ÞJ ch. 14

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú gengu þeir í brott, ok er þeir koma fram ór stofunni, þá gengr jarl í annan
enda jarðhússins, ok tveir menn með honum, annarr hét Rogerus, en annarr
Roðgeir; þeir höfðu verit með Svipdagi jarli, ok hafði jarl nauðgat þeim til
þjónustu við sik. Hann hafði á höfði hjálminn Ægi, ok gyrtr sverðinu
Sigrvandli. Jón mælir þá til Eiríks: “Vit megum jarli ekki illt gjöra, því hann
hefir vápn sín; er nú ekki annat til, en hlaupa á vatnit, ok kafa út undan
húsveggnum”. Ok svá gjörðu þeir. Jarl mælir: “Hvat skugga var at sjá innar í
jarðhúsit?” Rogerus sagði: “Fugl einn fló inn um gluggann ok svipaði um
húsit ok svá út aftr”. “Undarligr fuglssvipr”, sagði jarl; skaut hann spjóti því,
er hann sjálfr á helt, í innanvert húsit; þat kom í lær Eiríkr fyrir ofan kné, ok
var hann þá kominn í vatnit. Eiríkr kippti spjótinu ór undinni ok þerrði af
blóðit með kyrtilskauti sínu. Síðan köfuðu þeir út undan veggnum
jarðhússins; þar var á hlið fyrir utan vegginn, ok gekk þat undir
jarðhússvegginn. Roðbert jarl þerrði af spjótinu ok leit á, ok mælir: “Ok er
sem blóðdropar sé á spjótsfalnum”. Þá sagði Roðgeir: “Þat er rautt
vatnsleirr”. Jarl gaf sér fátt um. En þeir Eiríkr lögðust til lands. Þá mælir Jón:
“Nú mun efalaust, at jarl grunar, hví þú ert sárr orðinn, en ef þú leynir hann,
þá heldr hann þat sannast, at hann hafi særðan þik, ok er þat þinn bani. Nú
veiztu, at hér hafa verit tveir kaupmenn í vetr norrænir; heitir annarr Þrándr,
en annarr Árni; þú hefir slegizt á tal við Ingibjörgu, systur þeirra, ok hefir
Þrándr gjört sér um þetta við þik mjök óþokkat. Nú er þat ráð mitt, at þú
leitir um við Þránd, ok þit gjörit svá ráð um, at honum sé kenndr áverkinn”.
Ok er hann hefir sagt Eiríki, hverja meðferð hann skal hafa, skiljast þeir at
sinni.