BjH ch. 30

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú líður veturinn af hendi og sumarið og voru kyrr mál þeirra
að kalla. Á því hausti fór Þorfinnur Þvarason út á Nes til
föður síns og voru fimmtán saman og hafði hann sverð Bjarnar,
Mæring, en Björn hafði vopn hans. Björn var heima og fátt
manna. Voru sumir húskarlar farnir til rétta í Langavatnsdal
en sumir annan veg. Þórður og Kálfur sátu fjölmennt á
Hítarnesi svo að Björn vissi eigi og ætluðu ef þeim þætti
færi á gefa að brenna Björn inni.

Arngeir karl fór heiman og ætlaði í Knarrarnes að leita
kynnis og tók um morguninn vopn Bjarnar þau er heima voru en
Björn var genginn til hrossa sinna. Arngeir fór villur og
fann eigi fyrr en hann kom til fjóss Þórðar á Hítarnesi og
hitti hann nautamann og vísaði hann honum þegar á brott. En
þá voru konur í fjósi og máttu þær eigi yfir þegja komu
Arngeirs er þær komu inn.

Og er þeir Þórður og Kálfur og Dálkur verða þess varir að
fátt var manna heima hjá Birni þá ræða þeir um tiltekjur. Og
á þeim stundum hafði Þórður ort vísu þessa:

Öllungis bið eg allar,

atgeirs eða goð fleiri,

rétt skil eg, rammar vættir

randóps, þær er hlýrn skópu,

að, styrbendir, standi,

stálgaldrs, en eg valdi,

blóðugr örn of Bjarnar

bráðrauðr höfuðsvörðum.

Og nú fýsir Kálfur mjög að þeir drepi Björn ef þeir mega og
kvaðst fyrir löngu búinn vera við Björn að etja þá er hann
var meiri fyrir sér en nú.

Dálkur kallar og einsætt vera að neyta nú þess færis er hann
hefir fátt manna og kvað þeim þungt vegist hafa við Björn og
mundi mál þykja að eiga eigi hans ofsa yfir höfði sér ef
réttast mætti og kvað Þórð skyldan til að beitast fyrir og
skipa til "en aðrir að fylgja þér."

Nú ráða þeir það af að Kálfur fer til Hurðarbaks eftir sonum
Eiðs, Þorvaldi og Þórði, og segir þeim orðsending Þórðar
Kolbeinssonar og hvað þeir ætluðust fyrir. Þeir bregða við
skjótt og fara með Kálfi og ber svo til för þeirra að þeir
eiga að fara yfir Þórarinsdalsá í Hítardal. Þar hitta þeir
griðkonu Bjarnar við ána er fara skyldi út á Völlu. Þeir
spurðu hana tíðinda úr Hólmi, hvað menn höfðust að eða hve
mart manna heima væri með Birni en hún var ekki til mállöt og
sagði þeim til mart, kvað þrjá menn heima aðra en Björn og
kvað þá þó í skógi og höggva við.

Nú skiljast þau og fara þeir sem hvatast á fund Þórðar og
Dálks og búast þegar til aðfarar við Björn. Fara menn fjórir
og tuttugu og var þar Kolli son Þórðar. Þeir fóru um aftaninn
til náttverðar undir Hraun og fara síðan um nóttina götur þær
er upp liggja í dalinn frá Völlum uns þeir koma í Hólmsland
og töluðust þá við. Skipaði Þórður til hversu að skal fara að
ná Birni.

Nú mæla þeir og til fasta með sér á þessi stefnu ef þeir geta
Björn að jörðu lagðan að þeir skulu allir skyldir að gjalda
upp fé ef fébætur eru teknar eftir hann, Þórður fyrst að
upphafi og Dálkur og Kálfur, hver þeirra er banamaður hans
yrði. Þann dag skulu vera réttir í Þórarinsdal og aðrar í
ofanverðum Hítardal.