Mberf ch. 5

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Sigurður ullstrengur hét lendur maður, sonur Loðins
Viggjarskalla. Hann safnaði liði með örvarskurð þá er hann
spurði til flokks þeirra Þóris og stefndi öllu liði því er
hann fékk til Viggju. En Sveinn og Þórir héldu þannug liði
sínu og börðust við þá Sigurð og fengu sigur og veittu mikið
mannspell en Sigurður flýði og fór á fund Magnúss konungs. En
þeir Þórir fóru til Kaupangs og dvöldust þar um hríð í
firðinum og kom þar mart manna til þeirra.

Magnús konungur spurði þessi tíðindi og stefndi þegar liði
saman og hélt síðan norður til Þrándheims. En er hann kom í
fjörðinn og þeir Þórir spurðu það, þeir lágu þá við Hefring
og voru búnir að halda út úr firðinum, þá reru þeir á
Vagnvíkaströnd og gengu þar af skipum og komu norður í
Þexdali í Seljuhverfi og var Þórir borinn í börum um fjallið.
Síðan réðu þeir til skipa og fóru norður á Hálogaland. En
Magnús konungur fór eftir þeim þá er hann var búinn úr
Þrándheimi. Þeir Þórir fóru allt norður í Bjarkey og flýði
Jón undan og Víðkunnur sonur hans. Þeir Þórir rændu þar
lausafé öllu en brenndu bæinn og langskip gott er Víðkunnur
átti.

Þá mælti Þórir er snekkjan brann og skipið hallaðist: "Meir á
stjórn Víðkunnur."

Þá var þetta ort:

Breðr í Bjarkey miðri

ból það er eg veit gólast.

Tér eigi þarft af Þóri,

þýtr vandar böl, standa.

Jón mun eigi frýja

elds né ráns er kveldar.

Svíðr bjartr logi breiðan

bý. Leggr reyk til skýja.