Dpl ch. 14

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Hrafnkell goði, bróðurson Helga Ásbjarnarsonar, sótti vígsmál
á hönd Grími. Þorkell Geitisson bauð fé fyrir Grím en
Hrafnkell vildi eigi taka og varð Grímur sekur. Nú fóru menn
heim af þingi.

Það sumar kom skip í Krossavík og áttu norrænir menn.
Stýrimaður fór til vistar með Þorkatli og voru þeir fjórir
saman. Og er haustaði þá færði Grímur sig af fjallinu niður á
hjalla einn og var varði stór fyrir ofan tjaldið og svo fyrir
neðan. En það var í ofanverðum grösum. Það er nú kallað að
Grímsbyggðum síðan.

Austmenn komu til leika í Krossavík að finna stýrimann.

Þá mælti einn Austmaður: "Eg þykist sjá tjald í fjallið upp
eða ella stein grán og hygg eg þó tjald vera."

Þorkell segir: "Allskyggn maður ertu. Það er steinn og köllum
vér Tjaldstein."

Hættu þeir þá því tali.

Um nóttina eftir kom Þorkell til þeirra Gríms og mælti: "Nú
munu menn á fjall ganga brátt og vil eg að þér farið heim á
Arneiðarstaði. Ingjaldur mágur þinn er vitur maður og mun
hann vel halda yður. En ef honum þykja á því óhægindi þá
farið þér hingað."

Nú komu þeir Grímur til Ingjalds og fóru þeir í helli þann er
nú heitir Grímshellir.

Ingjaldur talaði við sauðamann sinn: "Þótt hverfi nokkurir
sauðir þá gettu ekki um."

Þá mælti griðkona við Ingjald: "Svo er lækur vor saurugur að
varla er drekkanda úr."

"Því sætir það að hann var stífldur," sagði hann, "en eg fór
til að ræsta hann."

En það var reyndar að Grímur gerði jarðhús og kom munninn upp
við sæng konu hans og lá hann þar um nætur en mold var færð á
lækinn.

Þorkell spakur bjó í Njarðvík. Hann reyndi eftir mörgum
hlutum. Hann var frændi Gríms skyldur. Hrafnkell goði gaf
honum hundrað silfurs til að hann reyndi eftir hvar Grímur
væri niður kominn. Ekki var hann mjög vinum horfinn. Nú fór
Þorkell um fjall upp í hérað, upp með vatni fyrir austan en
ofan fyrir vestan. Nú kom hann á Arneiðarstaði. Grímur átti
son sex vetra gamlan.

Þorkell fann sveininn og mælti: "Ertu Gríms son"

"Svo er," kvað sveinninn.

Þorkell mælti: "Hvort er faðir þinn heima?"

"Eigi veit eg það enda mundi eg eigi segja þótt eg vissi."

Ein kona spurði um kveldið: "Hvar er Grímsskjóla, er eg finn
eigi?"

Þorkell tók til orða: "Hvað er að merki um Grímsskjólu?"

Þá kom Ingjaldur að og mælti: "Hafur vorn kalla þær Grím og
er honum þar brynnt í skjólunni."

Þá þóttist Þorkell vita að Grímur var þar og fór í brott og
sagði Hrafnkatli svo búið.

Ingjaldur og Þorkell trani fóru heiman um vorið hið efra
suður um jökla og komu ofan í Hornafjörð. Þar stóð skip uppi.
Ingjaldur tók Grími þar fari og liði hans öllu og Þorkatli
trana og gaf stýrimanni fé til að hann leyndi og á laun
skyldu þau Grímur þangað koma. Eftir það fór Ingjaldur heim.
Og litlu síðar fylgdi hann þeim Grími til skips og urðu menn
ekki við þetta varir og var Ingjaldur við skip þar til er
þeir létu í haf. Síðan fór Ingjaldur heim. Hrafnkell varð vís
að Ingjaldur hafði borgið Grími og lauk hann fyrir það þrjár
merkur silfurs. Þeir Grímur koma skipi sínu í Sogn.

Þá mælti Þorkell stýrimaður við Grím: "Mat spara eg eigi við
þig en traust hefi eg ekki til að halda þig fyrir Gunnari
Austmanni og engum þeim er þig vilja feigan."

Þá kaupir Þorkell þeim Grími hesta og fær þeim leiðtoga á
Upplönd. Skiljast þeir Grímur vinir. Fara þau þar til er þau
koma á Upplönd til þess manns er Finngeir hét. Hann var ungur
maður og ríkur að peningum. Sigríður hét systir hans. Hún var
væn og kunni sér mart vel. Þar voru þau Grímur um nótt.

Finngeir mælti við Grím: "Hvert ætlar þú ferð þína?" En
Grímur sagði honum þann vöxt sem á var.

"Haf þú hér hálfs mánaðar dvöl ef þú vilt."

En er það var úti þá mælti Finngeir: "Far þú Grímur til bús
þess er bróðir minn hefir átt með lið þitt og ef þú vilt hér
dveljast þá geym þú þess sem þú eigir."

Það boð þá Grímur.