Ísls ch. 121

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Með þeim Sturlu Sighvatssyni og Þorleifi í Görðum tók að grennast mjög vinátta eftir meiðingar Órækju. Gekk Þorleifur illa undir flutningar Sturlu en hann þurfti mikils við er flutt var úr Engey, bæði mjöl og skreið en sumt keypt á Akranesi. En er Snorri spurði austur í Skál að fátt var með þeim sendi Snorri menn ofan til Þorleifs en sumir fóru allt til Staðar og á Eyri. Um veturinn eftir jól fór Snorri úr Skál fyrst í Dal til bús síns en síðan vestur í Ölfus til Gissurar Þorvaldssonar og svo á Bessastaði. En er þetta spyr Sturla Sighvatsson sendi hann vestur í sveitir eftir mönnum og kom vestan lið mikið til Borgarfjarðar. Síðan safnaði hann liði þar um öll héruð og fór út fyrir Hafnarfjall. Þorleifur safnaði liði um nes út og sunnan um fjörð það er hann fékk og ætlaði í mót. Þá fóru menn í millum þeirra og var komið á stefnulagi með þeim og fundust þeir á Melum. Fór þá enn skipulega með þeim við fortölur Böðvars og annarra vina hans. En er þeir voru skildir sögðu sitt hvorir frá tali þeirra en þó dreifðu þeir flokkunum. En litlu var það síðar er miklu var verr en áður. Gerðu þeir þá spott mikið að Reykhyltingum fylgdarmenn Þorleifs, Þorkell faxi og Guðlaugur ausuglamur. Snorri fór af nesjum suður til Reykja og var með Gissuri um föstuna. Var þá allvel með þeim mágum. Góð orð fóru þá í millum þeirra Gissurar og Sturlu.