ÞJ ch. 23

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Sumarit líðr nú af hendi ok vetrinn með, ok koma várdagar. Jón kemr at máli
við Eirík, ok spurði, hvárt hann vildi ekki efna þat, sem hann hefði heitit,
“því at mér þykir þú fátt hugsa, nema klappa um konur með gleði ok
gaman”. Eiríkr sagði fljóta fyrir landi 60 skipa albúin, en sagðist hafa ætlat
til aðra 60 ór leiðangri. Jón þakkaði honum þessa liðveizlu, ok sagði þat
mundi duga, ef þeir hefði 60 skipa; sagði, at landsfólkit mundi flestallt undir
hann snúast. Eiríkr þóttist frétt hafa, at Roðbert jarl vildi leiðangr úti hafa;
sagðist meira vildi eiga undir sér, en landslýðinn. Þeir höfðu 100 skipa; þar
var í ferð með þeim Marsilía in væna ok allir þeir menn, sem Jóni höfðu
fylgt ór Hólmgarði. En Vilhjálmr konungr sat eftir ok drottning, ok skildu
við Jón með miklum kærleikum. Nú er frá því at segja, at Roðbert lætr grafa
díki ok grafir í kring um borgina Kastellam, svá stór, at ekki mátti yfir
komast, ok veita þar í vötnum. Hann lét ok bæta borgarmúra, þar sem
brostinn var; síðan lét hann læsa hvert borgarhlið með járnhurðum. Svá hafði
hann veita látið vötnum í borg, at hvárki mátti vinna hana með eldi né
vápnum. Hann lét ok gjöra einn inn sterkasta turn af mórgrjóti inu harðasta;
hann var svá hár, at af honum mátti sjá yfir um allt landit ok langt á sjá út, ef
at ófriðr færi at; þennan turn hafði Roðbert jarl gjöra látið, at ef svá kynni at
verða, at borgin væri unnin, skyldi hann ór turninum verjast. Svá var þessi
turn gjörðr með miklum hagleik, at engi maðr sá ráð til, hvern veg hann
mætti vinnast. Svá segja menn, at steinmúrinn hafi verit 60 faðma hár, en 80
faðma á hvern veginn, 10 faðma þykkr; upp af steinmúrnum var gjörr
glæsiligr turn með skyggðum glergluggum, glæstr víða með gulli ok silfr,
þar sem bæta þótti, skorinn ok skrifaðr utan ok innan með ágætum
meistaradómi; upp af turninum var einn veðrviti, ok fest við flug af gullofnu
pelli í þá mynd sem merki. Turninn var kringlóttr innan, ok snúinn upp
pöllum sem kufungr, ok átti þar upp at ganga. Þar svaf Roðbert jarl í hverja
nátt með 100 manna. Hann hafði látit til þessarar smíðar taka þegar um várit,
er þeir Jón ok Eiríkr váru í burtu, ok látit at vera sumarit ok vetrinn, til þess
þar var komit; því gjörði hann svá, at hann vildi ekki eiga allt undir
landsmönnum, því at honum sýndust þeir ótrúligir, ef Jón kæmi til. Þá váru 3
nætr til þess, at allt lið Roðberts jarls skyldi komið í Kastellamborg, sá sem
til leiðangrs var ætlaðr; var þat lið betr viljat Jóni Svipdagssyni en Roðbert
jarli.