Eg ch. 19

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá er vor kom og snæ leysti og ísa, þá lét Þórólfur fram
setja langskip mikið, er hann átti, og lét það búa og skipaði
húskörlum sínum og hafði með sér meir en hundrað manna; var
það lið hið fríðasta og vopnað allvel

En er byr gaf, hélt Þórólfur skipinu suður með landi, og
þegar er hann kom suður um Byrðu, þá héldu þeir útleið fyrir
utan eyjar allar, en stundum svo, að sjór var í miðjum
hlíðum, létu svo ganga suður fyrir landið, höfðu ekki tíðindi
af mönnum, fyrr en þeir komu austur í Vík; þá spurðu þeir, að
Haraldur konungur var í Víkinni og hann ætlaði um sumarið að
fara til Upplanda. Ekki vissu landsmenn til um ferð Þórólfs;
honum byrjaði vel, og hélt hann suður til Danmerkur og þaðan
í Austurveg og herjaði þar um sumarið og varð ekki gott til
fjár.

Um haustið hélt hann til Danmerkur í þann tíma, er leystist
Eyrarfloti; þar hafði verið um sumarið, sem vant var, fjöldi
skipa af Noregi. Þórólfur lét það lið sigla allt fyrir og
gerði ekki vart við sig; hann sigldi einn dag að kveldi til
Mostrarsunds; þar var fyrir í höfninni knörr einn mikill,
kominn af Eyri. Þórir þruma hét maður sá, er stýrði; hann var
ármaður Haralds konungs; hann réð fyrir búi hans í Þrumu; það
var mikið bú, sat konungur þar löngum, þá er hann var í
Víkinni; þurfti þar stór föng til bús þess. Hafði Þórir farið
fyrir þá sök til Eyrar að kaupa þar þunga, malt og hveiti og
hunang, og varið þar til fé miklu, er konungur átti. Þeir
lögðu að knerrinum og buðu þeim Þóri kost á að verjast, en
fyrir því að þeir Þórir höfðu engan liðskost til varnar móti
fjölmenni því, er Þórólfur hafði, gáfust þeir upp. Tók
Þórólfur skip það með öllum farmi, en setti Þóri upp í eyna;
hélt Þórólfur þá skipum þeim báðum norður með landi.

En er hann kom fyrir Elfina, þá lágu þeir þar og biðu nætur;
en er myrkt var, reru þeir langskipinu upp í ána og lögðu til
bæjar þess, er þeir áttu, Hallvarður og Sigtryggur. Koma þeir
þar fyrir dag og slógu manngarð, æptu síðan heróp, og vöknuðu
þeir við það, er inni voru, og hljópu þegar upp til vopna
sinna; flýði Þorgeir þegar út úr svefnskemmunni. Skíðgarður
hár var um bæinn; Þorgeir hljóp að skíðgarðinum og greip
hendinni upp á garðstaurinn og kastaði sér út um garðinn. Þar
var nær staddur Þorgils gjallandi; hann sveiflaði til
sverðinu eftir Þorgeiri og kom á höndina og tók af við
garðstaurinn. Hljóp Þorgeir síðan til skógar, en Þórður,
bróðir hans, var þar felldur og meir en tuttugu menn. Síðan
rændu þeir þar fé öllu og brenndu bæinn, fóru síðan út eftir
ánni til hafs.

Þeim byrjaði vel og sigldu norður í Víkina. Þá hittu þeir enn
fyrir sér kaupskip mikið, er áttu Víkverjar, hlaðið af malti
og mjölvi. Þeir Þórólfur lögðu að skipi því; en þeir, er
fyrir voru, þóttust engi föng hafa til varnar og gáfust upp;
gengu þeir á land upp slyppir; en þeir Þórólfur tóku skipið
með farmi og fóru leiðar sinnar. Hafði Þórólfur þá þrjú skip,
er hann sigldi austan um Foldina; sigldu þá þjóðleið til
Líðandisness; fóru þá sem skyndilegast, en námu nesnám, þar
sem þeir komu við, og hjuggu strandhögg. En er þeir sigldu
norður frá Líðandisnesi, fóru þeir meir útleið, en þar sem
þeir komu við land, þá rændu þeir.

En er Þórólfur kom norður fyrir Fjörðu, þá sneri hann inn af
leið og fór á fund Kveld-Úlfs, föður síns, og fengu þar góðar
viðtökur; sagði Þórólfur föður sínum, hvað til tíðinda hafði
orðið í förum hans um sumarið. Þórólfur dvaldist þar litla
hríð, og leiddi Kveld-Úlfur og þeir feðgar hann til skips.

En áður þeir skildust, töluðust þeir við; sagði Kveld- Úlfur:
"Eigi hefir því fjarri farið, Þórólfur, sem eg sagði þér, þá
er þú fórst til hirðar Haralds konungs, að þér myndi svo út
ganga, að hvorki þér né oss, frændum þínum, myndi hamingja að
verða. Hefir þú nú það ráð upp tekið, er eg varaði þig mest
við, er þú etur kappi við Harald konung; en þótt þú sért vel
búinn að hreysti og allri atgervi, þá hefir þú ekki til þess
gæfu að halda til jafns við Harald konung, er engum hefir
öðrum enst hér í landi, þótt áður hafi haft ríki mikið og
fjölmenni. Er það mitt hugboð, að sjá verði fundur okkar hinn
síðasti, og væri það að sköpuðu fyrir aldurs sakar, að þú
lifðir lengur okkar, en annan veg ætla eg að verði."

Síðan steig Þórólfur á skip sitt og hélt á brott leið sína.
Er þá ekki sagt frá ferð hans, að til tíðinda yrði, áður hann
kom á Sandnes heim og lét flytja til bæjar herfang það allt,
er hann hafði heim haft, en setja upp skip sitt; skorti þá
eigi föng að fæða lið sitt um veturinn. Sat Þórólfur heima
jafnan og hafði fjölmenni eigi minna en hina fyrri vetur.