Finnb ch. 17

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Einn tíma lét jarl kalla Finnboga til sín. Og er hann kom
fyrir jarl þá mælti jarl: "Eigi skaltu fleirum mönnum eyða
fyrir mér. Nú skaltu reyna sund við alidýr mitt. Þarf nú eigi
að leyna þig því að eg ætla að dýr þetta skyli deyða þig. En
ef svo ólíklegt verður að þú vinnir yfir dýrið þá mun þér
meira ætlað en flestum mönnum öðrum."

Þetta þótti mönnum hinn mesti mannskaði og hörmuðu það bæði
konur og karlar. Björninn var bæði mikill og sterkur. Hann
kunni manns máli. Jarl fór ofan til sjóvar með allri hirð
sinni. Finnbogi býst nú til sunds og er hann leggst frá landi
bað jarl að dýrið legðist eftir honum. Björninn lagðist niður
fyrir fætur honum og vildi eigi fara. Jarl eggjaði dýrið og
bað hann ekki hlífast við. Síðan lagðist hann eftir Finnboga.
Þar mátti sjá langan leik og harðan og stór köf. Það fann
Finnbogi sem líklegt var að hann þoldi ekki niðri sem
björninn. Sér hann að honum mun eigi duga ef hann verður
ráðlaus fyrir. Hann hafði einn tygilkníf á hálsi sér er móðir
hans hafði gefið honum. Hún kvað sér það minjagrip og bað
hann svo til geyma sem hamingja muni fylgja. Og einn tíma er
þeir voru niðri báðir þá tekur hann annarri hendi knífinn en
annarri tekur hann saman skinnið undir bæginum, stingur nú
knífinum fyrir framan slíkt er hann má taka, lætur síðan
hlaupa aftur skinnið yfir benina. Blæðir þá inn og mæðir
dýrið skjótt. Og svo verður með öllu umfangi þeirra að
Finnbogi deyðir björninn. Leikur hann þá á svo marga vega sem
maður má framast og á flesta vega á sundi leika. Urðu allir
menn þessu stórlega fegnir. Finnbogi fer þá til lands og
gengur fyrir Hákon jarl.

Hann mælti þá: "Hefir þú deyddan björninn?"

Finnbogi kvað það satt.

Jarl mælti: "Mikill ertu fyrir þér og ólíkur öllum mönnum
þeim er komið hafa á mínum dögum af Íslandi. Skal nú það
kunnigt gera fyrir öllum mönnum að allar þær sakir er þú
hefir gert við mig eða aðra menn í Noregi skulu þér upp
gefast og það með að engi skal slíka sæmdarferð farið hafa
til mín sá er jafnmikið hefir af gert. Kom nú í stað Álfs og
ver mér hollur og trúr sem þú hefir áður boðið."

Finnbogi þakkar jarli vel þessi orð og allir menn urðu þessu
stórlega mjög fegnir. Þeir sögðu það sem var að fám seytján
vetra mundi slíkt mannkaup sem honum. Finnbogi gengur nú til
hallarinnar með hirðinni. Hákoni jarli virðist hann vel og að
jólum gerðist hann hirðmaður og er engi sá með jarli að meira
framgang hafi en Finnbogi. Er hann þar í góðu haldi um
veturinn með Hákoni jarli.