Dpl ch. 6

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Sveinungur hét maður er bjó á Bakka í Borgarfirði. Hann var
Þórisson. Hann var mikill maður og sterkur og vitur. Hann var
vinur Helga Droplaugarsonar. Þann vetur eftir var Helgi
Droplaugarson löngum með Sveinungi í Borgarfirði.

Þorsteinn hét maður er bjó á Desjarmýri í Borgarfirði. Kona
hans hét Þórdís og var skyld mjög Helga Droplaugarsyni.

Björn hét maður er bjó í Snotrunesi í Borgarfirði. Hann var
kvæntur og hlítti þó eigi þeirri einni saman. Björn var
barnfóstri Helga Ásbjarnarsonar. Björn fór jafnan á
Desjarmýri til tals við Þórdísi konu Þorsteins. Hann var þá
hrymdur mjög og var hún til fjár gefin. Þorsteinn var þó vel
að sér.

Það var einn tíma að Þorsteinn talaði við Helga Droplaugarson
og bað hann freista ef Björn vildi gera fyrir hans orð að
láta af tali við Þórdísi. Hann var ófús þessa og hét þó að
freista til einn tíma.

Einhverju sinni gekk Björn um nótt á Desjarmýri en þeir Helgi
og Sveinungur fóru til móts við hann.

Þá mælti Helgi: "Það vildi eg Björn að þú létir af komum til
Þórdísar og er þér fremd engi að skaprauna gömlum manni og
lát að orðum mínum og mun eg veita þér annan tíma slíkt svo."

Björn svaraði engu og gekk veg sinn. Annan tíma fann Helgi
Björn er hann fór af Desjarmýri og bað hann með mjúkum orðum
af láta sínum ferðum á Desjarmýri. Björn kvað eigi gera mundu
um að vanda. Það fylgdi því máli að Þórdís fór kona eigi ein
saman og var það héraðfleygt orðið. Helgi hafði þetta mál
tekið af Þorsteini og beiddi Helgi Björn bóta fyrir en hann
lést engu bæta mundu og engum svörum upp halda. Síðan hjó
Helgi Björn banahögg og stefndi honum til óhelgi fyrir það er
hann var um sanna sök veginn.

Um nóttina næstu eftir fóru þeir Helgi og Sveinungur og tveir
menn með þeim í sker það er þar var fyrir landi og færðu
Björn þangað og huldu þar hræ hans og heitir það síðan
Bjarnarsker.

Menn voru sendir í Mjóvanes til Helga Ásbjarnarsonar og
þóttist kona Bjarnar þar eiga tilsjá um eftirmál er hann var.

Þetta vor eftir vígið fór Helgi Ásbjarnarson í Borgarfjörð að
búa mál til og fann eigi hræ Bjarnar. Síðan stefndi Helgi
Ásbjarnarson Helga Droplaugarsyni um það hann hefði myrðan
dauðan mann og sökkt í sjó og hult eigi moldu. Helgi stefndi
til þings skóggangssök þeirri. Helgi Droplaugarson hafði til
alþingis búið legorðssökina. Nú fara hvortveggi mál til
alþingis og til dóms. Síðan bauð Helgi Ásbjarnarson til
varna. Þá gekk Helgi Droplaugarson til dóms og mikið
fjölmenni með honum. Hann nefndi sér votta að ónýtt voru öll
mál fyrir Helga Ásbjarnarsyni og kvað þar þá þrjá menn er það
sáu að Björn var moldu huldur. Vann þá Sveinungur eið að
stallahring og tveir menn með honum að þeir sáu að Björn var
moldu huldur. Nú urðu öll mál ónýt fyrir Helga Ásbjarnarsyni.
Þá vildi Helgi Droplaugarson gera Björn sekjan en Helgi
Ásbjarnarson bauð fé fyrir og varð þá Helgi Droplaugarson
einn að ráða. En hann gerði sér hundrað þeirra aura er þá
gengu í gjöld. Og skildust að því.