ÞSH ch. 6

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú skal segja frá Þorsteini og mönnum hans að þeir sneru til
bæjar á Kársstaði og gengu undir húsgafl allir saman.

Þá mælti Þorsteinn: "Vitið þér þann málavöxt um ferð vora að
eg ætla til hefnda minna harma. En eg vil að engi yðvar veiti
mér lið í móti sonum Þórhadds nema líf mitt liggi við því að
eg vildi allra þeirra bani verða. Vara eg yður því við að
reiði mín liggur á ef eigi er svo gert."

Þorsteinn gekk til dura og kvaddi hurðar og kom Ingjaldur út
og heilsaði Þorsteini. Hann spurði hvað þar væri gesta.
Ingjaldur varð fár við og segir þó.

Þorsteinn svarar: "Er eigi það að þeir gerist mágar þínir,
synir Þórhadds, og hitti dætur þínar? Bið þá út koma ef þeir
vilja að vér tölum um sættir vorar. Er nú ekki fjölmenni
boðið."

Bóndi kvað gott ef svo væri að þeir sættust. Hann gekk inn og
sagði þeim að Þorsteinn væri kominn úti og vildi tala við þá.

Helgi kvaðst eigi vita hvort honum væri nokkuð það í hug.
Þorvarður kvaðst vilja út ganga ef Þorsteinn væri einn og
gekk hann út og Naddur en Helgi var hóti seinni. Og er þeir
komu út bað Þorsteinn þá niður setjast og tala. Þorsteinn
gekk fyrir að jörva nokkurum en þeir eftir og kvað hann eigi
mundu vera allskammt talið og kvað því hæfa að sitja.
Þorvarður settist niður og var hinn vörpulegasti maður og í
því er hann settist niður hjó Þorsteinn Nadd banahögg. En í
því er Þorvarður vildi upp standa hjó Þorsteinn hann banahögg
áður hann kæmist á fætur. Í því kom Helgi út og hljóp undir
stein einn er þar var í túninu og varðist þaðan. Hann var
bæði mikill og sterkur og garpur hinn mesti. Þorsteinn sótti
að honum og áttust við um hríð. En Sigurður hinn auðgi hét
maður er í ferð var með Þorsteini. Hann hljóp að Helga og
lagði til hans með spjóti.

En í þessu hjó Þorsteinn með öxinni til Helga og veitti honum
bana en kvað Sigurð illa hjá sitja en kvað við hann mesta
vorkunn og kvað engum öðrum skyldu hlýtt hafa "en þó veitti
eg honum bana."

Sigurður kvaðst eigi þolað hafa lengur atgang þeirra en ...

(Hér hefur vantað tvö blöð í skinnbókina sem öll
pappírshandrit sögunnar eru komin frá.)