Svínf ch. 5

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú ríðr Sæmundr til þings ok fjölmennir mjök. Brandr ábóti reið ok til þings, ok Guðmundr, bróðursonr hans, reið með honum.

Á þinginu vill Sæmundr sækja Ögmund til sekta. En ábóti bað, at þeir felldi þetta niðr, ok svá Guðmundr bað hann vægja Ögmundi, fóstra sínum. Ok svá gerir Sæmundr, at hann hefir eigi mál fram at sinni. 

Af þinginu ríða þeir ábóti heim, ok þótti þá sem jafnan, at Brandr ábóti hafði sér inn bezta hlut af deildan. 

En Sæmundr reið norðr með Þórði Sighvatssyni í Geldingaholt ok bað Ingunnar Sturludóttur, bróðurdóttur hans, ok hon var honum gift. 

Þórðr segir Sæmundi, at hann vill, at hann leggi hvergi sinn hlut fyrir Ögmundi, kvað hvárki til skorta fjölmenni né mægðir. 

Nú ríðr Sæmundr heim til Svínafells með konu sína. Ok þegar hann kemr heim, býr hann til veizlu ok býðr þangat Guðmundi, bróður sínum, ór Kirkjubæ. 

Guðmundr segir, at hann mun koma. En Steinunn húsfreyja, föðursystir hans, bað hann eigi fara, en Guðmundr reið þó til veizlunnar ok með honum Egill skyrhnakkr. 

Um veizluna var þeim bræðrum alltíðrætt, ok vissu menn óglöggt, hvat þeir töluðu. 

En er slitit var veizlunni, reið Guðmundr heim í Kirkjubæ, ok gaf Sæmundr honum einn hest. Nú er hann í Kirkjubæ þat, er eftir var sumars. En um haustit beiðir Guðmundr Ögmund brottferðar, ok hann vill hafa brott með sér fé sitt. En Ögmundr tók því seinliga, en kveðst þó eigi vilja banna honum brottferð. Steinunn húsfreyja bað Ögmund vel leysa Guðmund af hendi. Ok svá gerði Ögmundr, at hann galt Guðmundi innstæðu þess fjár, er hann tók við, sem var til hundrað hundraða. 

Ferr hann við þetta efni til Sæmundar. Sitja þeir um kyrrt fram yfir jól.