Hrólf ch. 24

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þar er nú til máls at taka, at norðr í Noregi fyrir Uppdölum
réð sá konungr, er Hringr hét. Hann átti þann son, er Björn
hét. Þat er nú sagt, at drottning andaðist, ok þótti þat
mikill skaði konungi ok mörgum öðrum út í frá. Landsmenn ok
ráðuneyti hans báðu hann kvángast aptr, ok þat verðr, at hann
sendir menn suðr í lönd at biðja sér konu. En á móti þeim
kómu andviðri mikil ok stórir stormar, ok verða nú at snúa
stöfnum ok halda undan veðrinu, ok þar kemr máli, at þá rekr
norðr á Finnmörk ok váru þar um vetrinn.

Þeir fóru einn dag á land upp ok kómu at húsi einu. Þar sátu
inni tvær konur, vænar at áliti. Þær fögnuðu þeim vel ok
spurðu, hvaðan þeir væri at komnir. Þeir sögðu allt um ferðir
sínar ok hvat at erendum var. Þeir spurðu, hvaða konum þær
væri eða fyrir hverja sök þær væri komnar þar einmana ok svá
langt frá öðrum mönnum, svá fríðar konur ok vænar.

Sú eldri sagði: "Til alls berr nokkut, sveinar, vér erum hér
fyrir þær sakir, at einn ríkr konungr bað dóttur minnar, en
hún vildi ekki eiga hann, en hann hét henni afarkostum aptr í
mót, ok því hefi ek hana hér í leyni, á meðan faðir hennar
kemr ekki heim, því at hann liggr í hernaði."

Þeir spurðu, hverr hennar faðir væri.

Móðir hennar sagði: "Hún er dóttir Finnakonungs."

Þeir spurðu, hvat þær héti.

Sú eldri sagði: "Ek heiti Ingibjörg, en Hvít heitir dóttir
mín; er ek frilla Finnakonungs."

Ein mær var þar at þjóna þeim. Konungsmönnum leist vel á þær,
ok þat er ráðagerð þeira at leitast eptir, ef Hvít vildi fara
með þeim ok giftast Hringi konungi; bar sá þetta mál upp
fyrir hana, sem fyrir konungserendum var. Hún svaraði þessu
ekki fljótt, en veik þó til forsjá móður sinnar.

"Svá er sem mælt er, at ór hverju vandræði verðr nokkut at
ráða," sagði móðir hennar, "ok þykkir mér illa, at faðir
hennar er gerðr fornspurðr at þessu, en þó verðr á þetta at
hætta, ef hún skal at nokkuru nær vera."

Eptir þetta býst hún til ferðar með þeim. Síðan fóru þeir
leið sína ok fundu Hring konung, ok þegar fréttu sendimenn
eptir, hvárt konungr vildi eiga þessa kvinnu eða færi hún
aptr sömu leið. Konungi leist vel á vífit ok gerði þegar
brullaup til hennar. Vill hann ekki gefa gaum at, þó at hún
sé eigi rík. Er konungr nokkut við aldr, ok fannst þat brátt
á drottningu.