Ísls ch. 141B

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Maður hét Snæbjörn. Hann bjó í Sandvík út frá Höfðahverfi. Hann gekk út um nótt. Það var fyrir jól um veturinn fyrir Örlygsstaðafund. Þá gekk kona í túnið mikil og þrýstileg, dapurleg og rauðlituð. Hún var í dökkblám kyrtli, stokkabelti hafði hún um sig. Hún kvað þetta og snerist við honum: Enn kvað hún þetta: Halldóra hét kona og var Þórðardóttir. Hún var í Fljótum. Hana dreymdi um sumarið fyrir Örlygsstaðafund að maður kæmi að henni og kvað þetta: Þessi vísa var kveðin fyrir Ormsteini presti enn fyrir Örlygsstaðafund í svefni: Þessi vísa var kveðin vestur í Svartárdal fyrir konu einni og kom að henni mikill maður og illilegur: Jón hét maður og var Grettisson. Hann dreymdi að maður kom að honum og kvað þetta: Þetta var kveðið fyrir Sturlu Sighvatssyni heima að Sauðafelli um sumarið áður hann fór til Örlygsstaðafundar. Kona kom að honum og kvað: Og þótti Sturlu konan klökkvandi kveða. Um sumarið enn fyrir Örlygsstaðafund dreymdi þá konu er Þuríður hét að Fellsenda í Dölum að henni þótti koma að sér Sturla Sighvatsson og kvað þetta: Staka þessi var kveðin fyrir Sturlu Þórðarsyni enn fyrir fundinn: Þessi vísa var kveðin fyrir þeim manni er Bergur hét: Þetta var kveðið fyrir konu einni skammt frá Þingeyrastað um ljósan dag en eigi sá hún manninn en hátt var kveðið: Þorgeir hét prestur. Hann dreymdi fyrir fundinn að kona kom að honum og kvað þetta: Sigurð Styrbjarnarson dreymdi það fyrir Örlygsstaðafund að hann þóttist sjá hrafna tvo og kváðu þetta sitt orð hvor: Eyjólf forna dreymdi er hann svaf hjá Skytju á Skógarströnd að kona kvæði þetta: