OStór ch. 11

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Það var einn tíma að Ormur fór á kynni þar sem hann hafði
fyrr verið í Þrándheimi. Hann kom um leið á Gimsar og var
Einar heima. Það var í þann tíma sem Einar var að kirkju.
Bogi hans var úti fyrir kirkjudyrum. Ormur gekk að og tók upp
og lagði ör á streng og dró fyrir odd og lét svo örina standa
í boganum og lagði síðan niður aftur og gekk í brottu. En er
Einar kom út sá hann hversu bogi hans var til háttaður og
undraðist mjög og spurði eftir hver með boga hans mundi farið
hafa en þess varð hann lengi ekki vís fyrr en Ormur sjálfur
sagði honum. Einar kveðst það og vita að það mundi ekki
skræfa verið hafa er boga hans hafði fyrir odd dregið.

Eiríkur jarl fór að veislum austur um Víkina. Þá var Ormur
með jarli. En er þeir komu þar sem Ormurinn langi hafði verið
upp hogginn lá þar siglutré. Jarl bað menn prófa hversu
margir þyrftu undir að ganga áður en axlað yrði. Skipaði hann
Ormi undir mitt tréð. Sex tigir manna tóku tréð. Síðan bað
jarl sinn mann tínast undan hvorum enda og svo var gert þar
til að Ormur stóð einn undir trénu. Þá gekk hann með það þrjú
fet og lagði niður síðan.

Segja menn að Ormur muni varla samur orðið hafa síðan og
áður. Var hann með jarli nokkura vetur, fór síðan út til
Íslands og settist í bú að Stórólfshvoli og þótti æ hinn
mesti maður og varð ellidauður og hélt vel trú sína.