Yndit láta engir falt;
allopt verðr í hreggi svalt;
andaðs dr*úpa minjar mest;
magran skyldi kaupa hest.
Œrit þykkir viðkvæm vá;
vinfengin ’ró misjǫfn þá;
fasthaldr varð á Fenri lagðr;
fíkjum var mér ramligr sagðr.
Engir láta yndit falt; allopt verðr svalt í hreggi; minjar andaðs dr*úpa mest; skyldi kaupa magran hest. Vá þykkir œrit viðkvæm; vinfengin ’ró þá misjǫfn; fasthaldr varð lagðr á Fenri; var mér sagðr fíkjum ramligr.
None puts his love up for sale; very often it becomes cool in a storm; memories of a dead man droop the most; one should buy a lean horse. Woe seems tangible enough; friendships are unequal then; a fetter was laid on Fenrir; I was told it was hugely strong.
[7] Fenri ‘Fenrir’: Name of the wolf, enemy of the gods, fettered by the Æsir until the end of the world. Gylf (SnE 2005, 25, 27-8) describes the glee of all the gods but Týr on learning that the fetter Gleipnir worked. Fenrir breaking his fetter signals the onset of Ragnarǫk: cf. Vsp 44/3-4 and 49/3-4 (NK 10-11): festr mun slitna, | enn freki renna ‘the fetter will break and the wolf run free’.