk hꜵfutmerki mítt i giæzlu tueggia konongaok ʀiddaraþa svararhinn heiðnialla hafa kristner menn þa drepit ok raku oss undan hꜵfutmerkínu ok toku þat undan uoru ualldiþa tok jamund at hrẏggiaz ok kallaði til sin salathiel konong ok rodan hinn harðaherrarquað hannver erum nu suiuirðuliga suikner guðar vaarer eru brott tekner fraOddgeirlættaði hansok þui næst mæter hann honomok hio þegar til hans i skiaolldinn með sua micklu hggi at aoll herklæði hans tiæðu honom æigi þat er uert væri æins glofaok skaut honom daoðum af hestinum fiarri a vollinnok kiærði Jamund fall hans með micklum harms gráátiEpter þetta kom læẏpandi herraNemes hertogi ẏfer bealfer vel ok uirðuliga herklæddr a mozeli hinum uilldazta uapnhei sinumEngi hestr þers hins mickla fiaolða kkunni siðr at mæðaz en hannok engi ʀiddari var sa er siðr kunni ræðaz enn hertuginn Nemesok er hann reið fylkingmilli herða ok hellt bloðgu suerði sinu i hendi serok er hann læít karlamagnus þa mælti hannGuð signi þigkarlamagnus keiꜱarahinn rikakonongr svararGuð fagni þerriddariEnn æigi kenni ek þikok seg mer nafn þitthann svararenn kalla mik valltera or salastius borgherra Giráboðson sendi ẏðr guðs qvediuok hans sẏstursynir herra boz ok claresok ver haofum soott hofuðmerki heiðingiaSira Vallterisegir konongrlifer enn sa hinn raosti maðrGuð ueitseger hannat sua er hann heill sem fiskr ok katr sem kiðsua at eingi hans manna hggr stærri haogg en hannþa mæli konongrinnhuar erþeim ok mæltiEnn megu þer i goðum tima segir hannhefna uina ẏðarraNu riðu þeir ofan firi brekkuna ok glitraði gull ok stál moti solskininu ok gerðiz þa mikill molld ræẏkr undan fotum hesta þeiraþa mæltu heiðingiarEingi maðr sagði oss sannara en balaam sendi maðralldri uerðr þetta land soott af vai hendiEnn ef iamund hefði sent i dagan epter feðr sinumþa væri nu allt ualland i hans valldiok nu uerðr þat alldri sóttNu samer huium at ina hesti sinum er goðan ááSem hínír komu at þar sem bardaginn var þa matti þar þa ætla þeir nær at sækiaEnn ef þeir verða reknerþa eru þeir hundum skiotariyfer þersum var annar hꜵfðingi chalides hinn rikiena fẏlking uarðueitti eliadashans lið uar uel æðtþerser eru þuꜱunda hinir mestu metandarpandi saker sẏstur suna sinna mikinn harm hafandier með heſtum uoru sundr dregner aogliti hanꜱEnn ef amustene villdi lẏsa sinum hug epter þi sem uarþa ætlar hann uisu affrica monnom hefndinaJ þersi fẏlking uoru aller uel herklædder ok haofðu marga tẏrknea boga með hinu uilldazta skotiEnn ef æigi hialpar nu með allzkonar goðum mat ok drẏkk ok fengu hina hoguæruztu huilldeisarenn uilldi þa æigi lengr dueliaz ok sendi hann þa epter einum erkibyskupi ok let uigia vatn ok bað dreifa ẏfer allt liðitgaEn uant er telia huersu morgum hag leik þetta landtialld uar gertþuiat eíngi lifandi maðr hafði sééð annat þuilikt karbunculi steinar uoru i landtialldinu i knoppunum ok lẏstu þeir ok birtu allan dalinn umhverfisþar uoru fuglar iafnan sẏngiandiEn um kuelldum nattuerði ok firi ok epter þeir leku allzkẏnsskiolld hansenn suerð hans brast i sundr i hialmi hansella mundi hann hafa drẏgt uilia sinnOtuel hio til hans i mot ok klauf hann i herðar niðrbukr fell til iarpar or saoðlienn trǫll toku sal hanssiþan mælti OtuelVið uorum frændrenn firi þenna diarflæik hefi ek þer golldit launNu er Clares konongr mig hugsiukrhann seer menn sina falla hundruðum samanhann ræið framm i lið frankis mannaEnn i framm reið drap hann girarð af giansfelagskapr i sinn siðanok þess suer ek uið tru minaer ek a at giallda mariu sẏnief ek ma taka þik hondum eða garsiam konongþa skal ek hengia ẏkkr i dalnum gataníeþa svarar clareskonongrþaseger þu hæímsku um hag þeira manna er bezter eru i aollum heiðnum domienn otrur ertu ok unðerhẏggiu maðrenn ek em buinn at æiga við þik holmgonguok se þa æinn moti æinumok mun nott helldu uǫrð af karlamagnus konongi hugon ok þeir af alimaniekarlamagnus konongr la uræddr þa nottheiþingiar helldu uorð a seer ok blesu alla nott i sin horn til solar uppraasarares konongr stoð upp i dagan ok herklæddi sik sem skiotazenn ganor af melonis ok hinn mickli arafinnzhann er fetum hæri enn risiþeir herklæddu claresÞeir fǿrðusegir honVer hlif skiolldr i dag þersa vinar þíns at allr lẏðr lofi þigsem vert erenda skal ek offra þer marka gullzNu for claʀeskonongr ut af borginniok fẏlgði honom fiolmenni mikittarazins ok persanisrabitar ok tẏrkir ok affricarþeir letu bua vagn ok settu þar a maumet ok færðu hann ẏfer áánaVagninn var af mgrmara steiníok bundu þeir máumet festum þær voru gerfar af gulli ok silkiat hann skẏlldi konongr undraðiok sannaði þat er kona hans hafði mæltþa kom uindr af hafi huass ok sneri hǫllinni sem mẏlna uelltrþa toku bǫrnin at blasa ok hlo huert at aoðruEnn þeim þotti sua fagrt til at hæẏra sem engla sǫngr uæriǪll glẏggin voro af kristalloEnn þo at hið versta ueðr uæri utiþa uar þar þo sigottkarlamagnus konongr undraðiz þat er haollin snerizok matti æigi a fætr standa ok eingi hans mannaok hugðu at þeim uæri gerningar giorfarhallar dẏʀ̇ eru opnarsegja þeirok er þetta hið mesta undrer ver megum æigi a brott komazEnn siðan kom inn.at huerr þeira skẏlldi segia sina iþrótt þeir báðu hann fyrstan segia sina iþrottTaki keisari í morgin hinn huassazta ʀiddara i hirð sinnisegir hannok fǿri hann i tuær brẏníur ok tua hialma á hǫfuð honumfai honom hest þann er beztr er i hirðinni allan brẏniaðanfai mer siðan suerd sitt ok skal ek hǫggua i hofut þeim manniok kliufa hann ok hestenn brẏniaðan i sundrok spiotz skapts lengð hoggua suerðinu i irð niðrnema ek vilja aptr hallda aðrþa svarar niosnar maðr er í steinstólpanum uarMikill ertu ok sterkligrok úvitrliga giorði keisaʀi er hann uæíttí ẏðr herb◌◌ ok skal hann þetta fẏʀr uita enn dagr kemr a morginÞá tok ʀollant at segia sina iþrottTaki keisaʀi a morgin oliuant horn sitt ok fai merenn siðan skal ek ganga utan borgar ok blasa sua hartat aoll borgarhlið skolo upp lukaz ok aptrok allar hurðer með þær sem i borginni eruEnn ef keisaʀi er sua diarfr at hann kemr utþa skal af honom blasa haar ok skegg ok klæði ǫllþa svarar niosnar maðrþessi er otruleg iþrottok uuitrlega giorði kæísarier hann ueittí ẏðr herbergiÞui næst hof Oliuer upp sina iþrotttaki keisari a morgin dottur sina hina uænu ok læíðí hana i tialldok læẏfi mer at ek rekkia hia hennief ek drẏgi æigi sinnum uiínsþat uæit tru min segir niosnarmaðr þetta er fa hæẏrt gabb segir hannen i þersu ◌◌ ◌◌◌◌◌◌◌ ki skemdr ne niðraðr Eptir þat hefr uillifer af Orenge sina iðrottSe þer gullbaoll þenna er her liggrhann er gorr af gulli ok silfri enn opt ganga til manna ok fa æigi upp lypt svá er hann þungren a morgin man ek upp lypta einni hendisiðan mun ek kasta honum á borgarvegg ok fella niðr faðma áá hvern veg◌◌◌ uæít tru mín svarar niosnarmaðr þuí trui ek eigi keisari fari firi níðing ef hann freistar æigi ok skal hann þetta vita aðr þu ser klæddr a morginþui næst seger Oddgeir sina iðrotta morgin er dagr kemrmun ek gangaok feðma stolpa þenna er upp helldr hollinniok snua hann i sundr ok fella niðr hǫllinaþat uæit tru min segir niosnarmaðrþu ert ǫruiti lati guð þik þui alldr a læið komaohẏggiliga gerði keisaʀi er hann uæitti ẏðr herbergi Siðan sagði Nemes hertugi hinn gamli sina iðrotttaki keisaʀi a morgin brẏniur i at faraEn siðan skal setiaz niðr hia keisaʀa fẏʀ enn hann uerði uarr uiðsua at huerr hríngr skal falla fra ǫðrum sem brent halmstraþat væit tru min segir niosnarmaðrGamall ertu ok huitr af hæruþa tok

eigi at Girardr var kominnÞá mǽlti konungr við Oddgeir ok Nemes ok jarlinn fleinska ok Bǽring hinn bretzkaEk heiðingja sitja hér á hestum sínum fyrir oss á brekkunniriðit til þeirra ok vitið ef þeir sendimenneða þeir komnir at njosna um hér várnÞá bjuggusk þeir til at hleypa at þeimrettu fram skjǫldu fyrir síkok létu síga merki fyrir sík ok heldu með ǫllu afli þau hinn digru spjót til lagsEn herra Girard vað þá varr við fyrst ok kallaði hann þá Boz ok Klares systursunu sínaok sunu sína Bernarð ok ReinerHerrar kvað hanner tign vár komin at þjóna almátkum guði ok hefna hans á heiðingjumEf þér mǽttit þessa af ríða hestunumÞá vǽri yðr þat hinn mesti riddara skapr ok einkennilig frǽgðungja Milun hinn ríki hǫfðingi ok Gundelbof FrásakonungrÞar mátti sjá merki með ýmsum litumhvítar brýnjurskíra hjálmahin villduztu sverð með gullhjǫltumEn viti at vísu Agulandusok Jamund at aldri vinna þeir Valland meðan þessir eru lifandi at verjaI þriðju fylking váru þúsundirfyrir þessum váru hǫfðingjar Lampart or Freriborg ok Nemes or Bealferborg ok hinn hrausti RikerÍ þessi fylking váru með ǫllu góð herklǽðiEn mjǫk hugðisk Agulandusþá auka sitt ríkiok er hann fluttisk utan um Affrika haf at vinna alla Franzen hann lifir aldri svá lengi at hann paðan einn penning takandiSvá mun hér ǫll hans vápn falla gersamligaat hann mun bǫlva þeim er þetta úráð gaf honumÍ fylking váru þúsunðirnazta grasok drápu þeir fyrir oss betr en þúsund manna undan hǫfuðmerkinuSem Jamund skildi orð hansleit hann til hans með grimmum augum ok mǽltiÞegisegir hannhinn saurgi ok hinn syndugi maðrþú veizt eigi hvat þú mǽlirEk fékk hǫfuðmerki mítt í gǽzlu tveggja konungaok riddaraÞá svararhinn heiðniAlla hafa kristnir menn þá drepit ok ráku oss undan hǫfuðmerkinu ok tóku þat undan váru valdiÞá tók Jamund at hryggjask ok kallaði til sín Salatiel konung ok Rodan hinn harðaHerrarkvað hannvér erum svivirðuliga sviknir guðar várir eru brott teknir fráOddgeirleitaði hansok því nǽst mǿtir hann honumok hjó þegar til hans í skjǫldinn með svá miklu hǫggvi at ǫll herklǽði hans tǿðu honum eigi þat er vert vǽri eins glófaok skaut honum dauðum af hestinum fjarri á vǫllinnok kǽrði Jamund fall hans með miklum harms grátiEptir þetta kom hleypandi herraNemes hertugi yfir Bealver vel ok virðuliga herklǽddr á Mozeli hinum villdasta vápnhesti sínumEngi hestr þess hins mikla fjǫlða kunni síðr at mǿðask en hannok engi riddari var er síðr kunni hrǽðask en hertuginn NemesOk er hann reið at fylkingmilli herða ok hélt blóðgu sverði sínu í hendi sérOk er hann leit Karlamagnús þá mǽlti hannGuð signi þikKarlamagnús keisarahinn ríkaKonungr svararGuð fagni þérriddariEn eigi kenni ek þikok seg mér nafn þittHann svararMenn kalla mik Valtera or Salastius borgHerra Giráboðson sendir yðr guðs kveðjuok hans systursynir herra Boz ok Claresok vér hǫfum sótt hǫfuðmerki heiðingjaSira Valterisegir konungrlifir enn hinn rausti maðrGuð veitsegir hannat svá er hann heill sem fiskr ok kátr sem kiðsvá at engi hans manna hǫggr stǿrri hǫgg en hannÞá mǽlti konungrinnHvar erþeim ok mǽltiEnn megu þér í góðum tíma segir hannhefna vina yðvarrariðu þeir ofan fyrir brekkuna ok glitraði gull ok stál móti sólskininu ok gerðist þá mikill moldreykr undan fótum hesta þeirraÞá mǽltu heiðingjarEngi maðr sagði oss sannara en Balam sendimaðraldri verðr þetta land tt af várri hendiEn ef Jamund hefði sent í dagan eptir feðr sínumþá vǽri alt Valland í hans valdiok verðr þat aldri sóttsamir hverjum at inna hesti sínum er góðan áSem hínír kómu at þar sem bardaginn var þá mátti þarþá ǽtla þeir nǽr at sǿkjaen ef þeir verða reknirþá eru þeir hundum skjótariyfir þessum var annarr hǫfðingi Chalides hinn ríkiHina fylking varðveitti Eliadashans lið var vel hǽrklǽttÞessir eru þúsunda hinir mestu metandvarpandi sakir systursuna sinna mikinn harm hafandier með hestum váru sundr dregnir augliti hansEn ef Amustene vildi lýsa num hug eptir því sem varþá ǽtlar hann at vísu Affrikamǫnnum hefndinaÍ þessi fylking váru allir vel hǽrklǽddir ok hǫfðu marga tyrkneska boga með hinu vildasta skotiEn ef eigi hjálpar með allskonar góðum mat ok drykk ok féngu hina hógvǽrustu hvíldeisarinn vildi þá eigi lengr dveljask ok sendi hann þá eptir einum erkibyskupi ok lét vígja vatn ok bað dreifa yfir alt liðitgaEn vant er at telja hversu mǫrgum hagleik þetta landtjald var gertþvíat engi lifandi maðr hafði sét annat þvílíkt karbunculi steinar váru í landtjaldinu í knǫppunum ok lýstu þeir ok birtu allan dalinn umhverfisþar váru fuglar jafnan syngjandiEn um kveldum at náttverði ok fyrir ok eptir þeir leku allskynsskjǫld hansen sverð hans brast í sundr í hjálmi hansella mundi hann hafa drýgt vilja sinnOtvel hjó til hans í mót ok klauf hann í herðar niðrbúkr féll til jarðar or sǫðlien trǫll tóku sál hansSíðan mǽlti OtvelVit várum frǽndren fyrir þenna djarfleik hefi ek þér goldit launer Klares konungr mjǫk hugsjúkrhann sér menn sína falla hundruðum samanHann reið fram í lið FrankismannaEnn í framreið drap hann Girarð af Giansfélagskapr í sinn síðanok þess sver ek við trú mínaer ek á at gjalda Maríu synief ek taka þik hǫndum eða Garsiam konungþá skal ek hengja ykkr í dalnum GatanieÞá svarar KlareskonungrÞásegir þú heimsku um hag þeirra manna er beztir eru í ǫllum heiðnum dómien útrúr ertu ok undirhyggjumaðrEn ek em búinn at eiga við þik hólmgǫnguok þá einn móti einumok munnótt héldu vǫrð af Karlamagnús konungi Hugon ok þeir af AlmanieKarlamagnús konungr uhrǽddr þá nóttHeiðingjar héldu vǫrð á sér ok blésu alla nótt í sín horn til sólar upprásarKlares konungr stóð upp í dagan ok herklǽddi sik sem skjótasten Ganor af Melonis ok hinn mikli Arifinzhann er fótum hǽri en risiþeir herklæddu KlaresÞeir fǿrðusegir honVer hlífskjǫldr í dag þessa vinar þíns at allr lýðr lofi þiksem vert erenda skal ek offra þér marka gullsfór Klareskonungr út af borginniok fylgði honum fjǫlmenni mikitTarazins ok PersanisRabitar ok Tyrkir ok AffrikarÞeir létu búa vagn ok settu þar á Maumet ok fǿrðu hann yfir ánaVagninn var af marmarasteiniok bundu þeir Maumet festum þǽr váru gervar af gulli ok silkiat hann skyldikonungr undraðiok sannaði þat er kona hans hafði mǽltÞá kom vindr af hafi hvass ok sneri hǫllinni sem mylna velltrþá tóku bǫrnin at blása ok hló hvert at ǫðruen þeim þótti svá fagrt til at heyra sem engla sǫngr vǽriǪll glyggin váru af cristalloen þó at hit versta veðr vǽri útiþá var þar þó sígottKarlamagnús konungr undraðist þat er hǫllin sneristok mátti eigi á fǿtr standa ok engi hans mannaok hugðu at þeim vǽri gǫrningar gervarHallar dyrr eru opnarsegja þeirok er þetta hit mesta undrer vér megum eigi á brótt komaskEn síðan kom innat hverr þeirra skyldi segja sína íþrótt þeir báðu hann fyrstan segja sína íþróttTaki keisari í morgin hinn hvassasta riddara í hirð sinnisegir hannok fǿri hann í tvǽr brynjur ok tvá hjálma á hǫfuð honumfái honum hest þann er beztr er í hirðinni allan brynjaðanfái mér síðan sverð sitt ok skal ek hǫggva í hǫfuð þeim manniok kljúfa hann ok hestinn brynjaðan í sundrok spjótskapts lengð hǫggva sverðinu í jǫrð niðrnema ek vilja aptr halda áðrÞá svarar njósnarmaðr er í steinstólpanum varMikill ertu ok sterkligrok úvitrliga gerði keisari er hann veitti yðr herbergi ok skal hann þetta fyrr vita enn dagr kemr á morginÞá tók Rollant at segja sína íþróttTaki keisari á morgin Olifant horn sitt ok fái méren síðan skal ek ganga utan borgar ok blása svá hartat ǫll borgarhlið skulu upp lúkask ok aptrok allar hurðir með þǽr sem í borginni eruEn ef keisari er svá djarfr at hann kemr útþá skal af honum blása hár ok skegg ok klǽði ǫllÞá svarar njósnarmaðrÞessi er útrúlig íþróttok úvitrliga gjorði keisarier hann veitti yðr herbergiÞnǽst hof Oliver upp sína íþróttTaki keisari á morgin dóttur sína hina vǽnu ok leiðí hana í tjaldok leyfi mér at ek rekkja hjá hennief ek drýgi eigi sinnum viínsÞat veit trú mín segir njósnarmaðr þetta er fáheyrt gabb segir hannen í þessu er keisari ekki skemdr niðraðr Eptir þat hefr Villifer af Orenge sína iþróttþér gullbǫll þenna er hér liggrhann er gerr af gulli ok silfri enn opt ganga til manna ok eigi upp lypt svá er hann þungren á morgin mun ek upp lypta einni hendisíðan mun ek kasta honum á borgarvegg ok fella niðr faðma á hvern vegÞat veít trú mín svarar njósnarmaðr því trúi ek eigi keisari fari firi níðing ef hann freistar eigi ok skal hann þetta vita aðr þú sér klǽddr á morginÞví nǽst segir Oddgeir sína íþróttÁ morgin er dagr kemrmun ek gangaok feðma stólpa þenna er upp heldr hǫllinniok snúa hann í sundr ok fella niðr hǫllinaÞat veit trú mín segir njósnarmaðrþú ert ǫrviti láti guð þik því aldr á leið komaúhyggiliga gerði keisari er hann veitti yðr herbergi Síðan sagði Nemes hertugi hinn gamli sína íþróttTaki keisari á morgin brynjur í at faraEn síðan skal setjask niðr hjá keisara fyrr en hann verði varr viðsvá at hverr hringr skal falla frá ǫðrum sem brent hálmstráÞat veit trú min segir njósnarmaðrGamall ertu ok hvítr af hǽruÞá tók

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close