Hrólf ch. 25

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Karl einn átti bú þar skammt frá konungi. Hann átti sér konu
ok dóttur eina barna, er Bera hét. Hún var á ungum aldri ok
væn at áliti. Björn konungsson ok Bera karlsdóttir léku
barnleikum saman, ok fellst vel á með þeim. Karl var auðugr
at fé ok hafði lengi legit í hernaði á unga aldri ok var inn
mesti kappi. Þau Bera og Björn unnu hvárt öðru mikit, ok
hittust þau jafnan.

Liðu nú svá stundir fram, at ekki verðr til tíðenda. Þroskast
Björn konungsson mikit, ok gerist hann bæði mikill ok sterkr.
Hann var vel mannaðr um allar íþróttir. Hringr konungr var
löngum ór landi ok í hernaði, en Hvít var heima ok stjórnaði
landi. Ekki var hún vinsæl af alþýðu, en við Björn lét hún
allblítt, en hann þekktist þat lítt.

Ok eitt sinn, er konungr fór heiman, ræddi drottning við
Hring konung, at Björn, sonr hans, skyldi heima vera með
henni til landstjórnar. Konungi þótti það ráðligt. Gerðist
drottning nú ríklunduð ok drambsöm. Konungr sagði syni sínum,
Birni, at hann skuli vera heima ok gæta lands með drottningu.
Björn sagði sér lítit um þat vera ok sagði, at sér sé
stórilla til drottningar. Konungr sagði, at hann skyldi eptir
vera. Ferr konungr nú ór landi með miklu fjölmenni.

Björn gengr nú heim eptir viðtal þeira föður hans, ok þótti
mjök sinn veg hvárum þeira. Hann gekk til rúms síns ok var
heldr fákátr ok var rauðr sem blóð. Drottning gengr til tals
við hann ok vill gleðja hann ok mælti til vináttu við Björn.
Hann bað hana í burtu fara. Hún gerir svá at sinni. Opt kom
hún þó at máli við hann ok sagði, at þat væri vel fallit, at
þau byggði eina rekkju, á meðan konungr væri í burtu, ok
kallaði miklu betri þeira samvistu en þat hún ætti svá gamlan
mann sem Hringr konungr var. Björn tekr þessu máli þungliga
ok sló hana kinnhest mikinn ok bað hana dragast í burt ok
hratt henni frá sér.

Hún kvaðst þessu óvön, at hún væri hrökt eða barin, - "ok
þykkir þér betra, Björn, at spenna heldr karlsdóttur, ok er
þér þat makligt, sem ván er á, ok svívirðiligra en njóta
minnar ástar ok blíðu, ok væri þat ekki fjarri, þótt nokkut
kæmi í mót þrá þinni ok heimsku."

Hún lýstr nú til hans með úlfhanska ok segir, at hann skyldi
verða at einum híðbirni ólmum ok grimmum, - "ok nýta þér þó
enga fæðslu aðra en fé föður þíns. Skaltu drepa þat þér til
matar meir en dæmi séu til, ok aldri skaltu ór þessum álögum
fara, ok skal þér þessi minning verri en engi."