Nu ꝼyrir því at maðꝛinn ſe ſkẏnſamlegum anꝺa ſkrẏꝺꝺꝛ ok prẏꝺꝺꝛ þa ſkilr hann ok
greiner allra lutí giǫꝛr ok glǫggra en onnvr kẏkvenꝺi þa næẏtí ok nioti þeſſ
lanſ með guði hiarta mannz kenner allz ok við hiartat liggr bæðí barki ok velenꝺí ok
anꝺblaſnar æðar renna þar upp ok rætaz bæði þær æðar er bera uinꝺ eða blaſtr bloð eða
lioð Ok a annan veg hoꝛꝼa þær sva at þær mætaz við tungu rætr með því hverr er þarꝼ
ʀenn ok rǫꝺꝺ upp ꝼyrir hveriu oꝛði þarꝼ ok með oꝛði hveriu þriar þeſſar greíner minni ok vit Ok
ſkilning minni at muna oꝛða atkvæðí Vit at hugſa hvat hann vill mæla Skilning til þeſſ
hvat i bẏr oꝛðunum nu haꝼa þesser luter hlioð ſumer rǫꝺꝺ ok ſumer mal ſem ſagt var Su er
æín greín hlioðſ er þẏtr veðꝛ eða vtn eðꝛ ſioꝛ eða griot eða biꝛg eða ioꝛð hrẏnr þetta hlioð
heiter gnẏr eða þrẏmr ꝺẏnr eða ꝺunur Sva þat hlioð er mꜳlmr mætiz eða manna þẏſſ þat
heíter ok gnẏr glẏmr eða hlẏmr Sva þat er viðer brotna eða gneſta þat heiter bꝛak eða bꝛeſter þetta eru
vitláuſ hlioð enn her umꝼram er þat hlioð er ſtaꝼi æina ſkoꝛter til malſ þat heiter ſaungr þat
eru hǫꝛpur eða onnur ſǫngꝼæri Ǫnnvr hlioðſ græin er ſu er ꝼuglar eðꝛ ꝺẏr eða ſækvikenꝺí
haꝼa þat heiter roꝺꝺ heita þær raꝺꝺer a marga lunꝺ Fuglar ſẏngia eða gialla eða klaka ok þo
ẏmſum haattum ꝺẏra rǫꝺꝺ er greínꝺ með mǫꝛgum noꝼnum ok kunnu menn ſkẏn hvat þikkiaz
benꝺa i ſinum ltum ſumum Sækvikenꝺi blaſa eða gialla allar þeſſar raꝺꝺer eru miok ſkẏnlauſar
sva at ꝼleſtr luti manna vití þriðia hlioðſ græín er micklu merkiliguz er menn haꝼa
þat er hlioð ok roꝺꝺ ok maál Maalið gíoꝛiz aꝼ blæſtrinum ok tungu bragðinu ok ſkipan varranna
eꝼ maðr getr mickla malſnillꝺ þa þarꝼ þar til þrent vit ok oꝛðꝼærí ok ꝼyrir ætlun Ok
alhægt tungu bragð eꝼ tenn eru ſkoꝛðottar ok miſſir tanngarðar þat lẏter malit sva ok eꝼ tungan
er oꝼ mikil þa er mꜳlið bleſt nu er hon oꝼ litil þa er ſa holgomr þat kann ok ſpilla
mꜳli mannz eꝼ varrar eru æigi heílar Muðꝛinn er leikvollr oꝛðanna en tungan ſtẏrið
a þeim leikvelli eru reiſter þeir ſtaꝼer er allt ml gioꝛa ok .v. hringar eru um þa ſtaꝼi ſlegner
eða ſetter í maalſ hættí i ꝼẏrſta hring eru ꝼioꝛer ſtaꝼer er heita hoꝼuð ſtaꝼer þa ma til æinſkiſ
annarſ nẏta enn vera upphaꝼ ok ꝼyrir oðꝛum ſtǫꝼum þ ẏ h q i ǫðꝛum hríng eru ſtaꝼer .xij.