Kari Ellen Gade (ed.) 2009, ‘Þorgeirr flekkr, Lausavísa 1’ in Kari Ellen Gade (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 2: From c. 1035 to c. 1300. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 2. Turnhout: Brepols, pp. 9-10.
Mæl þú við mik, Magnús konungr!
Ek vas í fylgju með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn haus minn þaðan,
es þeir of dauðan dǫgling stigu.
Þú elskar þá arma þjóð
dróttinssvika, es djǫful hlœgðu.
Mæl þú við mik, Magnús konungr! Ek vas í fylgju með fǫður þínum. Þá bark hǫggvinn haus minn þaðan, es þeir stigu of dauðan dǫgling. Þú elskar þá arma þjóð, dróttinssvika, es hlœgðu djǫful.
‘Speak to me, King Magnús! I was in the following with your father. Then I carried my cleft skull away, when they stepped over the dead king. You love that wretched crowd, traitors to their liege-lord, who gratified the devil.’
Þorgeirr approaches King Magnús inn góði Óláfsson and wishes to speak to him about an important matter. The king pays scant attention to what he is saying and is more concerned with listening to those who stand closer. After Þorgeirr has recited this st., Magnús summons him, settles Þorgeirr’s case to his satisfaction and promises his friendship.
This event took place c. 1038 (see also Sigv Berv, Kolgr Ól and BjHall Kálffl 7I). — [12] es hlœgðu djǫful ‘who gratified the devil’: The earliest attested occurrence of djǫfull ‘devil’ in ON poetry. The word seems to be used here in a Christian sense: those who fought against Óláfr and betrayed the one who had been appointed king of Norway by divine grace, joined the forces of hell, which gladdened the devil. The same topos is expressed in abundance in Sv, especially in the speeches (see ÍF 30, xxxv), which does cast some doubt on the authenticity of the present st. See also Notes to ESk Eystdr 2/3 and Rv Lv 32/2.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
Ek vas í fylgju
með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es þeir um dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þá arma þjóð
dróttin-svika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
því at í fylgju vark
með †.f.† þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es þeir yfir dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þá arma þjóð
dróttinssvika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
því at í fylgju vark
með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es þeir of dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þá arma þjóð
dróttinssvika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
Ek vas í fylgju
með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es þeir of dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þá arma þjóð
dróttin-svika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
Ek vas í fylgju
með feðr þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es þeir of dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þá arma þjóð
dróttin-svika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
Ek vas í fylgu
með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es þeir of dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þá arma þjóð
dróttinssvika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
Ek vas í ferð
með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þenna,
es þeir af dauðan
†daugliga† stigu.
enn þú elskar
þá enn illu þjóð
dróttinssvika,
es djǫful †hlædu†.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
var ek í fylking
með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es þeir um dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þær armar þjóðir
dróttinssvika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
Ek vas í fylgju
með feðr þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es þeir of dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þær armar þjóðir
dróttin-svika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þu vid | mik Magnus Konungr. ek var i fylgiu med fedr þinum. þa bar ek | hauɢvinn haus minn þadann. er þeir of daudan daugling | stigu. þu elskar þær armar þioder. drottinsuika er dio | ful hlo᷎gdu.
(VEÞ)
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
var ek í fylgju
með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es þeir yfir dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þá aumu þjóð
dróttin-svika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
Ek vas í fylgju
með fǫður þínum.
Þá bark †høgginn†
haus minn þaðan,
es þeir um dauðan
dǫgling stigu.
enn þú elskar
þá arma þjóð
dróttin-svika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
Ek vas í fylgju
með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es yfir dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
†þa ꜹma (?) þoðar†
dróttinssvika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þú mik,
Magnús konungr!
Ek vas í fylgju
með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es of dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þá ǫrmu þjóð
dróttin-svika,
es djǫful hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
var ek í fylgi
með feðr þínum.
Þá bark †hoggum†
haus minn þaðan,
es þeir yfir dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þá illa ok arma
dróttinssvika,
es djǫfulinn hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungr!
var ek í fylgju
með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
er þeir, , um dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þá illa ok arma
dróttinssvika,
es djǫfulinn hlœgðu.
Mæl þú við mik,
Magnús konungs!
Ek vas í fylgju
með fǫður þínum.
Þá bark hǫggvinn
haus minn þaðan,
es þeir um dauðan
dǫgling stigu.
Þú elskar
þá ina ǫrmu þjóð
dróttinssvika,
es djǫful hlœgðu.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.