Vatn ch. 30

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Frá Þórólfi heljarskinn er það að segja að hann bjó fyrst í
Forsæludal og var illa kenndur af mönnum.

Þorsteinn frá Hofi kom til hans og kvaðst eigi vilja byggð
hans þar "nema þú takir annan hátt en þú hefir áður ella
munum vér eigi láta kyrrt vera."

Þórólfur kvað það vænst að Þorsteinn réði því hvort hann
byggi þar eða eigi "en sjálfur mun eg ráða háttum mínum."

Síðan færði hann bú sitt og gerði sér virki suður við
Friðmundará. Þórólfur lagðist á fé manna og gerðist hinn
mesti þjófur. Hann átti og blótgrafir því að menn hugðu að
hann blótaði bæði mönnum og fé. Illt varð honum til
eftirgöngu manna þeirra er góðir voru en þó voru þeir níu
saman þá er þeir voru flestir, allir hans jafningjar eða
verri. Og er þeir spurðu að Þorsteinn ætlaði að gera til
þeirra flýðu sumir úr virkinu og vildu eigi bíða. Héraðsmenn
hittu Þorstein og báðu hann þenna mann af taka er svo var
illur í byggðarlagi að menn máttu eigi um tæla eða við búa.
Hann kvað þá satt mæla, sendir síðan eftir bræðrum sínum,
Jökli og Þóri. Á Þóri kom stundum berserksgangur. Þótti það
þá með stórum meinum um þvílíkan mann því að honum varð það
að engum frama.

Jökull mælti til Þorsteins: "Vel gerir þú það að þú lætur hér
í dalnum engi illmenni fá nokkura uppreist."

Síðan fóru þeir nítján saman og er þeir sáu virki Þórólfs
mælti Þorsteinn: "Eigi veit eg hversu vér fáum að sótt
virkinu fyrir árgljúfrum þessum."

Jökull svarar: "Þetta er engi torveldi og mun eg gefa hér ráð
til. Þú Þorsteinn og menn með þér skuluð skjóta að þeim og
glettast við þá en eg mun fara upp með ánni við fá menn og
vita ef eg mætti komast á bak þeim í virkið og ættu þeir þá
við hvorutveggjum að sjá."

Þorsteinn kvað það hættuferð mikla. Jökull fór þá upp með
ánni við fá menn.

Þeir Þórólfur sáu eigi það og bað þá sína menn vel gefast "en
þó hafa þeir bræður rammar fylgjur. Leitum vér þá til leyna
vorra ef að oss ekur."

Jökull komst yfir ána fyrir ofan virkið. Hann hafði í hendi
öxi mikla er hann átti. Síðan komst hann að virkinu og gat
krækt öxinni upp á virkið og las sig síðan eftir skaftinu og
komst svo í virkið. Hann fór snyðjandi að leita Þórólfs og
varð hann eigi fyrir augum. Jökull gat þá að líta hvar
Þórólfur kom upp úr blótgröf sinni og hljóp úr virkinu en
Jökull eftir honum. Menn Jökuls leita að förunautum Þórólfs
og eru þar eltingar miklar. Þá var Þórólfur kominn á mýri
nokkura upp með ánni en Jökull sótti eftir. En er Þórólfur sá
að hann mundi eigi komast undan þá settist hann niður í
mýrinni og grét. Þar heitir síðan Grátsmýr. Jökull kom þá að
honum og kvað hann vera mikla mannfýlu og illmenni en þó
engan þróttinn í. Jökull hjó hann þá banahögg. Þorsteinn
sótti að virkinu því að þeir illvirkjarnir voru þá aftur
komnir. Jökull skopar að skeið og komst í virkið. Og er þeir
sjá það er í virkinu voru óttuðust þeir og hljópu undan honum
tveir í nestangann og drap hann þá báða. Hinn þriðji hljóp
fyrir hamra ofan. Eigi þótti röskvari ferð farin hafa verið
en sú er Jökull fór þá.

Þeir fóru heim bræður eftir þetta og höfðu unnið mikla
héraðsbót í drápi Þórólfs heljarskinns.