Cookies on our website

We use cookies on this website, mainly to provide a secure browsing experience but also to collect statistics on how the website is used. You can find out more about the cookies we set, the information we store and how we use it on the cookies page.

Continue

skaldic

Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages

Menu Search

Vatn ch. 31

Vatnsdœla saga 31 — ed. not skaldic

Not published: do not cite (Vatn ch. 31)

Anonymous íslendingasögurVatnsdœla saga
303132

text and translation

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):



Þorsteinn frá Hofi var stórlátur af búi sínu við héraðsmenn.
Þar var öllum mönnum matur heimill og hestaskipti og allur
annar farargreiði og skylt þótti það öllum utanhéraðsmönnum
að hitta Þorstein fyrstan og segja honum tíðindi úr sveitum
og það er til nýlundu varð.



Eyjarengi heitir það er best er með Hofslandi. Þar áttu
verkmenn Þorsteins tjald á sumrum. Þau sáu einn dag að tíu
menn áðu í enginu og var kona eitt. Þeir voru allir í
litklæðum. Vesl hafði einn yfir sér og slæður af góðu klæði.
Þau sáu hvað þessi maður gerði. Hann brá sverði og sneið af
neðan það er saurugt hafði orðið í reiðinni og kastaði á
braut, það var spannarbreitt, og mælti svo að þau heyrðu að
hann kvaðst eigi vilja reiða eftir sér saur. Eigi hittu þau
mennina en illa þótti þeim gert að æja í engjum manna.
Griðkona tók það er hann hafði af skorið og kvað þenna mann
mega heita hinn mesta ofláta.



Þorsteinn spurði þau tíðinda um kveldið en þau kváðust engi
segja kunna og þó nýlundu litla. Síðan sögðu þau það sem þau
höfðu séð og heyrt til manna þessa og sýndu það sem hann
hafði skorið af slæðunum.



Þorsteinn kvað þetta bragð tveggja hvort, að spilla gripum
sínum þótt stykki á og síðan að æja í engjum manna "nokkurs
heimsks manns og óráðvands ella mikils manns og ofláta.
Þessir menn hafa og eigi mig hitt sem siður er til
langferðamanna. Nú mun eg geta til að þar mun hafa verið
Bergur hinn rakki er út hefir komið í sumar, systurson
Finnboga hins ramma frá Borg úr Víðidal. Hann er rammur að
afli og hinn mesti ofurkappsmaður."



Var þetta sem annað það er Þorsteinn leiddi getum um að hann
varð nærgætur.



Bergur kom til Borgar og tók Finnbogi við honum allvel og
spurði hann tíðinda en hann sagði slík er hann vissi.
Finnbogi spurði hvort hann hefði nokkuð hitt Þorstein
Ingimundarson. Bergur kvaðst eigi hann hitt hafa og riðið
fyrir neðan garð. Finnbogi lét hitt þó venjulegra að hitta
hann fyrst og segja honum tíðindi.



Bergur kvaðst eigi vilja lægja sig svo að finna hann "því að
erindi mitt var eigi til hans."

sources

Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.

Close

Log in

This service is only available to members of the relevant projects, and to purchasers of the skaldic volumes published by Brepols.
This service uses cookies. By logging in you agree to the use of cookies on your browser.

Close

Stanza/chapter/text segment

Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.

Information tab

Interactive tab

The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.

Full text tab

This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.

Chapter/text segment

This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.