Temeſis ſlitr i ſunꝺꝛ æítt oꝛð ok ſetr annan part ſem her Ekl vara ogn a ſtiklar oblið
ſtǫðum ſiðan Anatropa er um ſnuín oꝛða ſkipan ſem ſighvatr qvað het þat er aller ætla aðꝛ
ſkal við því rꜳða harer mer en ek hæẏrí hot ſkiollꝺungi motí hann ſetr þeſſa ꝼyrirſetning
moti epter þat ꝼall er hon ſkal ꝼyrir ſtanꝺa Parenteſiſ er meðal ſett maalſgrein at ſkipt ſení
ſem eína qvað Einſ ma oꝛð ok bæner allz kioſanꝺa hinſ lioſa miǫk er froðr ſa er getr
goða guðſ þꝛenníng mer kenna her er annat mal milli ſett ok til leiðar fært en ſiðan lẏktað
hinu ꝼẏrra mali þeſſi ꝼigura er iaꝼnan ſett i þeim hætti er ver kollum ſtællt eða alagshꜳtt
Allegoꝛia er tropr ſa er annat merker en mælt er ſem ſveinn qvað þar kemr langſ að
lǫngum linꝺ vanði mik ſtrinꝺar leika læẏni ſika lævi a til ſęvar þat ſkal sva ſkilia at hann
lẏktar sva þi eꝼní er hann villꝺi i kvęðínu haꝼa ſem ain kemr til ſęvar þat er ueigin liking
milli arennar ok kvęðiſſinſ allegoꝛia heꝼer .vij. kẏnqviſler Ironiam antiꝼraſim karientiſmoſ
enigmam paranomiam Sarcaſmoſ Antíſmoſ Ironiam gioꝛer gagnſtaðligt mál
þat er hon vill merkia ſem i kuga ꝺrapu Megín reꝺꝺerro menn við kuga meiri er tu hverium
þeira her er uæiginlig ꝼramm ꝼæríng ok liking þviat loꝼ er með háði ſett þeſſi ꝼigura er opt
ſett i ſkaalꝺſkap Antiꝼraſiſ er sva ſem ironía í einu oꝛðí þviat hon ꝺꝛegr naꝼn aꝼ gagnſtaðligum
lut ſem ſueinn qvað hleſ ꝺættr a við bleſu her er ſioꝛ kallaðꝛ hler þviat hann hlẏr allra
minniz Enígma er mẏrkt ſen um læẏnꝺa liking lẏtanna ſem her eða qvað ꝼara ek ſa ꝼollꝺar
mollꝺbua a ſat naðꝛ a na þeſſkonar ꝼiguru kollum ver gatu ok er hon iaꝼnan ſett i ſkallꝺſkap
karientiſmoſ er þat eꝼ uꝼǫgr noꝼn takaz granlega ſem egill qvað Valſ heꝼi ek vaꝼur
helſiſ valꝼallz enn ek kalla blautr em ek bergiſ ꝼotar berr enn hluſt er þoꝛrin Paranomía
er oꝛðzqoꝛ ſa er vel þikker ſama hlutum ok tíma ſem her Era hlumſ vant ſogðu reꝼar ꝺrogu
hoꝛpu a iſi þat er mælt til þeira manna er lata ſtoꝛliga enn megu litið þar er ꝼramm ꝼæríng
ok uæiginlig liking millí mannz ok hoꝛpu Sarcaſmuſ er hatrſ ꝼull ok uvinulig ſpottan
ſem h͛er að kom ganganꝺí þar er ioꝼrar bǫꝛðuz hellt hann upp hoꝼði her er þer ſkattr
ſulltan Sarcaſmoſ gioꝛer annat ẏꝼer bragð malſ enn i merkíng Atiſmoſ ma allt mal
heita þat er þermlaz alþẏðu oꝛðtakí ok er ſkrẏtt hirðligri mꜳlſnillꝺ ſem egill quað
þat er urett er oꝛpit heꝼer a ma ſkeið moꝛgu gagní hann kallar þi likt ſem a ſę ſe kaſtat
ꝼenu er hann launar æi með goðvilia vinum ſinum þat er ꝼramm ꝼering ok oeiginlig liking
milli manz ok ſioꝼar Omazeuſiſ er auð ſẏning æinſ lutar ok umliking annarſ lutar
þeſſ er mei er kun̅nigr hon heꝼer .iiij. kẏnqͥ">viſler Icon parabola paraꝺigma Icon
er ſamiaꝼnan tveggia perſona eða þeira til ꝼella ſem ſnoꝛri qvað herꝼanga bauð hringí hiallꝺꝛ
einſkopuðꝛ gallꝺꝛa gautr hvattí þo þrautar þann ok hillꝺitannar oꝼ lengí vellꝺꝛ