Svarfd ch. 17

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Karl brá þá sverði og setti í dyrustafinn og nefndi sér votta
og heimilaði ragmæli á Ljótólf goða er hann vildi ei út ganga
og fyllti svo orð sín er hann hafði talað á Grund.

Hann bauð Ljótólfi enn útgöngu "og munum vér ganga frá
dyrunum," sagði Karl.

Ljótólfur vill ei út hætta mönnum sínum og fór Karl heim og
sátu þeir að boðinu. Eftir það fór hver til sinna heimkynna.
Var þá kyrrt í dalnum þann vetur.

En um vorið eftir ætluðu hvorutveggju til liðs við þá Una og
Kolbein sem þeir höfðu hið fyrra vorið. Ljótólfur varð fyrri
búinn en Karl og fóru synir Ásgeirs með Ljótólfi. Þá spurði
Þorsteinn svörfuður Karl son sinn því hann léti svo seint við
um ferðina. Karl kvaðst ei hirða þó þeir brytu snjó fyrir
honum um heiðina. Í þann tíma hafði Ásgeir farið upp í dalinn
að rýja gemlinga. Og nú fer Karl til heiðarinnar og kemst ei
lengra en upp í heiðina. Þá varð það til tíðinda að Klaufi
féll af baki. Þá drápu þeir hross eitt er laust hljóp með
þeim og flógu af skinn og þöndu um Klaufa og bundu hann um
þvert bak á hrossi og snúa við það ofan eftir dalnum og fundu
Ásgeir fyrir neðan Vatnsdalsá. Ásgeir spurði því þeir færu
svo hverft.

"Sjá máttu," sagði Karl, "að vér förum hér með Klaufa
veginn."

"Ei er það illa," sagði Ásgeir, "því hann hefir mörgum manni
mikinn ójafnað sýnt meðan hann lifði."

Karl sagði: "Ei þarftu að hrósa því svo mjög því að nú skaltu
láta líf þitt eða fastna Ingvildi dóttur þína Klaufa vegnum."

Það kjöri Ásgeir að rétta fram höndina og nú sprettir Karl
til handar Klaufa og verður Ásgeir þar í að taka og fara
festar fram.

Þá kom kveðlingur úr húðinni:

Mál er í meyjar hvílu,

mjög emk snögglega höggvinn,

flýgur í faðm mér eigi

fögur drós, gala mögrum.

Munat oss um þrá þessa,

það kváðu hjú, batna.

Rétt, þann er reisa áttu,

rauðkinn, hana inni.

Þá mælti Ásgeir: "Segir þú Klaufa dauðan?"

Karl svaraði: "Það segi eg ei. En það sagði eg að hann væri
veginn."

Ásgeir sagði: "Við því átti eg ekki gert að þú færir með
prettum eða ráðkrókum eða lygi."

"Eigi laug eg," sagði Karl, "þótt eg segði hann veginn því
það er sagt vegið sem reitt er."

Og nú fara þeir ofan til Brekku og færir Karl þau í eina
sæng, Klaufa og Ingvildi fagurkinn, en Ásgeir hafðist við upp
í dalnum á meðan þetta fór fram.