Nj ch. 105

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þorgeir hét maður. Hann var Tjörvason Þorkelssonar
langs. Móðir hans hét Þórunn og var Þorsteinsdóttir,
Sigmundarsonar, Gnúpa-Bárðarsonar. Guðríður hét kona hans.
Hún var dóttir Þorkels hins svarta úr Hleiðrargarði. Hans
bróðir var Ormur töskubak, faðir Hlenna hins gamla úr Saurbæ.
Þeir Þorkell voru synir Þóris snepils, Ketilssonar brimils,
Örnólfssonar, Björnólfssonar, Grímssonar loðinkinna,
Ketilssonar hængs, Hallbjarnarsonar hálftrölls úr Hrafnistu.
Þorgeir bjó að Ljósavatni og var höfðingi mikill og manna
vitrastur.

Kristnir menn tjölduðu búðir sínar og voru þeir
Gissur og Hjalti í Mosfellingabúð.

Um daginn eftir gengu hvorirtveggju til Lögbergs og nefndu
hvorir votta, kristnir menn og heiðnir, og sögðust hvorir úr
lögum annarra og varð þá svo mikið óhljóð að Lögbergi að engi
nam annars mál. Síðan gengu menn í braut og þótti öllum horfa
til hinna mestu óefna.

Kristnir menn tóku sér til lögsögumanns Hall af Síðu. En
Hallur fór að finna Þorgeir goða lögsögumann frá Ljósavatni
og gaf honum til þrjár merkur silfurs að hann segði upp
lögin. En það var þó ábyrgðarráð er hann var heiðinn.

Þorgeir lá dag allan og breiddi feld á höfuð sér svo að engi
maður mælti við hann.

En annan dag gengu menn til Lögbergs.

Þá beiddi Þorgeir sér hljóðs og mælti: "Svo líst mér sem
málum vorum sé komið í ónýtt efni ef vér skulum eiga hafa ein
lög allir. En ef sundur skipt er lögunum þá mun sundur skipt
friðinum og mun eigi mega við það búa. Nú vil eg þess spyrja
heiðna menn og kristna hvort þeir vilja hafa lög þau er eg
segi upp."

Því játuðu allir. Hann kvaðst vilja hafa svardaga af þeim og
festu að halda. Þeir játuðu því allir og tók hann af þeim
festu.

"Það er upphaf laga vorra," sagði hann, "að menn skulu allir
vera kristnir hér á landi og trúa á einn guð, föður og son og
anda helgan, en láta af allri skurðgoðavillu, bera eigi út
börn og eta eigi hrossakjöt. Skal fjörbaugssök á vera ef víst
verður en ef leynilega er með farið þá skal vera vítislaust."

En þessi heiðni var af tekin öll á fárra vetra fresti að eigi
skyldi þetta heldur gera leynilega en opinberlega. Hann sagði
þá um drottinsdagahald og föstudaga, jóladaga og páskadaga og
allra hinna stærstu hátíða.

Þóttust heiðnir menn mjög sviknir vera en þó var þá í lög
leidd trúan og allir menn kristnir gervir hér á landi.

Fara menn við það heim af þingi.