at guð munꝺi hollꝺgaz ⁊ vͬ ſien̅ milli tveggia kvikenꝺa uxa ⁊ aſna er m͛kia iuða Ok
heiðingia í milli moẏſi ⁊ helie i mẏnꝺſkiptingͬ vꜳrſ h͛ra áá ꝼiallínu ⁊ milli tveggia
latrona m s͛ kroſſꝼeſtu̅ ⁊ at lẏktu̅ millu̅ tveggia lǫgmla. Ok þeſſi tvau lǫgml eð
ꝼoꝛna ⁊ hið nẏia kallar leo paví hin̅ mꜳl ſníálle tven̅ vatna ꝺiup þau er an̅at er ẏꝼ͛
himnu̅ en̅ an̅at unꝺ͛ himnu̅. ⁊ ꝺ̅ꝺ ſeg͛ at ꜳ kallaz m rǫꝺꝺu̅ cataractaꝝ. þ̅ e͛ him̅rauꝼan̅a
þ̅ra ſem vǫtnín ſenꝺu til iarðarz i ꝼloðínu noa. ⁊ m͛kia þær hǫꝼuðꝼeðꝛ ⁊ ſpám̅n
p̲la ⁊ p̅ꝺicara. þa er himneſk vǫtn heilagᷓr p̅ꝺicanͬ ſenꝺa ꜳ ioꝛðina tͥ þeſſ at ꝼͥ ko̅a
guðſ uvinu̅. þ̅ er lǫſtu̅ Ok lẏtu̅ Ok at ꝺǫggᷓ hioꝛtu rettͧaðꝛa mͣ m regní heilſamᷓr kenn̅gar
⁊ er þ at ſǫn̅u ſien̅ ſialꝼr ſan̅leikrin̅. þ̅ er ſialꝼr guð milli kvikenꝺa ſiꝺvenꝺiſ.
er hið ꝼoꝛna lǫgml ꝼram̅ ſagt ꝼoꝛðu̅ aꝼ þ̅m ꝼeðꝛu̅ ſe̅ vͦ ꝼͥ hingatburð guðſ ſonar.
sͣ ſem aꝼ himní run̅in vǫtn e͛ ꝼᷓm eru boꝛin milli mͣ þ̅ra ſem ſiðvǫnꝺ kvikenꝺi ætti
at v͛a i heilagͥ k̅kiu ⁊ ſamþẏkkianꝺa nẏiu lǫgmli ꝼagrliga ꝼram̅ ꝼlutt ⁊ út ſkẏrꝺ
m guðzpiallegͥ ken̅ing ⁊ aꝼ p̅ligu̅ rǫkſemðu̅ ꝼͥ p̅ꝺicara nẏſſ lǫgmlſ. Birtíz þá ꝼullk
ſamþẏkki lǫgmalan̅a þ̅ er þau haꝼa ſin a milli eꝼ ꝼram̅ eru boꝛnͬ ſpaſǫgur heilagra
ꝼeðꝛa um getnat ⁊ hingat burð p̅ꝺican pinſl ⁊ ꝺauða. uppriſu uppſtign̅g vꜳrſ h͛ra
⁊ ſtgiǫꝼ heilagſ anꝺa ⁊ hin̅ eꝼzta ꝺóm ⁊ eẏlíꝼt líꝼ e͛ i moti b͛az vítní aꝼ nẏiu lǫgmli
at nær ǫll þ͛ſi ſtoꝛm͛ki eru ꝼᷓṁ komin. en̅ þau ſe̅ uoꝛðin eru munu n iꝼa ꝼᷓm̅ koma.
Epimenon er ſu ꝼigura er hit ſama oꝛð er opta en̅ um ſin̅ ſett an̅at tveggia tͥ þeſſ at uruggligrͬ
megi ſkiliaz þ̅ ſe̅ ꝼlutt e͛ ſe̅ víða m ꝼina í theologia. ella e͛ hið ſama oꝛð ꝼͥ ꝼegrðͬ
ſak͛ optͬ ſett. ſe̅ i ꝺunhenꝺu. ę. i ðurmælltu̅ hættí. v͛ðꝛ þ̅ ſtunꝺu̅ í upphaꝼi ſe̅ i greppa min̅i. en
ſtunꝺu̅ i miðiu ę. i enꝺa ⁊ mꜳ þ̅ kalla htta ꝼǫll. ept͛ ꝼoꝛnu̅ ſkallꝺſkapͬ hættí en ſa ma nẏta
er vill ⁊ likia en hin̅ unẏta er þ̅ vill. en̅ i upphaꝼi ſe̅ h͛. ek em ſẏnꝺa bót ⁊ ſæ̅ꝺar hót ek
birti ſꜳl ek bæti ml. i miðiu ſe̅ h͛. þar er ekki illt ⁊ ekki villt ꝼæz ekki ǫngt ⁊ ekki þꝛǫngt.
i enꝺa ſem h͛. þar e͛ um̅lt vallꝺ ⁊ agiætt vallꝺ þar e͛ alg͛t vallꝺ ⁊ eẏliꝼt vallꝺ. þeſſi ꝼigura
ſẏníz i upphaꝼi ⁊ i enꝺa ſe̅ h͛. ek bleza þik ek bið ꝼͥ þik ek ꝼę ꝼͥ þik ek ꝼrelſa þik.
Antopazía er ſu ꝼig᷑a eꝼ .ij. lut͛ eru sᷓ bunn͛ ⁊ ſa̅þẏkk͛ at þ̅ megi ſegiaz an̅a g͛a ſe̅ ana gior͛
á þ lunꝺ ſe̅ tunga er kǫllut ſamþẏkk hiarta. Mani ſkin̅ aꝼ mæðu mollꝺͬ hoꝼſ um
ꝼollꝺ͛ alla ſtunꝺ meðan enꝺiz æꝼi l̅ꝺz ⁊ ſęvar veit ek ꝼelaga ꝼliotu̅ ꝼronſ prẏði vel þiona
þ̅m vitu æͥ ẏtar auðit líꝼſ ne ꝺauða. h͛ er tunglinu kent embættí ſolaren̅ar at ſkina
iaꝼnliga  iǫꝛðína ꝼͥ þi er þ̅ heꝼv͛ ekki lioſ aꝼ ſer hellꝺꝛ aꝼ ſolin̅i ⁊ e͛ ꝺǫkt þ̅m megin ſe̅
ꝼᷓ hen̅i hoꝛꝼ͛ en̅ albiart þ̅ er at h̅e hoꝛꝼ͛ en̅ þa ſẏníz þ̅ haalꝼt biart e͛ þ̅ heꝼv͛ sᷓ langt g̅git
ꝼᷓ ſolin̅i ę.  sᷓ langt tͥ h̅nar at þ̅ ſe þ i ſuðꝛí ę noꝛðꝛi er hͦ e͛ i auſtri ę. veſtri.