Gǫrr varð í fǫr fyrri
farmr meinsvarra arma
sóknar hapts með svipti
sagna galdrs an Rǫgnir.
Þylk granstrauma Grímnis;
gall- manntælendr halla
-ópnis ilja gaupnum
Endils um Mó spenndu.
Farmr arma meinsvarra varð fyrri gǫrr í fǫr með svipti sagna an Rǫgnir galdrs hapts sóknar. Þylk granstrauma Grímnis; manntælendr halla gallópnis spenndu gaupnum ilja um Mó Endils.
The cargo of the arms [LOVER] of the harm-woman [= Angrboða > = Loki] was ready for the journey with the mover of troops [LEADER = Þórr] earlier than the Rǫgnir <= Óðinn> of the incantation of the god of battle [= Óðinn > BATTLE > WARRIOR = Þjálfi]. I recite the lip-streams of Grímnir <= Óðinn> [POEM]; the destroyers of the man of the halls of the shrill-crier <eagle> [(lit. ‘man-destroyers of the halls of the shrill-crier’) MOUNTAINS > GIANT > = Þórr and his companion] clasped the Mór <horse> of Endill <sea-king> [SHIP] with the palms of their foot-soles.
[1] varð fyrri gǫrr í fǫr ‘was ready for the journey … earlier’: Gǫrr cannot be separated from varð, since a break in the syntax at this point is impossible for metrical reasons (Gade 1995a, 85). This eliminates every suggestion that gǫrr could go with one of the other words in the helmingr: gǫrr galdrs ‘ready for magic’ (Sveinbjörn Egilsson 1851, 7); gǫrr meinsvárans ‘ready to bear false witness’ (Finnur Jónsson 1900b, 378; Skj B; Guðmundur Finnbogason 1924, 174); gǫrr sóknar ‘ready to do battle’ (Reichardt 1948, 341).