R. D. Fulk (ed.) 2012, ‘Sigvatr Þórðarson, Lausavísur 13’ in Diana Whaley (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 1: From Mythical Times to c. 1035. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 1. Turnhout: Brepols, p. 715.
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð býðr opt) með sjóða
(hǫfgan malm fyr hilmis
haus ófalan) lausa.
Sitt veit hverr, ef harra
hollan selr við golli,
— vert es slíks — í svǫrtu,
sinn, helvíti innan.
Fjandr þengils ganga þar með lausa sjóða; þjóð býðr opt hǫfgan malm fyr ófalan haus hilmis. Hverr veit sitt innan í svǫrtu helvíti, ef selr hollan harra sinn við golli; vert es slíks.
‘Enemies of the prince go there with open purses; people are repeatedly offering solid metal for the not-for-sale skull of the ruler [Óláfr]. Everyone knows his lot will be within black Hell if he sells his gracious lord for gold; that is deserving of such.’
King Knútr sends his emissaries throughout Norway to distribute money to those who will support him and resist King Óláfr. Some who accept the money do so openly, but most keep it a secret. King Óláfr hears all about this, and Sigvatr composes this stanza and the next.
For Lv 13-15, the text in J2ˣ belongs to the Hkr redaction; see Introduction. — [5-8]: (a) The overall analysis of clauses shown above is also that of most previous eds, including Skj B. However, it assumes a convoluted word order, and there is disagreement as to the status of sitt in l. 5 and sinn in l. 8. Bjarni Aðalbjarnarson (ÍF 27; so also Hkr 1991) takes sinn to be a n. noun meaning ‘company, fellowship’, a usage that is unattested but supported by the sense of the closely related sinni. He would have this qualified by sitt, enabling him to interpret the first clause to mean ‘Everyone knows his company to be (i.e. has an assigned place) in Hell’. Jón Skaptason (1983, 198) approves this interpretation, but he suggests the meaning ‘lot’ for sitt, taking sinn with harra, as also in the present edn. Kock (NN §1119) earlier gave a similar interpretation, but he took sinn to mean ‘journey’ (with the same etymological problem), rendering the sense ‘Everyone knows that his wandering will be in (i.e. that he will go to) Hell’. (b) A further possibility is to read Hverr innan í svǫrtu helvíti veit sitt, ef selr hollan harra sinn við golli; vert es slíks ‘Everyone within black Hell understands his own circumstances, if he sells his gracious lord for gold; that is deserving of such’. The general sense is then ‘Everyone in Hell knows why he is there, i.e. what his sins have been’. Then vert in l. 7 agrees with sitt, giving the intercalary clause the sense ‘His circumstances/sins are worthy of such punishment’.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð býðr opt) með sjóða
(hǫfgan malm fyr hilmis
haus ófalan) lausa.
Sitt veit hverr, ef harra
hollan selr við golli,
— vert es slíks — í svǫrtu,
sinn, helvíti innan.
Fiandr ganga þar þengils þíoð bydr opt með sioþa hꜹfgan malm fyr hil | mis hꜹs ofalan lꜹsa . sít veit hverr ef haʀa hollan selr við gvlli vert er | slics i svꜹrtv siɴ helviti iɴan .
(RDF)
Fiander | ganga thar tengils tiod by̋ | der opt med sioda haufgan | malm fy̋r hilmis haus o | falan lausa. Eit veit huerer | ef herra hollr seler vid gul | li vert er sliksti svartu | sinn helviti innan.
(VEÞ)
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð býðr opt) með sjóða
(hǫfgan malm fyr hilmis
haus ófalan) lausa.
Sitt veit hverr, ef hara
hollan selr við golli,
— vert es slíkt í — svǫrtu,
sinn, helvíti innan.
Fiandr ganga þar þeingils, | þiod bidr opt med sioda | haufgan malm fýri hilmis | Haus ofalann lausa: | Sitt veit huer ef hara | hollan selur vit golli; | vert er slikt i Suaurta | sinn helviti innan. |
(VEÞ)
Fjandr ganga þann þengils
(þjóð ferr opt) með sjóða
(hǫfgan malm fyr hilmis
haus ófalan) lausa.
sik veit hverr, er harra
hollan selr við golli,
— vert es slíks — í svǫrtu,
sinn, helvíti innan.
fiandr ganga þann þeingils : þiod feʀ opt med sioda . haufgan malm fyrer hylmis . hꜹs | ofalan lausa . sik veit huer er haʀa . hollann selr vid golli . verdt er sliks i svaurtu . sinn hel | uiti jnnann .
(VEÞ)
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð †frir† opt) með sjóða
(hǫfgan malm fyr hilmis
haus ófalan) lausa.
sik veit hverr, er harra
hollan selr við golli,
— vert es slíks — í svǫrtu,
sinn, helvíti innan.
Fiandr ganga þar þengíls . | þioð fyrir opt með sioða . | ho᷎fgan malm fyr hilmís | haus ofalan lausa : | sik væít huerr er haʀ̇a . | hollan selr við gollí . | vert er sliks í suo᷎rtu . | sínn heluítí ínnan : |
(RDF)
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð býðr opt) með sjóða
(hǫfgan malm við hilmi
haus ófalan) lausa.
Sitt veit hverr, ef herra
hollan selr við golli,
— verk eru slíks — í svǫrtu,
sinn, helvíti innan.
Fiandr ganga þar þengils þíoþ byþr opt með | sioþa havfgan malm við hilmi havs ofalan lavsa sitt veit hverʀ ef herʀa hollan selr við gvlli | verk ero slics i svǫrtv siɴ helviti iɴan .
(TW)
Fianndr ganga þar | þengils . þioð byþr opt með sioða høfgan ma | lm fyr hilmis . hꜹs ofalan lꜹsa : sitt veít hverr | ef haʀa hollan selr við golle . vert er sliks i suꜹ⸌r⸍tu siɴ heluite innan .
(RDF)
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð býðr opt) með sjóða
(hǫfgan malm fyr hilmis
haus of aldinn) lausa.
Sitt veit hverr, of harra
hollan selr við golli,
— vert es slíks — í svǫrtu,
sinn, helvíti innan.
Fiandr ganga | þar þeingils þiod bydr opt med sioda hauf | gan malm fyr hilmis haus of alldinn lausa | sítt veit huerr of haʀa hollan selr vid gulli vert | er sliks i suortu | sínn heluiti iɴan .
(RDF)
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð býðr opt) með sjóða
(hǫfgan malm fyr hilmis
haus of allan) lausa.
Sitt veit hverr, ef harra
hollan selr við golli,
— vert es slíks — í svǫrtu,
sín, helvíti innan.
Fiandr ganga þar þengils . þioð byðr opt með sioða hofgan malm || fyrir hilmis haus of allan lausa Sitt veít hueʀ ef harra hollan selr við gul | li vert er sliks isuortu sín helviti innan .
(RDF)
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð býðr opt) með sjóða
(hǫfgan malm fyr hilmis
haus ófallan) lausa.
sik veit hverr, ef harra
hollan selr við golli,
— verk es slík í — svǫrtu,
sinn, helvíti innan.
Fiandr | ganga þar þengils þioð byðr o | pt með sioða . havfgan malm firir | hilmis . haus . ofallan lausa . sik v | eít hverr ef haʀa . hollan selr við | ɢvlli verk er slik isvortv sinn helvi | ti iɴán
(RDF)
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð býðr opt) með †sioð(a)†
(hǫfgan malm fyr hilmis
haus of allan) lausan.
Sitt veitt hverr, of harra
hollan selr við golli,
— †verz† es slíks — í svǫrtu,
sinn, helvíti innan.
Fiandr gan | ga þar þengils þiod bydr opt med sioda . hofgan | malm fyrir hilmís hꜹs of allan lꜹsan sitt veitt | hverr of harra hollan selr vid golli verz er sliks i svor | tv sín helviti ínnan .
(RDF)
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð býðr opt) með sjóða
(hǫfgan malm fyr hilmis
haus ófallinn) lausan.
sik veit hverr, of harra
hollan selr við golli,
— vert es slíks — í svǫrtu,
sinn, hel-vítis innan.
Feandr ganga þar þæingils þiod bydr oft med síoda ho᷎f | gan malm firir hilmis haus ofallinn lausann sik uæít huerr of harra hol | lan selr uit gulli vert er sliks j suortu sinn heluitis ínnan ᷎
(RDF)
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð †byndr† opt) með sjóða
(hǫfgan malm við hilmis
haus ófalan) lausa.
Sitt veitt hverr, er hara
hollan selr við golli,
— vert slíks — í svǫrtu,
sín, helvíti innan.
Fíandr ganga þꜳ̋r þeíngíls . þíod Byndr opt með sioda . haufgan malm við hi | lmís . hus ofalann lausa . sítt ueítt huerr er harra . hollan selʀ við gollí . vert sliks j suorttv . sín he | luítí jnnann .
(RDF)
Fjandr ganga þar þengils
(þjóð býðr opt) með sjóða
(hǫfgan malm fyr hilmis
haus ófalan) lausa.
Sitt veit hverr, ef harra
hollan selr við golli,
— vert es slíkt í — svǫrtu,
sinn, helvíti innan.
fiandr ganga þar þengils | þioð byðr opt með sióða | hꜹfgan málm fyr hilmis | hꜹs ofalan lꜹsa | sitt veit hveʀ ef haʀa | hollan selr við gulli | vert er slict i svorto | siɴ hælviti iɴan |
(RDF)
fiandr ganga þar þengils | þioð byðr opt með sioða | hꜹfgann malm fyr hilmis | hꜵs ofalann lꜹsa | sitt veit hveʀ ef haʀa | hollann selr við gulli | vert er slics i svortu | siɴ helviti innann |
(RDF)
Fiandr ganga þar þengils | þioþ byþr opt meþ lioþa | haufgan malm fyrir hilmis | haus o falldin lausa | sitt veit hverr of harra || hollan selr viþ golli | vert er sliks i svortu | sinn helviti innan . |
(RDF)
Skj: Sigvatr Þórðarson, 13. Lausavísur 16: AI, 270, BI, 250, Skald I, 129, NN §1119; Fms 4, 376-7, Fms 12, 91, ÓH 1853, 172, ÓH 1853, 172, ÓH 1941, I, 457 (ch. 153), Flat 1860-8, II, 291; Hkr 1777-1826, II, 285, VI, 97-8, Hkr 1868, 431 (ÓHHkr ch. 171), Hkr 1893-1901, II, 382, IV, 148-9, ÍF 27, 294-5, Hkr 1991, II, 467 (ÓHHkr ch. 161); Konráð Gíslason 1892, 38, 180, Jón Skaptason 1983, 198, 322.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.