Korm ch. 25

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Eftir um vorið byrjar Haraldur konungur ferð sína til
Bjarmalands með miklu liði. Kormákur var skipstjórnarmaður í
þeirri ferð og á öðru skipi var Þorvaldur. Eigi eru fleiri
nefndir skipstjórnarmenn.

Og er þeir sigldust nær í sundi einu laust Kormákur
hjálmvelinum við eyra Þorvaldi og féll hann frá stýrinu í
rot. Skip Kormáks renndi við er það missti hjálmvalar.
Steingerður sat áður hjá Þorvaldi og tók til stýris og stýrði
á flatt skip Kormáks.

Það sá Kormákur og kvað vísu:

Fékk sá er fögru vífi

fór nær en vér stórum

högg af hjálmar skíði

í hattarstall miðjan.

Eysteins hratar arfi

á elliða stafni.

Stýrðu ei á mig Steingerður

þóttú steigurlega látir.

Skipinu hvelfir undir Kormáki og hans mönnum. Varð skjótt
borgið er mart var manna við. Þorvaldur rétti við og snúa
áleiðis ferðinni. Býður konungur sína gerð á málinu og því
játtu þeir báðir. Konungur lét jafnt högg Þorvalds og
hrakning Kormáks.

Þeir komu um kveldið við land. Sat konungur og hans menn í
snæðingi. Kormákur sat utar við dyr í tjaldinu og drakk
tvímenning á Steingerði. Og meðan hann gerði þetta stal maður
frá Kormáki dálki til spotts er hann hafði lagt af sér
feldinn og er hann skyldi til taka var úr dálkurinn.

Kormákur spratt upp og hljóp eftir manninum með spjót það er
hann kallaði Vigur og skaut eftir honum og missti og kvað
vísu:

Drengr ungr stal mig dálki

þá er eg drakk á mey rakka.

Við skulum dálkinn deila

sem drengir tveir ungir.

Vel hefir Vigr of skefta.

Verð eg í grjót að skjóta,

víst er að eg mannsins missti,

mosinn var upp að losna.

Eftir þetta fóru þeir til Bjarmalands og aftur þaðan og komu
heim í land.