Hrólf ch. 29

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Hringr konungr þykkist nú vita, hverjum kynstrum þetta muni
gegna allt saman, ok hefir ekki um þat fyrir alþýðu ok lætr
þó vera kyrrt jafnt sem áðr.

Litlu síðar beiðist Þórir hundsfótr at fara í burt, en móðir
hans vísar honum til hellisins ok svá til þess fjár, sem
honum var ætlat, ok segir honum til vápnanna ok bað hann taka
öxina, ok kvað hún svá föður hans hafa fyrir mælt. Síðan fór
Þórir í burt ok bað móður sína vel lifa. Hann þrífr fyrst til
hjaltanna, ok er sverðit fast. Þá tekr hann í heptit, ok er
öxin laus, því at hún var honum ætluð. Síðan tekr hann féit
ok ferr leið sína.

Hann leggr svá leið, at hann ferr fyrst á fund Elg-Fróða,
bróður síns. Hann ferr inn í skála hans ok sest niðr í sætit
ok lætr síga höttinn. Litlu síðar kemr Fróði heim ok lítr
ekki hýrliga til ins komna manns, bregðr nú skálminni ok
mælti:

"Grenjar skálm,

gengr ór slíðrum,

minnist hönd

Hildar verka,"

ok keyrir niðr á stokkinn hjá sér ok gerist mjök ólmr ok
illiligr. Þórir kvað þá:

"En ek læt víðs

á vegi örðrum

öxi mína

jafnt hljóð bera."

Ok þá duldist Þórir ekki lengr, ok kenndi þá Fróði bróður
sinn ok bauð honum allt at helmingi við sik, þat sem þá hafði
hann saman dregit, því at þar skorti eigi auð mikinn. Þórir
vill þat eigi þiggja. Dvelst hann þar um hríð ok fór í burt
síðan. Elg-Fróði vísaði honum til Gautlands ok sagði honum,
at nýdauðr sé konungr þeira Gautanna, ok bað hann koma í ríki
þeira.

Hann sagði honum fyrir marga hluti: "Þat eru lög þeira
Gautanna, at þar er stefnt fjölmennt mót ok stefnt þangat
öllum Gautum. Einn stór stóll er settr á mótit, svá at sitja
mega í rúmliga tveir menn, en sá skal konungr vera, er þat
rúm fyllir. En mér þykkir sem þú munir þat rúm ótæpt fylla."

Eptir þat skiljast þeir, ok mælir hvárr vel fyrir öðrum.

Fór Þórir nú leið sína, þar til er hann kemr til Gautlands
til jarls eins, ok tók jarlinn honum vel, ok var þar um
nóttina. Þat sagði hverr maðr, sem Þóri sá, at hann mætti vel
vera yfir Gautum konungr fyrir vaxtar sakir, ok sögðu, at
færi mundu þar slíkir.

Ok þá komit er at þingstaðnum, þá ferr þetta eptir því, sem
Fróði, bróðir hans, hafði sagt honum fyrir. Höfundr einn var
þar til settr at skora þetta mál með sannendum. Settust
margir í þetta sæti, ok kallaði höfundr engum sæma. Þórir
gengr seinastr, ok sest hann þegar í stólinn.

Höfundr mælti: "Þér er sætit hæfiligast, ok muntu dæmdr til
þessarar stjórnar."

Síðan gefa landsmenn honum konungsnafn ok er hann kallaðr
Þórir konungr hundsfótr, ok eru miklar sögur frá honum. Hann
var vinsæll ok háði margar orrostur ok hafði optast sigr.
Sitr hann nú í ríki sínu um hríð.