Antropuspatoſ er ſu ꝼigura er þat er kent guðꝺominum ſem mannꝺomſinſ er ſem þat at hann
ſtanꝺi ſiti gangi reiðiz gleðiz elſki ſẏti ſem her er qveðit Aꝺam ſáá þann allt i heimí oꝛði ſkop
i gongu ꝼoꝛðum þenna kenꝺi ſtephanus ſtanꝺa ſtoꝛum vitr ok ſpamenn ſitía reiði tala hans bækr
ſem bliðu bꝛǫgnum iaꝼnt ſem hrẏgð ok ꝼǫgnuð ꜳſtargnott með ǫðꝛum hꜳttum ẏta kẏnſ þeim
er guðꝺom lẏta en ſtaðligar hræringar ok likamligt til ꝼelli megu með ꝼiguru enn æigi með ſannleik
til guðſ talaz ok er þáá ſem guð gangi ꝼra oſſ er ver gongum ꝼra honum ꝼyrir aꝼbꝛigð hans boðoꝛða enn
til vꜳr þa er ver kriupum til hans með iðꝛan unꝺer hans miſkunn Staða hans er vꜳr ſtaða í goðu
eða buið ꝼullting í nauzẏnium Seta hans er ꝺæming um ꝼolkſinſ verðleika þviat ꝺomaranſ er
at ſitía Reiði hans er reꝼſing ſu er hann leggr a illvirki mannꝼolkſinſ Gleði hans er giæzka
vr Sveꝼn hans er kallaðꝛ þat er ver ſoꝼum með ſveꝼni ꝺauðligra ſẏnꝺa Ok vaknan hans
er þat er ver vǫknum við ſalꝼa oſſ Sẏting hans er þat eꝼ hann geꝼr oſſ at ſẏta ill verk vr Aſt
hans er þat er hann geꝼr oſſ at elſka ſik sva at þar ꝼyrir geꝼi hann oſſ þꜳ giptu at ver hialpimz
ꝼyrir hans míſkunn heꝼver ſia ꝼigura naꝼn tekit aꝼ antropoſ girzku naꝼní þi ſem maðr er ꜳ
vꜳra tungu ok paſiſ þat er ſetning sva ſem ver ſetium guði manliga reglu um hræring ok aðꝛa
lutí sva ſem þeir villu menn er antropoſoꝛmíte heíta er guði ætla mannliga límu ſaker
eínꝼellꝺi eða ꝼatækleikſ eiginligſ ſkilningſ ok ſkilia æigi at guð er oſkiptiligr ok obꝛugðligꝛ
hvervitna nálægr æigi með ſtaðligrí nalægð hellꝺꝛ með almættí einum ſaman
Simatríſmoſ er ſu ꝼigura er loꝼ eða leſter eru ſaman leſner í einum kapitulo ok klauſu eða verſi
i ltinu enn með einni viſu eða með ꝼleirum i noꝛænu ſem her Abelſ loꝼar æꝼví omeinſemi
hreina ǫllꝺ loꝼar enoch millꝺan eínkenꝺ ſiða venꝺní noe loꝼaz ǫꝼlugſ æꝼví
agiætu hreinlæti ſem loꝼar ꝼært til ꝼremðar ꝼoꝛnar hallꝺ um allꝺer trua loꝼar abꝛamſ æví
ẏſꜳch loꝼar viſan vn loꝼar iacobſ æínum ſt ſemð hugar ꝼremðum Skẏ loꝼar ioſephſ
æꝼvi urſkurðꝛ ꝼyrir burða guðſ loꝼar ætt ok æꝼi aaronſ gǫꝼug þionan Moẏſen loꝼar
lioſan laga ml hið bꝛennꝼagra þik loꝼar allr með ǫllu allz heimſ iǫꝼu beíma Slikt
ſama er þeſſi ꝼigura ſaman leſtr laſta Therethema er ſu ꝼigura er opt er ſpurt
aꝼ hinum ſama lut ok anꝺſvarat epter ſama hætti ſem her hverr ꝺeẏr hiarðar ſtẏrer hvi ꝼyrir
ſauða liꝼí hverſu hekk a kroſſi hvar þar er lazarus iarðaz hvenær hellꝺz at noní
hverer knuðu að iuðar hver nẏtr heiðní bǫtnuð hvat gellꝺꝛ ꝺiǫꝼulſ vellꝺi her eru
xví. ml i viſu ok er iaꝼnan ſpurt ok ſvarat i víſu oꝛði M ok þeſſi ſama ꝼigura vera með
min̅nr þrǫngðu̅m ſpurn̅ingu̅m hverr ꝼell hoꝛða ſtiller hvar þar er karlꝼolk barðiz hvenær
hneig at noní hverr var ſok ǫꝼunꝺ vǫknuð hverr váá kalꝼr hellt ꝺai hverer
benꝺu ſlikſ þrænꝺer hvat nẏtr heilſa bǫtnut hvat ſẏter ꝼira lẏti