ÓTC ch. 53

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Haraldur Gormsson Danakonungur, þá er hann hafði við kristni
tekið, þá sendi hann boð um allt ríki sitt að allir menn
skyldu skírast láta og snúast til réttrar trúar. Hann fylgdi
sjálfur því boði og veitti þar styrk og refsing að þar er
eigi gengi við ella. Hann sendi tvo jarla í Noreg með lið
mikið er svo hétu ... Þeir skyldu boða kristni í Noregi. Það
gekk við í Víkinni þar er ríki Haralds konungs stóð yfir og
skírðist þá mart landsfólk.

En eftir dauða Haralds þá fór brátt Sveinn tjúguskegg sonur
hans í hernað, bæði í Saxland og Frísland og að lyktum til
Englands. En menn þeir í Noregi, er við kristni höfðu tekið,
þá hurfu þeir aftur til blóta svo sem fyrr og menn gerðu
norður í landi.

En er Ólafur Tryggvason var konungur orðinn í Noregi þá
dvaldist hann lengi um sumarið í Víkinni. Komu þar margir til
hans frændur hans en sumir mágar en margir höfðu verið miklir
vinir föður hans og var honum þar fagnað með allmiklum
kærleik.

Þá kallar Ólafur til tals við sig móðurbræður sína, Loðin
stjúpföður sinn, mága sína Þorgeir og Hyrning, bar síðan
fyrir þá með hinum mesta alhuga það mál að þeir skyldu
sjálfir undir taka með honum og fylgja síðan með öllum
krafti, að hann vill kristniboð upp hefja um allt ríki sitt,
segir að hann skal því áleiðis koma að kristna allt í Noregi
eða deyja að öðrum kosti: "Eg skal gera yður alla mikla menn
og ríka því að eg trúi yður best fyrir sakir frændsemi eða
annarra tengda."

Allir þeir játuðu þessu að gera hvað sem hann bauð og fylgja
honum til þess alls er hann vildi og allir þeir menn er
þeirra ráðum vilja fylgja. Gerði Ólafur konungur þegar bert
fyrir alþýðu að hann vill bjóða kristni öllum mönnum í ríki
sínu. Tóku þeir þegar fyrstir undir að játa þessu boði er
áður höfðu undirgengið. Voru þeir og ríkastir af þeim mönnum
er þá voru viðstaddir og gerðu allir aðrir að þeirra dæmum.
Voru þá skírðir menn allir austur um Víkina.

Fór þá konungur norður í Víkina og bauð öllum mönnum að taka
við kristni en þeim er í móti mæltu veitti hann stórar
refsingar, drap suma, suma lét hann hamla, suma rak hann af
landi á brott. Kom þá svo að um það ríki allt, er fyrr hafði
stýrt Tryggvi konungur faðir hans, og svo það, er átt hafði
Haraldur grenski frændi hans, gekk það fólk allt undir
kristniboð það er Ólafur boðaði og varð það sumar og eftir um
veturinn alkristið um Víkina.