aꝼ hinum ſæla iohanne baptista at auka hans virðing ſem i þeſſi viſu Jon laut i hǫll hreinum hiarta
ſalſ hinſ biarta meẏiar manviz ꝼrægrar millꝺingi bꝛagninga ok leiðer ſkaallꝺit þar lof iohanniſ
sva til enꝺa at þaðan aꝼ aukiz loꝼ heilagſ nicholaí Slikt hit ſama ma ok þeſſi ꝼigura verða i laſt
mælum
at illr maðr er kallaðꝛ anna iuꝺaſ eða ꝺæmí tekin til nokkurſ illz mannz at auka hans níð
Eru þeſſer luter eða hætter ebaſiſ ſa er bꝛagi loꝼaði ꝼrænꝺꝛ ꜳſlaugar í ʀagnars ꝺꝛapu at hans virðing
ſẏnꝺiz meirí enn aaðꝛ var hon ok hin at ſetia ſteꝼ í iarteina kvæði heilagra manna aꝼ ſialꝼum
guði til þeſſ at ſẏna vinnara allra tkna ok ſamvinnara ſinna vina sva ok at birta annan helgan
mann með annarſ ꝺæmum eða laſta annan illan mann með annarſ illri enꝺꝛ minning ꝼyrir nꜹzun
eða ſkẏnſemí ſkrauz eða laſt mæliſ vel leẏꝼiligra en ǫnẏtrar eꝼniſ aꝼgǫngur eru með ǫllu ꝼlẏian
ꝺí
Emphaſiſ ſetr unꝺerſtaðligan lut ꝼyrir hræriligum lut ſem þa er ver merkium nokkut til
ꝼelli
mannzenſ ꝼyrir ſialꝼum honum ſem at neꝼna glæpinn ꝼyrir glæpa manninum eða vizkuna ꝼyrir vitrin
ginum
ok gengr þeſſi ꝼigura um alla þeſſa viſu Pinꝺꝛ er ſtulꝺꝛ þar er ſtanꝺa ſtaꝼnreiðar
hímleiða viða vinga meiðar viðir hia toꝛgi miðiu moꝛð eru hiolum hǫꝛðum hegnꝺ þau er
illa gegnꝺu þar er rettviſar ræser romſæl ſkipun ꝺoma her er ſtulꝺꝛinn kallaðꝛ pinꝺꝛ ok moꝛ
ðin
hegnꝺ þar ſem moꝛðinginn er hegnꝺꝛ ok þioꝼrinn sumer menn kalla emphaſem þat er vapnit
er kallat með þi verki ſem aꝼ þi giriz ſem þoꝛleiꝼr qvað Heꝼver i henꝺi til hǫꝼuðſ giǫꝛꝼva beinbrot
bua bǫl ſigvallꝺa vá vikinga vǫꝛn hakonar ſia ſkal verða eꝼ ver liꝼum eiki kẏlꝼan uþǫꝛꝼ ꝺǫ
num
her er kẏlꝼan kenꝺ eða merkt með þeim tilꝼellum ſem aꝼ henni mꜳttu gioꝛaz ok heꝼer ẏm
ſar
likingar i einni víſu ok kallar olaaꝼr þat ꝼinngaalknat er likum er ſkipt einum lut i enni
ſǫmu viſu ok berr bezt at hinn ſami hꜳttr ſe hallꝺinn um alla viſu allra hellꝺz eínſtaka
viſum enn æigi hæꝼer ſꜳ httr i ſtoꝛkvæðum Exꝼlexigeſiſ er ſkẏríng eða glǫggvari greining
ꝼyrir ꝼaranꝺi luta ſem eẏliꝼr qvað Bru mæt áá motí maalmþingſ viðer pꜳlma ſveít hrauð
ſeggia bætí ſoꝛg er hann kom til borgar sva laðar ſiklingr ſkẏia ſinſ hiarta til biarter þeir er
ꝼẏrða gram ꝼæra ꝼǫgr verk með tru ſterkrí er þeſſi ꝼigura kǫllut aꝼ alþẏðu gloſa ok er
ſu greín þar i millum at þeſſi ꝼigura exꝼlexigeſiſ gloſar eða ſkẏrer ſanna ꝼraſǫgn sva ſem hinn
giæti
ſalomon merker vꜳrn herra en muſterið heilaga kriſtní enn icona ſetr ꝼramm tva
luti aꝼ liku eꝼní enn parabola ſetr ꝼramm ulika lutí sva ſem þat at kalla þenna heim akr
þẏrn
auðæꝼin ꝼuglana ꝺiǫꝼla með liking enn ei með ſannleík Paraꝺigma ꝺꝛegr ſaman
lik ꝺæmí ok ſkẏrer hon ſialꝼ þat er hon talar ꜳðꝛ með ꝼiguru ok eiginligri unꝺerſtǫðu Exſlex
igeſis
heꝼer ꝼleiri kẏnqviſlir í lꜳtinu þviat hon ſkẏrer æigi at eínſ um liðna lutí hellꝺꝛ ok epter kom
anꝺi
luti ſem i bok boetij enn æigi ꝼinn ek þat i noꝛænu ſkallꝺſkap Euphonia er gagn
ſtaðlig
cacenphaton ok verðꝛ hon margar leiðir þviat hvervitna þar ſem cacenphaton er