Finnb ch. 16

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Það var einn tíma að jarl blés til húsþings og lét hann bera
út stól sinn á miðjan völl. Síðan lét hann kalla Finnboga til
sín og er hann kom þar þá mælti jarl: "Hér er, Finnbogi,
piltur einn er þú skalt glíma við. Þarftu ekki að hlífast við
því að ekki skal hann hlífa þér."

Finnbogi sá hjá stólinum hvar stóð einn blámaður og þóttist
hann eigi hafa séð leiðilegra mann. Síðan bjuggust þeir til
glímu og varð sá atgangur bæði harður og langur. Þóttist
Finnbogi það sjá að þessi var magnaður ekki lítt. Steinn stóð
á vellinum harðla mikill og þar vildi hann færa Finnboga að.
Hann lét þá berast að steininum og er þeir komu að þá snarast
Finnbogi frá og gengur hann á bak aftur blámanninn og setur
hrygg hans á steininn og brýtur í sundur.

Þá mælti jarl: "Það muntu ætla Finnbogi að verða skaðasamur
mínum mönnum."

Finnbogi segir: "Það ætla eg herra að fleiri kalli þetta
tröll en mann."

Jarl bað hann brottu verða "og kom eigi á minn fund fyrr en
eg sendi orð eftir þér."

Finnbogi fór brott og hélt sig vel og stórmannlega, hafði
aldrei færri menn með sér en tólf. Var og engi sá maður í
hirð jarls að eigi þægi góða gjöf af honum. Varð hann af
þessu víðfrægur og vinsæll. Hafði hann af höndum greitt fé
það er Álfur hafði með farið og norðan flutt. Var jarli sagt
að það væri vel af höndum greitt og meira en vandi var á.

Jarl fann Ragnhildi frændkonu sína og fagnaði henni vel. Hún
sagði að Finnbogi hefði það vel gert við hana sem mestu
varðaði. Báðar frændkonur jarls og Ragnhildur báðu Finnboga
griða og friðar. Þær sögðu það höfðinglegt bragð þótt hann
hefði illa gert. Jarl var hinn reiðasti og var eigi hægt að
fýsa hann vel að gera þá er hann var ráðinn í illa að gera.
Líða nú nokkurar vikur þaðan frá er þau höfðu við talast.