Flóam ch. 16

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Um morguninn fóru þeir Þorgils og Þorsteinn með jarli til
hólmstefnu og er Þorgils búinn til hólmgöngu. Víkingurinn
spurði um sverðið Blaðin. Þorgils kvaðst eigi vita hans hjölt
fyrir ofan mold. Þorgils dró nú sverðið upp úr sandinum og
börðust síðan. Og er þeir hafa barist um stund höggur Þorgils
sporðinn af skildi Surts og undan honum fótinn. En það voru
þá lög að menn vógu til arfs þess er féll á hólmi. Eftir það
hjó Þorgils höfuð af Surti, tók síðan öll skip hans og fé og
fékk síðan Guðrúnar systur Ólafs jarls. Skorti Þorgils nú
eigi menn né peninga.

Um vorið segja þeir jarli að þeir vilji herja um sumarið. Nú
halda þeir að Suðureyjum og gera þeim kost hvort þeir vilja
þola hernað og manndráp eða gjalda skatt Hákoni jarli. En
þeir kjöru að gjalda slíkt sem á var lagið. Síðan var allt
lukt.

Eftir það fóru þeir austur til Noregs og hitta Hákon jarl.
Fagnar hann þeim vel. Þeir greiða honum féið og gefa honum þó
að auki sæmilegar gjafir. Jarl játtir Þorgilsi nú öllum
eignum sínum. Voru þeir með jarli um veturinn í góðu
yfirlæti. Að sumri vilja þeir í hernað en ætla til jarls að
vetri.

Eina nótt kom Auðunn að Þorgilsi og heimti að honum sverðið
Blaðin "en eg mun fá þér fyrst öxi en innan lítils tíma gott
sverð."

Þorgils kvað hann víst hafa skyldu sverðið. Auðunn bað hann
hafa þökk fyrir og gaf honum fingurgull. En er Þorgils
vaknaði var sverðið burtu og þótti honum svipur að. Síðan
herja þeir um sumarið.

Gyrður hét víkingur er þeir finna um sumarið undir ey einni.
Um morguninn fór skúta frá skipum Gyrðs til þeirra Þorgils og
kvaðst Gyrður vilja gera félag við þá. Þetta fór fram og skal
Gyrður hafa jafnmörg skip og að helmingi allt hlutskipti.
Herja nú um sumarið og varð þeim gott til fjár, eyddu mjög
illþýði og hernaðarmönnum en létu bændur og kaupmenn fara í
friði.

Þeir komu til Írlands um sumarið. Var þar skógur fyrir er
þeir komu að, gengu síðan upp í skóginn og í einum stað sáu
þeir fallið lauf af tré. Þeir kippa upp eikinni og finna þar
jarðhús undir. Þeir sjá menn með vopnum niðri í húsinu.
Þorgils gerir sínum mönnum kost að sá skal eignast þrjá
kostgripi er fyrstur gengur í húsið en allir játta því nema
Gyrður. Eftir það hljóp Þorgils í húsið og varð þar engin
mótstaða. Þar lá klæði blátt og á tveir gullhringar og sverð
gott. Þar voru og tvær konur. Var önnur ung og fríð en önnur
gömul og þó fríð. Þorgils gekk um húsið og var víða berg
undir. Hann hafði í hendi eina rótakylfu og barði henni á
báðar hendur og stökk flest undan. Þorsteinn fór með honum.
Og er þeir gengu úr jarðhúsinu tóku þeir konu þá hina yngri
og fluttu með sér til skipa og svo hina eldri. Nú sækir liðið
fast eftir þeim en þeir Þorgils komast til skipa og láta
þegar frá landi. Nú gekk maður úr liðinu því er eftir sótti
og mælti langt erindi. Þeir skildu eigi hans mál.

Þá mælti kvinnan á norrænu og sagði þeim að hann vildi upp
gefa það er þeir höfðu fengið af fénu "ef þér látið okkur
lausar. Þessi maður er jarl og son minn en eg er víkversk að
móðurkyni. Munuð þér þá og best njóta gripanna er svo er gert
því að þungi fylgir sverðinu. Son minn heitir Hugi. Hann
býður þér Þorgils fé heldur en þér takið mig í burtu. Er yður
og ekki happ í okkur burt að taka."

Þorgils hlýðir þeirra ráðum og flytur þær til lands. Hugi
jarl gekk með fagnaði á móti Þorgilsi og gaf honum hring
einn, annan móðir hans, mærin hinn þriðja og mæltu síðan vel
fyrir honum.