Laxd ch. 50

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Ólafur fór í móti líki Kjartans. Hann sendi menn suður til
Borgar að segja Þorsteini Egilssyni þessi tíðindi og það með
að hann vildi hafa styrk af honum til eftirmáls. Ef stórmenni
slægist í móti með Ósvífurssonum þá kvaðst hann allt vildu
eiga undir sér. Slík orð sendi hann norður í Víðidal til
Guðmundar mágs síns og þeirra Ásgeirssona og það með að hann
hafði lýst vígi Kjartans á hendur öllum mönnum þeim er í
tilför höfðu verið nema Óspaki Ósvífurssyni. Hann var áður
sekur um konu þá er Aldís hét. Hún var dóttir Hólmgöngu-Ljóts
af Ingjaldssandi. Þeirra son var Úlfur er síðan var stallari
Haralds konungs Sigurðarsonar. Hann átti Jórunni
Þorbergsdóttur. Þeirra son var Jón faðir Erlends hímalda,
föður Eysteins erkibiskups.

Ólafur hafði lýst vígsökinni til Þórsnessþings.

Hann lét flytja heim lík Kjartans og tjalda yfir því að þá
var engi kirkja ger í Dölum. En er Ólafur spurði að Þorsteinn
hafði skjótt við brugðið og hafði tekið upp mikið fjölmenni
og svo þeir Víðdælir þá lætur Ólafur safna mönnum fyrir um
alla Dali. Var það mikið fjölmenni.

Síðan sendi Ólafur lið það allt til Lauga og mælti svo: "Það
er minn vilji að þér verjið Bolla, ef hann þarf, eigi verr en
þér fylgið mér því að nær er það minni ætlan að þeir þykist
nokkuð eiga eftir sínum hlut að sjá við hann,
utanhéraðsmennirnir, er nú munu brátt koma á hendur oss."

Og er þessu var skipað með þessum hætti þá komu þeir
Þorsteinn og svo Víðdælir og voru þeir hinir óðustu. Eggjaði
Hallur Guðmundarson mest og Kálfur Ásgeirsson að ganga skyldi
að Bolla og leita Ósvífurssona þar til er þeir fyndust og
sögðu að þeir mundu hvergi úr héraði farnir. En með því að
Ólafur latti mjög að fara þá voru borin á milli sáttmál og
var það auðsótt við Bolla því að hann bað Ólaf einn ráða
fyrir sína hönd en Ósvífur sá engi sín efni að mæla í móti
því að honum kom ekki lið frá Snorra. Var þá lagður
sættarfundur í Ljárskógum. Komu mál öll óskoruð undir Ólaf.
Skyldi koma fyrir víg Kjartans svo sem Ólafi líkaði, fé og
mannsektir. Síðan var slitið sættarfundi. Eigi kom Bolli til
sættarfundarins og réð Ólafur því. Gerðum skyldi upp lúka á
Þórsnessþingi.

Nú riðu þeir Mýramenn og Víðdælir í Hjarðarholt. Þorsteinn
Kuggason bauð Ásgeiri syni Kjartans til fósturs til hugganar
við Hrefnu. En Hrefna fór norður með bræðrum sínum og var
mjög harmþrungin. En þó bar hún sig kurteislega því að hún
var við hvern mann létt í máli. Engan tók Hrefna mann eftir
Kjartan. Hún lifði litla hríð síðan er hún kom norður og er
það sögn manna að hún hafi sprungið af stríði.