Ljósv ch. 15

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Guðmundur var nú heima á Möðruvöllum.

Og er þetta spyr Einar Eyjólfsson þá mælti hann: "Svo mæli eg
um að tröll hafi þá skikkju. En komið hefir Guðmundur á
vitsmuni við mig og hefir slíkt eigi fyrr orðið."

Síðan reið Þórir Helgason til Þverár og sagði Einari hvar þá
var komið málum þeirra Guðmundar og bað hann ásjá og taldi
til fornrar vináttu.

Einar svarar: "Það ætla eg að Guðmundur hyggi að reka þess
fjandskapar við þig er honum er sagt frá orðum þínum, meira
en honum gangi siðvendi til við héraðsbyggð þó að Akra-Þórir
næði eigi að sitja hjá mönnum í byggð fyrir honum. Hefir þú
mart satt í þínu máli. Og vera kann að Guðmundi þyki eg eigi
torsóttlegur eftir ef hann kvistar af mér slíka vinina sem þú
ert eða aðra þvílíka. Ætla eg það sannast að eg skal aldrei
bregða okkarri vináttu meðan þú vilt halda."

Síðan reið Þórir heim en Einar fór á fund Guðmundar og hafði
skikkjuna með sér.

Þá mælti hann: "Eg vil bjóðast til þess frændi að sætta ykkur
Þóri og mæla til vinmæla í milli ykkar. Og munu menn það mæla
að þínu máli sé framar komið þó að á þetta sé sæst."

Guðmundur svarar: "Eg mun nú hafa vilja liðveislu þá til mála
okkarra Þóris sem þú hefir áður heitið mér að guðs vitni.
Væri það þó hin mesta óhæfa að verða mér ekki að liði og
fulltingi þótt frændsemi eina væri til að telja en nú er það
ógeranda með því að þú hefir því áður til guðs skotið og
þegið af mér dýrgrip."

Einar mælti: "Ærnir eru skyldleikar í milli okkar en eigi
varðveitir þú þá betur en svo að þú þykist nú hafa komist á
spektarmun við mig. En eg kalla þetta vélar og læt eg að
brugðið sé öllu ummæli okkru því að þú hefir mig að
viðsjámanni um mál þessi en til einskis trúnaðar. Skilur og
eigi svo mikið visku okkra að eigi sjái eg þau ráð er þú
gerir. Tak nú við skikkju þinni aftur er þér hafa lengi áður
augu til staðið."

Kastaði Einar þá skikkjunni til hans.

Guðmundur mælti: "Eigi mun eg við henni taka. Selt hefi eg
hana og fullu verði. Haf þú nú allt saman, skikkjuna og
andvirðið, og get eg að svo búist þú um að þér verði að bæði
heimska og klækiskapur. Nú mun eg eigi kaupa af þér vandraun
né frelsi og ertu maklegur þess að sitja í nokkuru
vandkvæði."

Einar mælti: "Er nú jafn mjúklega mælt og þá er þú komst á
fund minn með skikkjuna? Væri það víst góður gripur ef eigi
hefðu vélar undir búið."

Guðmundur mælti: "Kasta þú niður skikkjunni ef þú vilt. Fyrr
skal hún fúna en neinn taki hana upp."

Einar reið heim með skikkjuna og skildu þeir bræður að því.